H μεγάλη ώρα

Καλησπέρα σας,

Και ναι ήρθε η μεγάλη ώρα! Τους τέσσερεις τελευταίους μήνες δούλεψα πολύ, μα πάρα πολύ. Σήμερα, προ 5 λεπτών τέλειωσα την τελευταία εργασία του 2007. Αύριο με την παράδοση της θα είμαι ελεύθερος κι εγω σαν άνθρωπος να πάω στο χωριό μου που λείπω και τέσσερεις μήνες σερί. Είμαι από τις 20 Αυγούστου στη Θεσσαλονίκη και από τότε τρέχω σαν το Βέγγο. Τώρα χαλάρα και όμορφα θα περάσουμε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Το παραμέλησα το Blog τώρα τελευταία αλλά το θηρίο που λέγεται πανεπιστήμιο δεν μου άφησε και πολλά περιθώρια. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες έφτασα να ασχολούμαι με την σχολή μέχρι και δεκατρεις ώρες την ημέρα. Φτάνει, ώρα για αποτοξίνωση.

Εύχομαι Καλές γιορτές στα δισεκατομμύρια των αναγνωστών μου που δεν σχολιάζουν επειδή ντρεπονται αλλά και στους καλούς συνbloggers και φίλους που αφήνουν εδώ την άποψή τους. Υγεία και χαρά εύχομαι σε σας και στις οικογένειες σας. Πάω να βρω κι εγώ την δικιά μου....

Χαιρετισμούς

Πριν την μεγάλη ώρα....

Καλημέρα σας,

Το πρώτο που θα γράψω είναι ότι αφού κατάφερα και έβγαλα άκρη αυτές τις 20 μέρες είμαι απόλυτα ευχαριστημένος με τον εαυτό μου. Είναι η αυτοεπιβράβευση που επιβάλλεται μετά από πολλή δουλειά αφού νιώθεις την ύπαρξη σου μόνο κουρασμένη και όχι χαμένη στο άπειρο. Η δουλειά δεν τελειώνει αλλά αφήνεις το νου να νιώσει ότι έφτασε κάπου.
Σήμερα είδα την ταινία Zeitgeist. Μπορώ να πω πως ήταν η καλύτερη ταινία, έρευνα, ντοκιμαντέρ που είδα φέτος. Πρώτα τι είναι το Zeitgeist. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα είναι μια μη κερδοσκοπική κινηματογραφική έκφραση η οποία δημιουργήθηκε από τον Peter Joseph, με σκοπό να κάνει τον θεατή να δει τον κόσμο από μια πιο κριτική σκοπιά.
Η ταινία έχει τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος αναφέρεται στις πολλές ομοιότητες και αντιγραφές μεταξύ των θρησκειών (μέσα σ' αυτές και του χριστιανισμού) , ομοιότητες που προκαλούν. Στο δεύτερο μέρος ασχολείται με περίεργες καταστάσεις που παρατηρήθηκαν κατά την πτώση των δίδυμων πύργων στην Νέα Υόρκη. Γιατί μέσα στα συντρίμμια δεν είδαμε κανένα ίχνος αεροπλάνου, τόσο στους Πύργους όσο και στο πεντάγωνο; Στο τρίτο και τελευταίο μέρος κάνει λόγο για το διεθνές τραπεζικό σύστημα, δένει το θέμα αυτό με τα προηγούμενα και αναφέρει πως αυτοί που διοικούν τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στον κόσμο θέλουν τον πόλεμο.
Είναι ταινία η οποία απαιτεί την κριτική σκέψη του θεατή. Προβληματίζει τον θεατή ακόμα και αν δεν συμφωνεί με αυτά που βλέπει. Δίνω παρακάτω το link να την δείτε μέσω Internet(εδώ έχει και ελληνικούς υπότιτλους).

http://video.google.com/videoplay?docid=
-7671298400447638082&hl=de

( Την αποκάτω γραμμή στο Link βάλτε την ως συνέχεια της από πάνω )

Χαιρετισμούς

Βαστάτε τους.....

Εδώ και 10 μέρες και μέχρι την 20η Δεκεμβρίου τα πράγματα είναι πολύ άγρια στο πανεπιστήμιο. Αρκετό διάβασμα και τρέξιμο καθώς εξετάσεις σε θεωρία και εργασίες αναμένονται στο άμεσο μέλλον σαν προετοιμασία αυτών που θα κρίνουν τον τελικό νικητή(καθηγητής 1, φοιτητής 2, το χ δεν υπάρχει) τον Φεβρουάριο. Το 2πλο απαιτεί πολλά δυστυχώς. Ώρες ώρες πιάνω τον εαυτό μου να βιάζεται, να βιάζεται χωρίς ουσία εν τέλει γιατί το αλάθητο στο ελληνικό πανεπιστήμιο ζει και βασιλεύει και δεν το έχει ο φοιτητής.........

Χαιρετισμούς

Η αναγέννηση της Δημοκρατίας

Τέτοιες μέρες πριν 34 χρόνια το σύγχρονο ελληνικό κράτος ζούσε μια από τις πιο δραματικές στιγμές του. Όλα ξεκίνησαν λίγους μήνες νωρίτερα όταν η Νομική είχε δείξει το δρόμο. Το φασιστικό καθεστώς είχε αρχίσει να κλυδωνίζεται από τις έντονες κινητοποιήσεις των φοιτητών. Το φθινόπωρο του 1973 αντιμετώπισε το σθένος του ελληνικού λαού μετά από 6 χρόνια συνεχούς ασέλγειας επάνω του.
Δεν γράφω ιστορικά στοιχεία. Όλοι οι νεώτεροι τα έχουμε διαβάσει και οι παλαιότεροι τα έχουν ζήσει. Το κακό είναι όταν κάποιοι καπηλεύονται τέτοιες στιγμές του ελληνισμού με αποτέλεσμα να διατηρούνται ακόμα διχαστικές γραμμές. Κάποιοι, κυρίως μέσα στις φοιτητικές παρατάξεις, μέχρι τα τελευταία χρόνια δεν θέλουν να καταλάβουν ότι την χούντα δεν την έριξαν μερικοί μόνοι τους. Την έριξε ο ελληνικός λαός. Δεν είναι έργο καμιάς παράταξης η δημοκρατία που ζούμε, είναι έργο όλων των δημοκρατών(άλλη μια λέξη που έχει καπηλευθεί, οι σοσιαλιστές είναι δημοκράτες οι νεοφιλελεύθεροι όχι και δεν έχω καταλάβει ακόμα το γιατί). Βλέπουμε φαντάσματα ακόμα μου φαίνεται.
Η δημοκρατία που εγκαθιδρύθηκε με την πτώση του χουντικού καθεστώτος ήρθε ως νέο αίμα στις φλέβες των Ελλήνων, έναν λαό παραδοσιακά δημοκρατικό. Η μεταπολίτευση όπως ονομάστηκε αυτή η περίοδος ίσως αποτελέσει πηγή πολλών αναλύσεων για τους ιστορικούς του μέλλοντος. Ποιοτική δημοκρατία αλλά και φαινόμενα ρεβανσισμού, διαπλοκής και πολιτικού κόμπλεξ χαρακτηρίζουν αυτήν την περίοδο. Σιγά σιγά η μεταπολίτευση παρέρχεται και μπαίνει η χώρα σε μια νέα σελίδα πολιτικής ιστορίας αυτή της Ευρώπης και της Παγκοσμιοποίησης.
Η απελευθέρωση του Έλληνα από πάσης φύσεως φασιστικά και βασιλικά πρότυπα είναι πλέον δεδομένη. Το ερώτημα είναι πως θα πάμε ένα βήμα παραπέρα. Πως θα πορευθεί το κράτος στον 21 αιώνα. Ποιοι κίνδυνοι ελλοχεύουν και πως θα πάψει πλέον να μας απασχολεί το παρελθόν. Όχι με την έννοια να ξεχάσουμε γιατί χωρίς ιστορική μνήμη νομοτελειακά ένα έθνος σβήνεται από το χάρτη, αλλά να κλείσουν πληγές που κρατάνε ακόμα ανοικτές κάποιοι.

UPDATE: Το τελευταίο ποίημα του Γ. Σεφέρη γραμμένο την 31/3/1971

ΕΠΙ ΑΣΠΑΛΑΘΩΝ

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού

πάλι με την άνοιξη.

Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες,

το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι

δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια και τους κίτρινους ανθούς.

Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη…

Γαλήνη.

-Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;

Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ’ αυλάκια:

Τ’ όνομα του κίτρινου θάμνου

δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.

Το βράδυ βρήκα την περικοπή:

«Τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει

«τον έριξαν παράμερα, τον καταξέσκισαν

πάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους

και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του

Ο Παμφύλιος Αρδιαίος, ο πανάθλιος Τύραννος.

31 του Μάρτη 1971

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Θάλασσα

Η θάλασσα αποτελεί την μεγαλύτερη αγάπη του Έλληνα. Τι κι αν είναι δύσκολη η ζωή που επιβάλλει, τι κι αν σε φέρνει μακριά από τους δικούς σου σε λιμάνια ξένα. Τι κι αν σε σκοτώνει. «Η λαμαρίνα, η λαμαρίνα όλα τα σβήνει» που λέει και ο Καββαδίας. Δεν ζεις χωρίς αυτήν. Μόνο αυτή σου χαρίζει τα καλύτερα ταξίδια της ζωής σε κόσμους διαφορετικούς μα τόσο οικείους γιατί η πατρίδα του ναυτικού είναι η γης ολόκληρη, ο ουρανός, η θάλασσα και η φιλοξενία του κάθε λαού. Η αλμύρα και η μανία των κυμάτων. Η λύσσα του ανέμου και η μουσική της μηχανής.

Η ημέρα των πολιτικών αρχηγών για το περιβάλλον

Περιδιαβαίνοντας το διαδίκτυο ενημερώθηκα ότι σήμερα θα διεξαχθεί στο Κοινοβούλιο συζήτηση, σε επίπεδο ποιλιτικών αρχηγών, για το περιβάλλον ύστερα από πρόταση του προέδρου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κ. Αλαβάνου. Φοβάμαι πως θα εξελιχθεί σε συζήτηση άνευ ουσίας γιατί κανένας τους δεν επιθυμεί να ανταλλάξει απόψεις ουσιαστικά. Ωστόσο ευελπιστώ να συνδιαλλαγούν έτσι ώστε να κατανοήσουμε και εμείς τις θέσεις τους.

Τον τελευταίο καιρό έχουν ανακύψει στην καθημερινότητά μας σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα, με κορυφαίο αυτό των πυρκαγιών στην Πελοπόννησο το οποίο σιγά σιγά ξεχνιέται. Επιπρόσθετα υπάρχει το πρόβλημα της μόλυνσης του Ασωπού με το εξασθενές χρώμιο.

Τα δύο τελευταία βράδια παρακολούθησα δύο εξαιρετικές εκπομπές στην τηλεόραση. Την Τρίτη το βράδυ ο δημοσιογράφος κ. Βαξεβάνης στην εκπομπή "Το κουτί της Πανδώρας" ερεύνησε την κατάσταση στην περιοχή της Ζαχάρως μετά τις πυρκαγιές. Χαρακτηριστικό αποτέλεσμα τις έρευνάς του είναι ότι ελάχιστες μέρες μετά τις πυρκαγιές και πριν τις εκλογές, έγινε έκτακτο δημοτικό συμβούλιο στη Ζαχάρω για να παραχωρηθεί στο Δήμο από κάποια Δημόσια Υπηρεσία τεράστια έκταση. Εχτές το βράδυ, ο δημοσιογράφος κ. Αυγερόπουλος από την εκπομπή-ντοκιμαντέρ "Εξάντας" ανέφερε το πρόβλημα των ηλεκτρονικών αποβλήτων. Στην πατρίδα μας δεν υπάρχουν οργανωμένες διαδικασίες αποκομιδής των παλαιών Η/Υ οι οποίοι περιέχουν σημαντικές ποσότητες τοξικών.

Ελπίζω η κουβέντα να είναι σοβαρή.....

Avant Premiere

Χτες το βράδυ παρακολούθησα για πρώτη φορά avant premiere ενός θεατρικού έργου. Φίλος καλός (ο οποίος είχε και τις προσκλήσεις) με παρακίνησε να πάω. Θα έχανα πραγματικά κάτι, δεν ξέρω τι, αν δεν παρακολουθούσα αυτό το έργο.
Ανεβαίνει στο "Αριστοτέλειον", στο Λευκό Πύργο,λέγεται "Η κοιμωμένη ξύπνησε" και είναι γραμμένο από την Ξένια Καλογεροπούλου και τον Θωμά Μοσχόπουλο, σε σκηνοθεσία του Ισίδωρου Σιδέρη. Είναι ένα παραμύθι το οποίο πέρα από την ευθυμία που προκαλεί στους μικρούς και μεγάλους θεατρόφιλους, περνά και κάποια μηνύματα τα οποία δεν πίστευα ότι μπορώ να βρω σε ανάλογο κείμενο. Καλογραμμένο, πολύ καλή σκηνοθεσία, σκηνικά, ηθοποιοί (νέα παιδιά), γενικά μια πάρα πολύ καλή δουλειά. Σου τραβάει την προσοχή και δεν το βαριέσαι εύκολα. Ανέβηκε πέρσι το χειμώνα στην Αθήνα και έλαβε άριστες κριτικές.
Η παράσταση συμπεριλαμβάνεται στα 42 Δημήτρια. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε μικρούς και μεγάλους. Έμεινα εντυπωσιασμένος.

Δείτε τα Links:

Νέο Θέατρο: http://www.neotheatro.gr/new_par.php

Στιγμές μοναξιάς ή η προδοσία του εγώ μας

Θα μπορούσε να έχει αποδειχθεί μέσω της εφαρμογής ενός στατιστικού προτύπου ότι ο συναισθηματικός άνθρωπος χωλαίνει. Όντας ένα υποδεέστερο είδος, βάσει της εξελικτικής θεωρίας του Δαρβίνου κάποια στιγμή θα εκλείψει από τον πλανήτη.
Ο συναισθηματικός άνθρωπος δεν είναι αυτός που κλαίει γοερά μπροστά στο συγκεντρωμένο πλήθος, παρουσιάζοντας την πραμάτια του εσωτερικού του κόσμου. Δεν είναι ο πάντα εκφράζων την χαρά του μέσω της συμμετοχής του σε κάθε άνευ ουσίας γιορτή του περίγυρού του. Ο συναισθηματικός άνθρωπος ίσως είναι απόμακρος και ολιγόλογος. Ίσως αγαπά και δεν το λέει. Ο συναισθηματικός άνθρωπος χρησιμοποιεί ταυτόχρονα την καρδιά και το μυαλό στο μέγιστο. Δεν ακολουθεί κάποιους κανόνες χωρίς να θέλει και δημιουργεί δικούς του για να εκφράσει το συναίσθημά του όπως θέλει.
Στις στιγμές μοναξιάς σκέφτεσαι το παρελθόν και σχεδιάζεις το μέλλον. Ένα από τα πιο κοινά που μπορεί να πράξει ο άνθρωπος. Ο συναισθηματικός άνθρωπος κάνει το ίδιο, ωστόσο διαισθάνεται κάτι παραπάνω. Νοιώθει αδύναμος και καταλαβαίνει ότι θα πρέπει να μειώσει την επίδραση της ζέσης της καρδιάς του στην καθημερινότητα. Σκέψη φοβερή για αυτόν αλλά πράξη απαραίτητη για να επιβιώσει. Έτσι διαπράττει την εσχάτη προδοσία. Την προδοσία του σημαντικού ανθρώπινου εγώ.

Στα βήματα του Roald Amundsen

Το βορειοδυτικό πέρασμα είναι διάπλατα ανοικτό μας πληροφόρησε η ESA (Eυρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία)! Τι είναι το βορειοδυτικό πέρασμα, πως προσφέρθηκε στην Ανθρωπότητα αυτό το "δώρο" και γιατί είναι τόσο σημαντικό;
Στα μέσα του 15 αιώνα μ.Χ. και ενώ ο Χριστόφορος Κολόμβος έπλεε προς τον νέο κόσμο ο Ιταλός εξερευνητής Giovanni Caboto προσπάθησε να προσεγγίσει την Ασία με κατεύθυνση βορειοδυτικά και μέσω της Αρκτικής Θάλασσας. Τελικά απέτυχε λόγω των αντίξοων συνθηκών και της παγωμένης επιφανειας του Ωκεανού. Ακολούθησαν και άλλες προσπάθειες μετά από αυτήν αλλά μόλις το 1906 ο Νορβηγός εξερευνητής Roald Amundsen κατάφερε να περάσει στον Ειρηνικό με το ξύλινο σκάφος του.
Η ESA μέσω της τεχνολογίας που διαθέτει ενημέρωσε τον κόσμο στις 14 του περασμένου μηνός ότι το εν λόγω και ιστορικά απροσπέλαστο πέρασμα είναι προσβάσιμο. Τα τελευταία 10 χρόνια υπήρχε μια ετήσια μείωση της επιφάνειας των πάγων κατά 100.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η έκταση του παγωμένου Ωκεανού ανέρχεται πλέον στα 3.000.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα η οποία είναι εξαιρετικά χαμηλή. Αυτό είναι ένα δείγμα των ραγδαίων αλλαγών που συμβαίνουν στον πλανήτη μας λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου.
Η σημαντικότητα της επιχειρησιακής, αν θα μπορούσα να πω, χρήσης του περάσματος έχει να κάνει με τις θαλάσσιες μεταφορές και ειδικά όσον αφορά τα δεξαμενόπλοια. Το ταξίδι από την Ευρώπη στην Ασία θα μειωθεί αισθητά αν γίνει χρήση της θαλάσσιας αυτής διόδου με αποτέλεσμα σημαντικά οικονομικά οφέλη.

Δείτε τα links για καλύτερη ενημέρωση:

Ημερησία:
www.imerisia.gr/article.asp?catid=9483&subid=2&pubid=331673

Καθημερινή:
news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_0_14/10/2007_245101

Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία:
http://www.esa.int/esaEO/SEMYTC13J6F_index_0.html

Πελοπόννησος, θυσία για την αφύπνιση των Ελλήνων

Τις τελευταίες δέκα ημέρες του Αυγούστου η Πελοπόννησος έζησε τις πιο φρικτές στιγμές των τελευταίων δεκαετιών. Οι ανυπολόγιστες καταστροφές που συντελέστηκαν από τις αδηφάγες πυρκαγιές θα χαρακτηρίζουν την περιοχή για τα επόμενα χρόνια. Έχοντας περάσει σχεδόν δυο μήνες από την περίοδο αυτή στο πλαίσιο της Blog Action Day θα αναφέρω κάποια πράγματα για την επίδραση αυτού του φυσικού φαινόμενου στο περιβάλλον αλλά και στους ανθρώπους οι οποίοι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του.

Οι αριθμοί μιλούν. 67 άνθρωποι νεκροί, χιλιάδες άστεγοι και οικονομικά πληγέντες. 2,5 εκατομμύρια στρέμματα καμένα, 300000 περίπου από αυτά βρίσκονται υπό την προστασία του Δικτύου Νatura 2000. Σύμφωνα με αποτίμηση το 55% των εκτάσεων που κάηκαν ήταν δασικές, το 42% ήταν γεωργικές και το 0,9% ήταν οικισμοί, δρόμοι κλπ. Όλα αυτά έκαναν τον πλανήτη να κουβεντιάζει για την Ελλάδα. Αυτά έγιναν. Ο καιρός περνά και όλοι θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας τις οικονομικές, περιβαλλοντικές, κοινωνικές επιπτώσεις.

Η πιο άμεση επίδραση της φωτιάς στους ανθρώπους παρήλθε. Ήταν ο θάνατος. Τα εκατομμύρια καμένα στρέμματα που έμειναν πίσω θα δυσκολέψουν δυσβάστακτα την ζωή τους στο μέλλον. Μεγάλες συγκεντρώσεις αιωρουμένων σωματιδίων καταγράφονταν στην ατμόσφαιρα τις πρώτες μέρες της καταστροφής. Η επικινδυνότητα των σωματιδίων αυτών έγκειται στην κατακράτηση ενός μέρους τους εντός των πνευμόνων του ανθρώπου. Επικίνδυνα είναι τα σωματίδια διαμέτρου 0,1-1 μm (μικρόμετρο=1 εκατομμυριοστό του μέτρου) διότι τα μεγαλύτερα από αυτά συγκρατούνται στην πορεία τους προς τους πνεύμονες ενώ τα μικρότερα από αυτά δεν μπορούν να παραμείνουν εντός του αναπνευστικού συστήματος και με την εκπνοή φεύγουν στην ατμόσφαιρα.

Σημαντικά αυξημένη την ίδια περίοδο είναι και η συγκέντρωση μονοξειδίου του άνθρακα στην περιοχή. Το αέριο αυτό είναι άχρωμο, άοσμο, άγευστο. Έχει την ιδιότητα η μοριακή του δομή να μοιάζει με την δομή του μοριακού οξυγόνου(αυτό που αναπνέουμε). Αυτό κάνει τον οργανισμό να το αναγνωρίζει σαν οξυγόνο και να το οδηγεί στο αίμα. Εκεί αντιδρά με την αιμοσφαιρίνη και έτσι μειώνει την συγκέντρωσή της. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στις μικρές αλλά πάνω από επιτρεπτά όρια συγκεντρώσεις να προκαλεί πονοκεφάλους και σε πολύ υψηλές συγκεντρώσεις (οι οποίες δεν υπήρχαν εκεί) να προκαλεί το θάνατο.

Αυτές τις μέρες διατυπώνεται στον τύπο ο προβληματισμός για την τοξική ρύπανση στις πληγείσες περιοχές. Αναφέρεται ότι η ποσότητα των διοξινών η οποία εκλύθηκε κατά την διάρκεια των πυρκαγιών είναι μεγαλύτερη από αυτή που εκλύεται από όλες τις βιομηχανίες της Γερμανίας σε ένα χρόνο. Οι διοξίνες αποθηκεύονται στο λίπος ανθρώπων και ζώων και είναι υπεύθυνες για τερατογενέσεις και μεταλλάξεις.

Σε έρευνα που έγινε στην Λακωνία από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης βρέθηκαν έως και πενήντα φορές μεγαλύτερες συγκεντρώσεις σε αμμωνία και φωσφορικά από το κανονικό. Επίσης βρέθηκαν και υψηλές συγκεντρώσεις σε βαρέα μέταλλα. Σε περίπτωση βροχοπτώσεων θα παρασυρθεί η τέφρα που περιέχει αυτό το δυνατό κοκτέιλ τοξικών ουσιών και θα μολύνει τον υπέργειο και το υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα με ανυπολόγιστες συνέπειες στην οικονομία και στην κοινωνία πέρα από το περιβάλλον. Είναι δεδομένος ο κίνδυνος πλημμυρών όπως αυτές που έγιναν στην Χαλκιδική.

Ένα ποσοστό αγροτών μπορεί να εγκαταλείψει την μέχρι τώρα καθημερινότητα του και να αποτελέσει το πρώτο μαζικό κύμα περιβαλλοντικών προσφύγων στην Ελλάδα με κατεύθυνση τις πόλεις.

Αυτά τα λίγα, ίσως και ασυνάρτητα μεταξύ τους αναφέρω σαν δημοσιεύσεις που βρήκα αλλά και σαν σκέψεις δικές μου. Ελπίζω όλοι να βοηθήσουμε την ανασυγκρότηση της περιοχής. Το σπίτι μας θα το προστατεύαμε από τη φωτιά. Τον πλανήτη μας;

Πηγές:

Οικολογικός Απολογισμός των καταστροφικών πυρκαγιών του Αυγούστου 2007 στην Πελοπόννησο, WWF και Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, http://www.wwf.gr/storage/additional/FIRE_report_Peloponnisos.pdf

Εφημερίδα Καθημερινή, http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100042_14/10/2007_244782

Wikipedia.org

H ημέρα των bloggers για το Περιβάλλον

Σερφάροντας βρήκα την ακόλουθη είδηση την οποία προωθώ. Την Δευτέρα 15 Οκτωβρίου γίνεται μια παγκόσμια κίνηση των bloggers με τίτλο "Παγκόσμια ημέρα κινητοποίησης για το περιβάλλον". Στόχος είναι η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης γύρω από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης. Διαβάζουμε, μαθαίνουμε και γράφουμε για το περιβάλλον. Διαδίδουμε την είδηση.

Εδώ τα links για να ενημερωθείτε περαιτέρω:

Σκαϊ: http://www.skai.gr/master_story.php?id=62358
Blog Action Day: http://blogactionday.org/gr

Δύσκολες ώρες, η βλακεία φέρνει μπόρες

Καλησπέρα αγαπητοί φίλοι,

Η μέρα είναι Τετάρτη και το ρολόι γράφει 21:14. Έχοντας καταναλώσει το μεσημεριανό μου κατά τις 19:30 μετά από μια δύσκολη μέρα (αγαθά κόποις κτώνται, και όποιος θέλει να γίνει επιστήμονας καλά να πάθει) και έχοντας πιει δυο μπύρες ήρθα και νύσταξα που λέτε. Και εκεί που είχα χαλαρώσει και σκεφτόμουνα τον καναπέ μου είπα να δω ειδήσεις.
Εδώ τελειώνει το σκηνικό της χαλαρότητας. Καλά τα πρώτα θέματα ήταν τα κλασσικά η κυβέρνηση τα έκανε σαλάτα με το φόρο για το πετρέλαιο θέρμανσης και την αναθεώρηση του Α.Ε.Π. και στο ΠΑΣΟΚ οι δελφίνοι σκίζονται. Ο Big Beni (Βαγγέλης) κατηγορεί το Παιδί (George) και τούμπαλιν. Η καθημερινότητα της Ελλάδος.
Ωστόσο μια άλλη καθημερινότητα με χάλασε πολύ. Έγινε ό,τι έγινε με την υγεία του Αρχιεπισκόπου και βγήκε η απόφαση ότι η μεταμόσχευση απορρίπτεται. Την απόφαση όμως δεν την πήρε κάποιος τυχαίος. Ο καθηγητής κ. Τζάκης είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυαλά (και χέρια πάνω από όλα) στο θέμα της Ηπατολογίας, αυτά έμαθα διαβάζοντας διάφορα για την καριέρα του. Αφού πήραν αυτήν την τροπή τα πράγματα ξαναρχίσαμε τον παλιό καλό μας χαβά. Κάποιο φωστήρες, γιατί πρόκειται για μεγάλα φωτεινά μυαλά, το είχαν πει. Ο κ.Τζάκης και όλοι οι άλλοι καλοί επιστήμονες που αποφάσιζαν ήταν ανίδεοι. Βλακές. Αυτός ο επιστήμων που εκδιώχθει από το Πανεπιστήμιο Αθηνών ως ακατάλληλος και στην Αμερική διαπρέπει έχοντας στο βιογραφικό του περίπου 3500 επεμβάσεις δεν ξέρει τι του γίνεται.
Αυτό είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα, έχουμε μεγάλα κόμπλεξ ακόμα. Δεν φτάνει που διώχνουμε τους άριστους επιστήμονές μας στο εξωτερικό, όταν δεν μας αρέσει κάποια κίνησή τους τους πετροβολούμε. Δεν είμαι αυτόκλητος συνήγορος του χειρουργού, ούτε τον παινεύω για να τον παινέψω. Υπάρχουν κάποια στοιχεία για την επιστημονική του υπόσταση.
Δυστυχώς πολλοί από αυτούς που το παίζουν κάποιοι στην εσωτερική ακαδημαϊκή εκπαίδευση, και δεν μιλώ συγκεκριμένα τώρα πάνω στο προηγούμενο θέμα, αυτοί που κόπτονται για το καλό του Ελληνικού Πανεπιστημίου και είναι κριτές των πάντων υπολείπονται συνήθως των περιστάσεων. Δυστυχώς..... για να μην πω τίποτα άλλο.

Στρατοσφαιρική στοιβάδα του Όζοντος. Ιδιότητες και Προβλήματα

H στρατοσφαιρική στοιβάδα του Όζοντος (Ο3) απορροφά σημαντικό μέρος της υπεριώδους ηλιακής ακτινοβολίας. Η υπεριώδης ηλιακή ακτινοβολία φτάνοντας στην γη χωρίς να έχει φιλτραριστεί πρώτα από την στοιβάδα του Όζοντος θα προκαλούσε μεταξύ των άλλων προβλημάτων σοβαρή αύξηση των περιστατικών καρκίνου του δέρματος.

Η ιστορία

Για πρώτη φορά παρατηρήθηκε το πρόβλημα την δεκαετία του 1970 από μια ομάδα Βρετανών οι οποίοι ερευνούσαν την ατμόσφαιρα πάνω από την Ανταρκτική. Οι πρώτες μετρήσεις για αυτό το πρόβλημα έγιναν το 1985 και τα ακραία αποτελέσματα έκαναν τους επιστήμονες να πιστεύουν πως υπήρχε κάποιο πρόβλημα στα όργανα. Ωστόσο η επανάληψη των μετρήσεων με διαφορετικό εξοπλισμό επιβεβαίωσε την πολύ άσχημη κατάσταση της στρατοσφαιρικής στοιβάδας του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική.

Τρύπα του Όζοντος

Εικόνα από την μεγαλύτερη τρύπα στο Όζον που καταγράφηκε ποτέ
Σεπτέμβριος 2006

Η άσχημη αυτή κατάσταση η οποία διαπιστώθηκε από τις μετρήσεις των επιστημόνων δήλωσε ένα άγνωστο μέχρι τότε πρόβλημα στην γήινη ατμόσφαιρα το οποίο καλείται Τρύπα του Όζοντος. Εδώ πρέπει να αποσαφηνιστεί πως η Τρύπα του Όζοντος δεν έχει να κάνει με την υπερθέρμανση του πλανήτη, υπάρχει μια σχέση με το Φαινόμενο του Θερμοκηπίου όσον αφορά την πηγή του του προβλήματος, ωστόσο παραμένουν δυο ξεχωριστά προβλήματα.

Υπεύθυνος πρόκλησης του προβλήματος

Η ελάττωση της στοιβάδας του Όζοντος τόσο στην Ανταρκτική όσο και στην Αρκτική πλέον οφείλεται στην έκκληση Χλωροφθορανθράκων στην ατμόσφαιρα καθώς και οξειδίων του Αζώτου. Οι χλωροφθοράνθρακες χρησιμοποιούνταν ευρέως στην βιομηχανία, σε συστήματα ψύξης, σε κλιματιστικά, σε φιάλες σπρέι. Όσον αφορά τα οξείδια του Αζώτου αυτά προέρχονται από διαδικασίες καύσης. Εδώ σημαντικό παράγοντα μόλυνσης αποτελούν τα αεροσκάφη. Τέτοιου είδους ουσίες δεσμεύουν το Όζον και μέσω χημικών αντιδράσεων το διασπούν σε άλλες ουσίες με αποτέλεσμα την μείωση του.

Τρόπος προστασίας του περιβάλλοντος

Το 1985 είκοσι χώρες, ανάμεσά τους και αυτές που παρήγαγαν τις μεγαλύτερες ποσότητες χλωροφθορανθράκων υπέγραψαν στην Βιέννη ένα κείμενο το οποίο έθετε κάποια συγκεκριμένα όρια γύρω από την συζήτηση για τις ουσίες αυτές. Την ίδια χρονιά έγιναν και οι πρώτες μετρήσεις όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, οι οποίες έκρουσαν πιο ηχηρά τον κώδωνα του κινδύνου. Έτσι το 1987 σαράντα τρία έθνη υπέγραψαν το πρωτόκολλο το Μόντρεαλ. Εκεί οι συμμετέχοντες αποφάσισαν να διατηρήσουν την παραγωγή χλωροφθορανθράκων στα επίπεδα του 1986 και να τα μειώσουν 50% έως το 1999. Ύστερα από έρευνες που έγιναν μετά το 1987 και λόγω των μη ευχάριστων αποτελεσμάτων, οι επιστήμονες αποφάσισαν να δώσουν μεγαλύτερη ισχύ στο πρωτόκολλο του Μόντρεαλ. Έτσι στο Λονδίνο το 1990 αποφάσισαν να αποσύρουν από την χρήση τους χλωροφθοράνθρακες μέχρι το 2000. Το 1992 σε νέα συνάντηση στην Κοπεγχάγη αποφάσισαν η απόσυρση να πραγματοποιηθεί μέχρι το 1996. Νέες ουσίες αντικατέστησαν τις προηγούμενες αλλά και αυτές δημιουργούν διάφορα προβλήματα.

Αυτή ήταν μια πολύ γενική ματιά για το φαινόμενο. Σε επόμενες αναρτήσεις θα αναφερθώ περαιτέρω

Πηγές και προτεινόμενα Links:

Πανεπιστήμιο του Cambridge, Center for Atmospheric Science http://www.atm.ch.cam.ac.uk/tour/part1.html

Wikipedia
http://en.wikipedia.org/wiki/Ozone_depletion

Διοξείδιο του Άνθρακα και Χιλιετίες

Σε εξερεύνηση στο δίκτυο ύστερα από σχόλιο του Captain Κωστή βρήκα το παρακάτω διάγραμμα.



Σε αυτό παρατηρείται η εξέλιξη της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα τα τελευταία 160000 χρόνια. Η συγκέντρωση αυτή κατά την θερμή περίοδο η οποία υπήρξε στον πλανήτη πριν από 120000-140000 χρόνια ήταν πολύ χαμηλότερη από τα σημερινά επίπεδα. Προχωρώντας στις χιλιετίες βλέπουμε ότι η συγκέντρωση του άνθρακα μειώνεται και έχουμε πριν 20000 περίπου χρόνια την τελευταία εποχή των παγετώνων. Μετά από αυτήν την περίοδο και προχωρώντας προς την σύγχρονη εποχή παρατηρείται μια αντίστοιχη αύξηση με αυτή που υπήρξε πριν την προηγούμενη θερμή περίοδο. Ωστόσο κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας έρχεται η βιομηχανική επανάσταση και έχουμε μια κατακόρυφη αύξηση της συγκέντρωσης. Η οποία το 1996 ξεπερνά κατά πολύ το μέγιστο επίπεδο της προηγούμενης θερμής περιόδου. Το διάγραμμα αυτό το βρήκα στο παρακάτω link http://www.atmos.washington.edu/~dennis/CO2_Vos-ML2.gif.
Είναι από το Πανεπιστήμιο της Washinghton και το τμήμα Επιστημών της Ατμόσφαιρας.

Αντιμετωπίζοντας το Φαινόμενο του Θερμοκηπίου

Για την προστασία του πλανήτη από την ραγδαία αύξηση της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα συντάχθηκε το πρωτόκολλο του Κιότο για να γίνει αποδεκτό από όλα τα κράτη του κόσμου. Το πρωτόκολλο τουΚιότο δεσμεύει την ΕΕ σε μια μείωση 8% των αερίων θερμοκηπίου σε σχέση με τις τιμές του 1990, ένας στόχος που πρέπει να επιτευχθεί μέχρι το 2008-12. Πέρα βέβαια από το σύνολο της Ευρώπης κάθε κράτος μέλος έχει ξεχωριστούς στόχους. Ένα στοιχείο για την αλλαγή του κλίματος από τις ειδήσεις των ημερών. Η μέση θερμοκρασία των τελευταίων ημερών στην Αρκτική είναι 15 βαθμούς υψηλότερη από το κανονικό.

Διαβάστε τα παρακάτω links για καλύτερη ενημέρωση:

Greenpeace: http://www.greenpeace.org/greece/news/25727/89052
Ο.Η.Ε: http://unfccc.int/kyoto_protocol/items/2830.php

Διοξείδιο του άνθρακα και Φαινόμενο του Θερμοκηπίου

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος και η τηλεόραση ασχολούνται με το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ο όρος αυτός είναι ευρέως διαδεδομένος αλλά συχνά χωρίς να είναι γνωστό τι ακριβώς περιγράφει.

Ο ακριβής ορισμός του έχει ως εξής: Φαινόμενο του θερμοκηπίου θεωρείται η πιθανολογούμενη αύξηση της μέσης γήινης θερμοκρασίας ως συνέπεια της συνεχούς αύξησης της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Τι ακριβώς είναι το διοξείδιο του άνθρακα τώρα.
Ό,τι χρησιμοποιείται για καύσιμο ανέκαθεν και πολύ περισσότερο από την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης και έπειτα βασίζεται σε διάφορες ενώσεις του άνθρακα. Ως καύση στην χημεία ορίζεται η αντίδραση μιας ένωσης, στην προκείμενη περίπτωση οι ενώσεις του άνθρακα, με το οξυγόνο. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι το διοξείδιο του άνθρακα και άλλα. Ο καπνός αυτός που παρατηρείται στη φωτιά που βάζετε για να ψήσετε τις ωραιότατες μπριζόλες σας, στην εξάτμιση του αυτοκινήτου ή στο φουγάρο ενός καραβιού ή ενός εργοστασίου της Δ.Ε.Η. είναι ένα κοκτέιλ διάφορων ουσιών με κύριο το διοξείδιο του άνθρακα. Το πρόβλημα άρχισε να εντείνεται με την βιομηχανική επανάσταση διότι οι μηχανές παράγουν υπέρμετρες ποσότητες του.

Γιατί προκαλεί προβλήματα η αύξησή της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα.

Το στρώμα του αερίου αυτού καλύπτει σαν μια κουβέρτα, αν θα μπορούσαμε να το πούμε έτσι, την επιφάνεια της γης η οποία έχει την εξής ιδιότητα. Αφήνει να περάσει η ερχόμενη με την ηλιακή ακτινοβολία ενέργεια προς την επιφάνεια της γης αλλά όταν ανακλαστεί στην επιφάνεια το στρώμα του διοξειδίου του άνθρακα δεν την αφήνει να χαθεί στο διάστημα. Για παράδειγμα είναι σαν να έχουμε ένα καθρέφτη μέσα σε μια διάφανη μπάλα. Η μπάλα αυτή αφήνει το φως να περάσει προς τον καθρέφτη, ανακλάται σε αυτόν αλλά έπειτα η ενέργεια αυτή παραμένει εντός της αυξάνοντας συνεχώς την θερμοκρασία της.
Το στρώμα του διοξειδίου του άνθρακα προϋπήρχε σαν αναγκαίο στοιχείο για την διαμόρφωση συνθηκών επιβίωσης στον πλανήτη. Διατηρούσε την θερμοκρασία του σε ένα ορισμένο επίπεδο, τέτοιο ώστε η ανάπτυξη να είναι προς όφελος του. Όσο πυκνώνει αυτό τόσο μεγαλύτερη είναι η μέση θερμοκρασία της γης.

Εδώ θα βρείτε μια κατανοητή ανάλυση του φαινομένου:
http://users.att.sch.gr/xtsamis/OkosmosMas/FainThermoKip.htm

Επίσης επισκεφθείτε το site της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος του Ο.Η.Ε. :http://www.ipcc.ch/

Χρωμοσωματικές Ανωμαλίες

Ακόμα θυμάμαι χαρακτηριστική κουβέντα που είχα με τον καθηγητή της βιολογίας στην τρίτη (;) τάξη του Γυμνασίου. Εγώ λάτρης των αποχρώσεων του μπλε και του πράσινου στα μάτια των συμμαθητριών μου βάλθηκα να μάθω πως εξηγεί η επιστήμη αυτήν την όμορφη διαφορετικότητα. Ενώ εγώ συνδύαζα το φαινόμενο αυτό με κάποια εξαίσια λειτουργία στους οργανισμούς τους ήρθε ο κύριος καθηγητής και εξήγησε ότι δεν συμβαίνει τίποτε άλλο από χρωμοσωματικές ανωμαλίες.
Ύστερα από χρόνια κάθομαι και μελετώ τις διαφορές ανάμεσα στον φιλελευθερισμό, την εξέλιξή του τον νεοφιλελευθερισμό και την σοσιαλδημοκρατία. Σύμφωνα με το φιλοσοφικό ρεύμα του φιλελευθερισμού ο κάθε άνθρωπος έχει την απόλυτη ελευθερία τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικοπολιτικό και θρησκευτικό επίπεδο. Επίσης δεν υπάρχει κανενός είδους κρατική παρέμβαση σε καμία έκφανση της καθημερινότητας. Ζει σε μια ελεύθερη αγορά και δρα με μόνο κίνητρο της ευημερία του. Ωστόσο η απότομη εφαρμογή του εφαρμογή του σε οικονομίες επέφερε καταρρεύσεις όπως αυτή της Αργεντινής το 2002.
Η απόλυτη αυτή ελευθερία και η έλλειψη της παρουσίας του κράτους δημιουργούν πολλά προβλήματα κυρίως σε θέματα κοινωνικής πρόνοιας. Έτσι έρχεται η εξέλιξη του φιλοσοφικού αυτού ρεύματος, ο νεοφιλελευθερισμός. Πέραν της ελευθερίας του ανθρώπου, ως οικονομικού, πολιτικού και κοινωνικού όντος εφαρμόζεται και η κρατική παρέμβαση σε τομείς κρίσιμους για την ποιότητα ζωής του κοινωνικού συνόλου όπως την υγεία, την παιδεία κ.λ.π.
Ο φιλελευθερισμός σαν σύστημα που απαιτεί συνεχή ανάπτυξη δημιουργεί προβλήματα στο περιβάλλον, στην οικονομία στην κοινωνική συνοχή αλλά και στρατιωτικές κρίσεις.
Η σοσιαλδημοκρατία η οποία εκφράζει την υποταγή του ατόμου στο σύνολο με ότι αυτό συνεπάγεται πλήττεται τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη Η κυριαρχία του συνόλου, η επέμβαση του κράτους για το καλό του και η άρνηση της αποδοχής της απόλυτης ελευθερίας στην αγορά είναι χαρακτηριστικά του συστήματος. Είναι η απόλυτη έκφραση της κεντροαριστεράς αν θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ένα τέτοιο χώρο.
Η σοσιαλδημοκρατία μετά από μια περίοδο σημαντικής παρουσίας στην Ευρώπη περνά στο περιθώριο δίνοντας την εξουσία σε πιο φιλελεύθερες παρατάξεις. Σε χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, οι πολίτες άφησαν πίσω τους εποχές όπως αυτές των Μιτεράν, Σρέντερ κύριων εκφραστών της κεντροαριστεράς και έχουν γυρίσει σε πιο δεξιές κυβερνήσεις Ανάλογη είναι και η κατάσταση στην Σουηδία. Ο κόσμος απογοητεύτηκε από τις επιδόσεις του συστήματος και στράφηκε μαζικά προς ηγέτες που θα τους παρέχουν την ελευθερία που επαγγέλλεται ο φιλελευθερισμός. Ωστόσο σύμφωνα με Naomi Klein οι αγορές μετατρέπονται σε μηχανές παραγωγής κρίσεων.
Αν η σοσιαλδημοκρατία είναι το πράσινο και ο νεοφιλελευθερισμός το μπλε με μια παράλογη λογική θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελούν χρωμοσωματικές ανωμαλίες στο πολιτικό σκηνικό.
Ίσως θα ήταν πιο λογικός ο φιλελεύθερος σοσιαλισμός που επαγγέλλεται ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν που έχω αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση.

Πηγές: Εφημερίδα Καθημερινή, Wikipedia.org, e-rooster.gr
Σχετικά βιβλία:
The Shok Doctrine: The Rise of the Disaster Capitalism, Naomi Klein, Εκδόσεις Allen Lane
Φιλελεύθερη Σοσιαλδημοκρατία, Τάκης Μίχας και Δημήτρης Σκάλκος, Εκδόσεις Ελάτη

Τα μαύρα πρόβατα

Διαβάζοντας το ρεπορτάζ μεγάλων σε κυκλοφορία εφημερίδων διαπιστώνει κανείς πως έχουν αρχίσει να γίνονται σε μεγαλύτερη συχνότητα αναφορές στην εκκλησία, στο ΛΑΟΣ, στην κυβέρνηση και τους δεσμούς μεταξύ τους.
Η εκκλησία όπως μας έχει διδάξει η ιστορία την οποία διδαχθήκαμε στο σχολείο έπραξε υπέρ του έθνους και η γλώσσα μας διατηρείται ύστερα από αιματηρές προσπάθειες των ιερέων όλων των βαθμίδων. Ίσως έμεινε στους ιεράρχες η εντύπωση ότι ακόμα το έθνος στηρίζεται επάνω τους. Ίσως δεν κατάλαβαν ότι ιδρύθηκε Ελληνική Πολιτεία η οποία διέπεται από θεσμούς. Ίσως δεν θέλησαν να το καταλάβουν και υπάρχουν απτά στοιχεία για αυτό. Η ενεργή συνεργασία με "επαναστάτες" και "σωτήρες". Δεν έχουν καταλάβει ότι ο Κύριος τους ορίζει την πνευματική σωτηρία του λαού όχι την καπηλεία της συνειδήσεως του. Τι δουλειά έχει ο κάθε ιερέας να αναφέρεται σε θέματα πολιτειακών θεσμών και να προσπαθεί να αντικαταστήσει διπλωμάτες; Διάβασα ότι ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ζήτησε να ένα κατά κάποιον τρόπο εμπάργκο κατά των Σκοπίων. Έχουν ξεπεράσει κάθε όριο.
Ο Καραμανλής προσπάθησε να φέρει την παράταξή του προς το κέντρο αλλά κατάλαβε ότι χρειάζεται και την ψήφο του παραδείσου. Προσπάθησε να κινηθεί μέσα σε πλαίσια με τα οποία δεν θα τραυμάτιζε ούτε την πορεία προς το κέντρο ούτε το σκάφος που λέγεται Νέα Δημοκρατία και να αρχίσει να χάνει ψήφους.
Εκεί ήρθε ο Καρατζαφέρης να αρπάξει όσα προλάβει με τις ευλογίες της μητέρας εκκλησίας και των ιεραρχών. Ήρθε ο Καρατζαφέρης να σώσει μαζί με την Εκκλησία το έθνος όλοι οι άλλοι θέλουμε να το καταποντίσουμε Κι όταν λέω Καρατζαφέρης εννοώ και όλους αυτούς που τον στηρίζουν και επίσης αναφέρομαι στον πολιτικό άνδρα και όχι στο πρόσωπο.
Θα γελάσει κάθε πικραμένο χειλάκι με τις συνεδριάσεις της βουλής. "Επεισόδια" εντός της εθνικής αντιπροσωπίας δεν θα προκαλέσουν μόνο οι "ακροδεξιές" δυνάμεις αλλά και οι λεγόμενοι αριστεροί οι οποίοι τώρα θυμήθηκαν μέσα σε αυτή την αναμπουμπούλα να αρχίσουν αριστερές επιθέσεις στην κραταιά δεξιά.
Το κακό είναι ελάχιστοι εκείνοι οι οποίοι θέλουν να δουλέψουν χωρίς να προκαλέσουν πάθη. Οι ακραίοι από τα δεξιά διαφυλάττουν την εθνική αξιοπρέπεια και οι σωτήρες από αριστερά σώσανε τον τόπο. Μόνο σε αυτούς χρωστάμε την ελευθερία μας. Αρχίσανε να αναφέρονται από την πρώτη μέρα στην χούντα κάποιοι
Έλεος κύριοι, ξευτιλίζεστε

Η ιστορία γράφεται στην ΤV

Την περασμένη εβδομάδα έγινε αυτό που ζητούσαν αρκετοί κύκλοι στην χώρα μας. Ύστερα από αρκετό καιρό, η καινούρια πλέον κυβέρνηση απέσυρε το βιβλίο ιστορίας και το έβαλε στο χρονοντούλαπό της. Δεν είμαι ούτε ιστορικός ούτε εκπαιδευτικός. Όσο δεν είναι αρεστό ξένοι να καπηλεύονται στοιχεία του Ελληνικού πολιτισμού άλλο τόσο αποκρουστικό είναι να παρατηρούνται οι διάφοροι πατριδοκάπηλοι-Ελληναράδες στην ΤV. Και δεν μιλώ μόνο για τους "δεξιούς" τους οποίους αφορίζουν οι "αριστεροί" αλλά και για τους δεύτερους οι οποίοι χρησιμοποιούν κατά τον ίδιο τρόπο την λαϊκή βούληση.
Ο νέος υπουργός παιδείας κρίνοντας ως εκλεγμένος άρχων ή θέλοντας να διώξει την καυτή πατάτα από τα χέρια του αποφάσισε να αποσύρει το βιβλίο. Το βιβλίο αυτό δεν ήταν τυπομένο. Τα παιδιά είναι στα σχολεία δύο εβδομάδες τώρα και δεν πρόκειται να διδαχθούν ιστορία για αρκετές ακόμα. Το ερώτημα εδώ είναι "που βρίσκεται η συνέχεια του κράτους; Και ακόμα χειρότερα γιατί δεν υπάρχει όταν η πριν και η μετά κυβέρνηση προέρχονται από το ίδιο κόμμα;". Αυτά για την κυβερνώσα παράταξη.
Η εκκλησία (προσοχή άλλο εκκλησία και άλλο θρησκεία) έχει δημιουργήσει αρκετά προβλήματα από την απελευθέρωση και την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους. Συνετάχθει αρκετές φορές με άνομα και αντιδημοκρατικά καθεστώτα και χρησιμοποίησε χειρότερα και από τους πολιτικούς την νοημοσύνη των πολιτών. Δεν έχει κανένα δικαίωμα ο οποιοσδήποτε ιεράρχης (με όλο τον σεβασμό) να διεγείρει πάθη και να έχει απόψεις επάνω σε επιστημονικά θέματα. Για αυτά υπάρχουν οι επιστήμονες. Ο καιρός της θεοκρατίας έχει παρέλθει.
Η αντιπολίτευση σε όλο της το φάσμα. Είναι τραγικό να βλέπεις αυτοαποκαλούμενους και αυτοπροσδιοριζόμενους δημοκράτες και αριστερους να συμπεριφέρονται χειρότερα και από τον τελευταίο συντηριτικό. Εκεί που φώναζαν όλοι να φύγει το βιβλίο όταν έφυγε αλλάξανε γραμμή πλεύσης κάποιοι και κάποιοι άλλο ως νικητές στο πλευρό της εκκλησίας (βλέπε Καρατζαφέρη) αλλάλαζαν.
Και όλοι αυτοί μαζί στην κιμαδομηχανή της τηλεόρασης να βγάζουν κορώνες υπέρ του έθνους και των πολιτών. Σέβομαι ως δημοκράτης την ετυμηγορία του λαού αλλά υπάρχει έλλειμα σοβαρότητας σε αυτούς που αυτήν την ώρα αλληλοκράζονται στα έδρανα του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Η ιστορία και η δημοκρατία δεν ανήκει σε κανέναν, σε καμιά παράταξη, σε κανένα κόμμα, σε κανένα πολιτικό.

Επόμενη σελίδα

Χτες, μετά από ένα μήνα αρκετής προσπάθειας τελείωσε η εξεταστική περίοδος. Ήταν ιδιαίτερη διότι δεν έκανα το τρελό διάβασμα των άλλων εξεταστικών, όμως από ότι φαίνεται έχει καλά αποτελέσματα. Άλλο ένα στοιχείο ήταν ότι αρκετές φορές λόγω της έλλειψης του τσιγάρου δεν είχα την αυτοσυγκέντρωση ορισμένες στιγμές να σκύψω το κεφάλι στο βιβλίο. Ωστόσο τελείωσαν αυτά και πάμε για άλλα.
Τις τελευταίες δύο τρεις μέρες έχουν συμβεί πράγματα τα οποία προσφέρουν τροφή για την συγγραφή σχολίων. Πράγματα τα οποία κάνουν τον Έλληνα πολίτη να κλάψει και να γελάσει μαζί. Και στο τέλος να αποφασίσει να μην ασχοληθεί ξανά με κανένα από αυτά τα θέατρα που βγαίνουν στην τηλεόραση. Αλλά οι υποχρεώσεις της εξεταστικής δεν μου έδωσαν χρόνο.
Τώρα, σειρά έχουν η ξεκούραση, η περισυλλογή, τα αποτελέσματα πάνω από όλα και πολλή κουβέντα.

Ασκήσεις Ηρεμίας

Χτες το βράδυ είπα να παρακολουθήσω την πρώτη εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου στο Alter με σκοπό, όπως αρκετοί από μας, να ενημερωθώ για δύο θέματα που εγείρουν το ενδιαφέρον μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού. Το πρώτο είχε να κάνει με κάποια περίεργα φαινόμενα στην καταμέτρηση των σταυρών. Δεν με ενδιέφερε και τόσο. Κουβέντα για μπέρδεμα. Ύστερα παρουσίασε ένα βίντεο από μια συνάντηση μουσουλμάνων της Ξάνθης που αυτοαποκαλούνται Τούρκοι. Εκεί για μένα ήταν η καυτή πατάτα.
Η συνάντηση αυτή συνέβη προεκλογικά με σκοπό την τόνωση του τουρκικού φρονήματος, όπως φάνηκε από τα λεγόμενα των παρευρισκομένων, των πολιτών της περιοχής ώστε να μην "σταυρώσουν" χριστιανούς υποψηφίους. Υπήρχε μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα στην κουβέντα τους. Οι Έλληνες χαρακτηρίστηκαν γκιαούρηδες, οι μουσουλμάνοι οι οποίοι δεν θα συμμορφώνονταν με την λογική "Τούρκος ψηφίζει Τούρκο" έπρεπε να παραγκωνιστούν κοινωνικά σύμφωνα με τα λεγόμενά τους. Πράγματα ανήκουστα! Μέχρι και το αιδοίο της μητρός μας έφτασαν να μελετήσουν μέσα στο εθνικιστικό τους παραλήρημα
Και τώρα οι κρίσιμες ερωτήσεις. Για ποιο λόγο παίρνουν τέτοια τροπή τα πράγματα; Η πολιτεία τι έχει πράξει για την κοινότητα των μουσουλμάνων; Και αρκετά άλλα. Ως μια ευπρεπή ευρωπαϊκή δημοκρατία υπάρχει πολιτική για την μειονότητα των μουσουλμάνων. Ωστόσο οι δύο μεγάλες παρατάξεις με ψηφοθηρικούς σκοπούς γκρεμίζουν σε κάθε προεκλογική εκστρατεία την όποια μειονοτική πολιτική εφαρμόζουν κατά την διάρκεια της τετραετίας. Πέραν τούτου, οι μη ολοκληρωμένες αυτές πολιτικές αλλά και κάποιοι τουρκογενείς οι οποίοι δεν εκφράζουν την πλειοψηφία των μουσουλμάνων δίνουν μεγαλύτερη ισχύ στο τουρκικό προξενείο. Τι κάνει η πολιτεία για το τουρκικό προξενείο το οποίο λύνει και δένει στην περιοχή;
Το λόμπι των μουσουλμάνων είναι ισχυρό ωστόσο η πλειοψηφία του απλού κόσμου από ότι φαίνεται δεν ακολουθεί την γραμμή των τουρκόφιλων. Η μεγαλύτερη πληθυσμιακή μειονότητα είναι η Πομάκοι οι οποίοι καμία σχέση δεν έχουν με τα τερτίπια του προξενείου. Η Ελλάδα είναι μια ισχυρή δημοκρατία, με συγκεκριμένες πολιτικές (που ελπίζω να γίνουν καλύτερες) και δεν φοβάται εθνικιστικές κορώνες της μειοψηφίας της μειονότητας Ωστόσο το γεγονός θα πρέπει να σημάνει συναγερμό στους ιθύνοντες και να κινηθούν ανάλογα ώστε να ησυχάσουν τα πνεύματα και να σταματήσει η ρωγμάτωση της ελληνικής κοινωνίας.

Craig Murrey, ο αντάρτης της βρετανικής διπλωματίας

Διαβάζοντας το "Κ" της Καθημερινής της Κυριακής βρήκα μια συνέντευξη του Craig Murrey στον κ. Άρη Χατζηστεφάνου. Ποιός είναι όμως αυτός ο κύριος;
Ο Murrey γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1958 στην Μεγάλη Βρετανία. Ξεκίνησε την πορεία του στην εκπαίδευση στο Paston School στο Norfolk και ύστερα συνέχισε στο University of Dundee, αποκτώντας το 1982 πτυχίο στην μοντέρνα ιστορία. Το 1984 ξεκινά η καρίερα του στο διπλωματικό σώμα. Συμμετείχε σε πολλές αποστολές του Υπουργείου Εξωτερικών στην Ευρώπη και στην Αφρική ενώ στο Λονδίνο εργάστηκε στο τμήμα Νότιας Ευρώπης του προαναφερθέντος Υπουργείου ως υπεύθυνος για θέματα της Κύπρου και αργότερα ως επικεφαλής του τομέα εμπορικού ναυτικού. Επίσης ασχολήθηκε και με θέματα που αφορούσαν τα εξοπλιστικά του Ιράκ επί Σαντάμ Χουσεΐν. Το 2002 διορίζεται για πρώτη φορά Πρέσβης της Βρετανίας στην Τασκένδη, πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν.
Εκεί ήρθε σε επαφή με το καθεστώς του Καρίμοφ, το οποίο ίδιος χαρακτήρισε ως μη λειτουργική δημοκρατία σε συνέδριο υπό την αιγίδα του οργανισμού Freedom House στην Τασκένδη. Ο Καρίμοφ είχε επιτύχει να αποκτήσει συμμαχικές σχέσεις με την κυβέρνηση του Τόνι Μπλερ και την Προεδρία του Τζορτζ Μπους. Οι αρχές των Η.Π.Α. και του Ηνωμένου Βασιλείου επιδόθηκαν σε ένα εμπόριο πληροφοριών για τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία, παραγωγός των οποίων ήταν το καθεστώς Καρίμοφ μέσω βασανιστηρίων. Τα βασανιστήρια ήταν τόσο σκληρά όσο φαίνονται στο παρακάτω. Είχαν αφαιρέσει τα νύχια υπόπτου και ύστερα τον έβρασαν ζωντανό μέχρι θανάτου.
Ανάλογες καταστάσεις αντιμετώπιζε ο Murrey στο Ουζμπεκιστάν τις οποίες έθετε συνέχεια μέσω τηλεγραφημάτων στους ανωτέρους του στην Μεγάλη Βρετανία. Αυτό όμως τον έκανε μαύρο πρόβατο στο Foreign Office. Τον κατηγόρησαν οι ίδιοι του οι ανώτεροι. Έγινε απόπειρα δολοφονίας εναντίον του χωρίς όμως να είναι γνωστό από ποιόν. Το 2004 τον απέπεμψαν από το διπλωματικό σώμα. Η πίεση η οποία δεχόταν τον οδήγησε πριν ακόμα αποπεμφθεί σε νοσηλεία σε ψυχιατρική κλινική στην οποία παρακολουθούνταν στενά ώστε να μην αποπειραθεί να αυτοκτονήσει.
Ο Murrey πλέον εργάζεται σαν δημοσιογράφος και έχει γράψει το "Δολοφονία στη Σαμαρκάνδη" οπου παρουσιάζει τα όσα έζησε εκεί. Τώρα δηλώνει ότι δεν του λείπει ο παχυλός μισθός του βρετανού διπλωμάτη. Του αρκεί που κοιμάται ήσυχος.

Πηγές: wikipedia.org, Περιοδικό "Κ".

Το κυνήγι της χίμαιρας

Η ώρα πλησιάζει δώδεκα το μεσημέρι και είμαι ξύπνιος κανένα δίωρο. Είπα να αράξω λίγο και να αρχίσω το διάβασμα λίγο αργότερα. Δεν με κυνηγά και κανένας. Ανοίγω την τηλεόραση και από το κρεβάτι πάω στον καναπέ(μου αρέσει πολύ αυτή η ζωή). Βαριέμαι να σηκωθώ να φτιάξω καφέ. Και εκεί που πρωί πρωί βλέπω εφτά θανάσιμες πεθερές πέφτει το έκτακτο γεγονός. "Συνεδρίαση του πολιτικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ".
Δεν ήθελα να αναφερθώ στην διαδικασία των εκλογών αλλά από την Κυριακή το βράδυ οι κυρίες και οι κύριοι δημοσιογράφοι έχουν γεμίσει τον χρόνο των ειδήσεων με τα τεκταινόμενα στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Σαν κοινός και αφελής άνθρωπος θέτω την πρώτη ερώτηση. Πως μέσα σε πέντε με δέκα ώρες γύρισε το σύμπαν ανάποδα και ο Γιωργάκης έγινε κόκκινο πανί για τους μισούς; Πέρα όμως από αυτό υπάρχουν πιο σημαντικά ερωτήματα κατά την άποψή μου. Η κρίση η οποία έχει δημιουργηθεί συμβαίνει γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν βγήκε στην εξουσία και χάσανε τις καρέκλες ή δεν βγήκε και διερωτώνται εάν έχουν χάσει την επαφή με τον κόσμο αλλά και την πολιτική τους ιδεολογία;
Δεν θέλω να πιστεύω ότι η μάχη γίνεται για την χαμένη καρέκλα διότι τότε έχουμε τρανή απόδειξη ότι το πολιτικό σύστημα έχει σαπίσει. Όχι πως δεν υπάρχει η υπόνοια αυτή αλλά ελπίζει ο μέσος πολίτης πως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Εάν κατάλαβαν ότι τώρα έχασαν την επαφή με την ιδεολογία και το λαό τότε είναι βέβαιο ότι είναι όλοι ανίκανοι. Η εφαρμοσμένη πολιτική του κινήματος όταν είχε τα σκίπτρα τις εξουσίας κάθε άλλο παρά σοσιαλιστική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Ήταν καθάρα νεοφιλελεύθερη χωρίς δεύτερη σκέψη. Τέσσερα χρόνια τώρα δεν φαινόταν ότι το ΠΑΣΟΚ υπολύπεται στην κοινή γνώμη;
Ο μόνος που είναι αυθεντικός εκεί μέσα και τον πάω αν και έχουμε εντελώς διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων και διαδικασιών που θα πρέπει να εφαρμοστούν στην Ελληνική κοινωνία είναι ο Τζουμάκας.
Η πολιτική ζωή στην Ελλάδα έχει πάρει την κάτω βόλτα και αυτό θλίβει τους ανθρώπους που πιστεύουν στην πολιτική, στην πολιτική όχι στα κόμματα για να μην παραξηγούμαστε.

Είναι κρίμα και αμαρτία

Η εξεταστική περίοδος είναι ένα χρονικό διάστημα το οποίο προσφέρεται τόσο για μελέτη όσο και για αυτοκριτική, αυτοπραγμάτωση και τέλος πάντων όλα τα αυτό-. Η επιτακτική ανάγκη να περάσεις ένα αριθμό μαθημάτων- όχι τόσο για τα πρώτα έτη όσο για τα μεγαλύτερα- σε αποκόπτει από την έξω κοινωνία.
Χαμένος στη μελέτη, στο λιώσιμο στον καναπέ και στο ίντερνετ αυτόν το μισό μήνα είχα αρχίσει να μην νιώθω την ώρα, την μέρα κλπ. Στο τελευταίο συνέβαλε και το ότι σπάνια άνοιγα και τα μπατζούρια και αυτό για να διατηρώ μια σκοτεινή υποχθόνια ατμόσφαιρα στο διαμέρισμα. Έτσι χαζεύοντας στο ίντερνετ πληροφορήθηκα για μια συναυλία και είπα να βγω να πάω να πάρω εισιτήρια.....
Τι το ήθελα; Πείτε μου. Πέραν του ότι από τον ήλιο παραλίγο να στραβωθώ - τα μάτια παιδεύτηκαν αρκετά για να συνηθήσουν αυτήν την περίεργη ηλιοφάνεια- αισθάνθηκα ότι αρχίζω να έχω τάσεις αγοραφοβίας. Ο φοιτητής καταπονείται κύριες και κύριοι. Ε, αφού πήρα μια τζούρα από την έξω κοινωνία και αφού έκανα την δουλειά πήγα να πιω καφέ με ένα φίλο. Αν μπορείς να πιεις καφέ χωρίς τσιγάρος. Καθόμαστε και μπροστά μου έβλεπα να λαμβάνει χώρα το νυφοπάζαρο της Θεσσαλονίκης. Τι να σου κάνει ο ζορισμένος, ο παλιός, ο έλληνας ο φοιτητής όταν βλέπει μπροστά του αυτό το θέαμα; Τράβηξα τρεις - όχι παραπάνω - τζούρες από τον freddo espresso μου και συνέχισα την κουβέντα για τον Ολυμπιακό και τον Λεμονή.
Συμπέρασμα; Βάλτε τον Τζουμάκα αρχηγό.

Ένας μήνας χωρίς τσιγάρο

Πριν από ένα μήνα ακριβώς ήταν εκείνη η κακιά ώρα. Σαν νοήμον, θελω να πιστεύω, ον γνώριζα τις συνέπειες του καπνίσματος, είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να το κόψω αλλά δεν την ένιωθα τόσο κοντά. Κάπνιζα φανατικά, γούσταρα.
Ωστόσο ένας γιατρός μου στέρησε το τσιγάρο και την ηρεμία μου. Εκεί στα μέσα του Αυγούστου αδιάθετος επισκέπτομαι τον γιατρό με σκοπό να μου χορηγήσει κανένα φάρμακο ώστε να συνέλθω. Και εκεί μου κάνει την ερώτηση που θα ακολουθεί για πάντα την φθαρτή ύπαρξή μου. "Σε πονά ο λαιμός σου;". Και εγώ ο αδαής, ο μικρός ανθρωπάκος του απαντώ: "Με πονά λίγο αλλά μάλλον θα είναι από το τσιγάρο.". Μόλις είχα καταλάβει ότι έκανα ένα μεγάλο λάθος. Ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος επιστήμων βάλθηκε να με εξοντώσει χρησιμοποιώντας το στηθοσκόπιό του και απαιτώντας από εμένα να παίρνω βαθειές ανάσες επί ένα δεκάλεπτο.
Περιττό να σας πω την διάγνωση. " Τσιγάρο τέλος", μου λέει. "Εντάξει", του λέω. Δεν είμαι όμως ούτε ο Πητ Παπαδάκος ούτε ο Ηλίας Χορταρέας για να δω το μέλλον μέσα απο σφαίρες, από τράπουλες ή φλιντανάκια του καφέ. Αχ, καφέ πίνω εδώ και ένα μήνα χωρίς τσιγάρο. Αδέρφια αν ήξερα τι θα περνούσα και τι περνώ ακόμα δεν θα το έκοβα ποτέ, πόσο μάλλον μέσα στην εξεταστική. Τραβάς πολύ ζόρι όταν λαμβάνεις τέτοια απόφαση.
Πέρα από τα νεύρα σου τα οποία γίνονται ολίγον τσατάλια τα επίπεδα της αυτοσυγκέντρωσης σου πέφτουν κάτω από το μηδέν. Χτες καθώς έγραφα και κατά την ώρα που ως συνήθως απογοητευμένος ότι δεν θα τα καταφέρω πριν πάρω φόρα για να γράψω άριστα (λέμε τώρα) είχα το χειρότερο επεισόδιο στέρησης νικοτίνης. Ήθελα να σκίσω την κόλλα, να κατέβω στο κυλικείο, να πάρω ένα πακέτο Muratti(τα τσιγάρα μου) και να το κάνω με τη μια.
Ωστόσο σε αυτήν την περίπτωση όπως και σε άλλες δυο τρείς περιπτώσεις μέσα σε αυτόν τον μήνα δεν πήγα να πάρω τσιγάρα γιατί εάν το ξαναρχίσω γνωρίζοντας πλέον τα συμπτώματα έλλειψης νικοτίνης δεν πρόκειται να το κόψω μεχρι να με κόψει.
Τώρα θα μου πείτε ποιο είναι το συμπέρασμα. Οι μη καπνιστές να μη το αρχίσουν ποτέ και οι καπνιστές να μην το κόψουν ποτέ. Αδέρφια ευελπιστώ να είμαι μέσα στο 4% αυτών που κόβουν πραγματικά το τσιγάρο στο σύνολο αυτών που το αποφασίζουν.

Ζίγκμουντ Μπάουμαν, ένας φιλελεύθερος σοσιαλιστής

Άνοιξη 2007. Τσινάρι Θεσσαλονίκης
Το ρολόι δείχνει περασμένα μεσάνυχτα και οι μισοί από την παρέα έχουν αρχίσει να καταβάλλονται από την άκρατη οινοποσία και την κουραστική ημέρα που πέρασαν στην Θεσσαλονίκη. Τυχαίνει να φιλοξενώ στην πόλη την παρέα της αδερφής μου. Ως καλός οικοδεσπότης αποφασίζω να περάσουμε μια από τις βραδιές μας στο Τσινάρι πίνοντας καλό κρασί και τρώγοντας ακόμα καλύτερο μεζέ. Η παρέα αρκετά μεγάλη καθώς σε αυτήν των φιλοξενούμενων μου προστέθηκαν και καλοί φίλοι δικοί μου.
Εκεί που η νύχτα όδευε στο τέλος της, η σπίθα έγινε φωτιά όταν άρχισε η πολιτική κουβέντα. Πολιτική, όχι κομματική. Στην πολιτική συζήτηση συμμετείχαν δύο κυρίες, τις οποίες ότι είχαν γνωρίσει και ένας φίλος υποστηρικτές όλοι του σοσιαλισμού και εγώ υποστηρίζοντας πιο φιλελεύθερες ιδέες. Είναι λίγο πολύ γνωστό το αποτέλεσμα αυτών των συζητήσεων. Ωστόσο θέλησα να μάθω από του συνομιλητές μου πως θα τους φαινόταν η ιδέα ενός συστήματος που θα χαρακτηριζόταν ως φιλελεύθερος σοσιαλισμός. Εκεί άρχισαν τα ευχολόγια.
Ωστόσο επιμένω σε αυτή την ιδέα την οποία υποστηρίζει ένας από τους κορυφαίους κοινωνιολόγους, ο πολωνικής καταγωγής Εβραίος Ζίγκμουντ Μπάουμαν. Ο κ. Μπάουμαν τονίζει σε συνεντευξή του ότι τα δύο συστήματα, ο φιλελευθερισμός και ο σοσιαλισμός, αποτελούν δύο μονόπλευρες καταστάσεις οι οποίες θα ήταν και τυραννικές αν εφαρμόζονταν αυτές καθαυτές. Η πρόταση είναι η εξής απλή.
Ο φιλελευθερισμός αντιπροσωπεύει την ατομική ελευθερία ενώ ο σοσιαλισμός την ασφάλεια. Έχουν εφαρμοστεί φιλελεύθερες ιδέες με κρατικό παρεμβατισμό σε θέματα κοινωνικής πολιτικής και πολιτικής προστασίας. Ίσος να μην έχουν τα παραδείσια αποτελέσματα ωστόσο αποτελούν το πρώτο βήμα για ένα πολιτικό σύστημα το οποίο θα προέλθει απο την συνένωση των δύο υπαρχόντων πόλων και θα θέσει νέους όρους στην μελλόντική κοινωνία.
Η σύνθεση δεν αποτελεί αμάρτημα. Αμάρτημα αποτελεί η εμμονή. Η αναμόχλευση των δεινών του παρελθόντος χωρίς ωστόσο να υποστηρίζω ότι θα πρέπει να το ξεχνάμε καθώς λαός ο οποίος δεν γνωρίζει την ιστορία του δεν έχει μέλλον.
Ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν έχει δώσει το σύνθημα. Απομένει μόνο η πλήρης εφαρμογή της ιδέας.

Ο θάνατος δίπλα σου 2

Συνεχίζοντας να ασχολούμε με την καταστροφή και την μόλυνση του περιβάλλοντος και σερφάροντας στο διαδύκτιο έπεσα επάνω στο εξής.
Τις τελευταίες μέρες στην Αυστραλία γίνεται συνάντηση των αρχηγών των κρατών μελών του συνδέσμου Ασίας-Ειρηνικού(ή κάπως έτσι). Στον APEC(ο εν λόγω σύνδεσμος) μετέχουν και οι δύο βασικόι ρυπαντές του πλανήτη, η Λαική Δημοκρατία της Κίνας και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Θα περιμένε κανείς από αρχηγούς κρατών τόσο δυνατών ώστε να καθορίζουν τον ρου της οικονομικής ζωής στον πλανήτη να έχουν έστω και το ελάχιστο φιλότιμο την ύστατη αυτή ώρα για το περιβάλλον, να το προστατέψουν.
Αντί αυτού με περίσσειο θράσσος ανακοινώνουν ότι υπέγραψαν μεν συμφωνία για την μείωση των εκπομπών ουσιών επιβλαβών για το περιβάλλον αλλά αυτή η συμφωνία δεν είναι δεσμευτική. Για ποιο λόγο τότε υπεγράφει; Για ποιο λόγο πρέπει να ανεχόμαστε την κοροϊδία ανθρώπων οι οποίοι όχι μόνον δεν μπορούν να κυβερνήσουν αλλά να ούτε να αρθρώσουν ένα σωστό πολιτικό λόγο;

Ο θάνατος δίπλα σου

Την τελευταία εβδομάδα παρακολουθώ αποσβολωμένος την ολοκληρωτική καταστροφή η οποία λαμβάνει χώρα σε μεγάλες εκτάσεις της περιφέρειας της Πελοποννήσου. Περίπου 65 άνθρωποι νεκροί, μεγάλες εκτάσεις καμένες και πολύς πόνος. Δεν θα γράψω για το πόσο πρέπει να βοηθήσουμε. Δεν θα γράψω για όλους αυτούς τους ηλίθιους που κάνουν πολιτική επάνω στον πόνο και την θλίψη των συνανθρώπων μας. Αυτά είναι δεδομένα. Είμαστε πολιτισμένο και οικονομικά εύρωστο κράτος και πρέπει να θεωρούνται δεδομένα.

Θα ήθελα να γράψω για το μέλλον. Για τις μεγαλύτερες καταστροφές που έρχονται. Για τον μη ευαισθητοποιημένο περιβαλλοντικά σύγχρονο Έλληνα.

Όταν το 19ο αιώνα άρχισε η βιομηχανική επανάσταση κανείς δεν είχε σκεφτεί ότι μέσα σε τρεις αιώνες ο άνθρωπος θα έφερνε την γη σε σημείο τόσο κρίσιμο. Η καύση του άνθρακα και τα παράγωγά της δημιούργησαν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Οι μεγάλες συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα και μεθανίου στην ατμόσφαιρα επιτρέπουν την είσοδο της ηλιακής ακτινοβολίας η οποία όμως μετά την ανάκλασή της στην επιφάνεια της γης δε μπορεί να ελευθερωθεί στο διάστημα. Έτσι παραμένει κάτω από το στρώμα αυτών των αερίων με αποτέλεσμα την υπερθέρμανση του πλανήτη. Παρακάτω εμφανίζεται ένα σύνθετο διάγραμμα στο οποίο παρουσιάζονται η συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα CO₂ τα τελευταία χίλια χρόνια (μπλε γραμμή) και η διακύμανση της θερμοκρασίας δεξιά (κόκκινη γραμμή).

Οι συγκεντρώσεις του διοξειδίου του άνθρακα και του μεθανίου έχουν αυξηθεί σε ποσοστό 31% και 149% αντίστοιχα από το 1750 μΧ.

Οι κυριότερες συνέπειες της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη είναι η αύξηση της στάθμης της θάλασσας και διαφορετικά ακραία φυσικά φαινόμενα.

Η παγκόσμια υπερθέρμανση του πλανήτη συμβάλλει στην αλλαγή του κλίματος με αποτέλεσμα να τροποποιούνται οι ζώνες της γης όπως τις γνωρίζουμε ως τώρα π.χ. η ερημοποίηση του κάτω τμήματος της εύκρατης ζώνης. Αυτό συνεπάγει ακραία φαινόμενα όπως ξηρασίες, πυρκαγιές.

Συνεχίζεται……

Ένας καθημερινός άνθρωπος

Αναφερόμαστε συχνά στον καθημερινό άνθρωπο όλοι μας και ακόμα περισσότερο η τηλεόραση, το μέσο το οποίο διαμορφώνει την κοινή άποψη όσο κανένα άλλο φυσικό η μη πρόσωπο. Πως είναι όμως ο καθημερινός άνθρωπος; Έχει αξίες; Ποιες είναι οι αρετές οι οποίες θα πρέπει να έχει στο δυσάκι του για να πορευθεί στην ζωή;
Δυστυχώς λόγος δεν γίνεται για αυτό το θέμα. Ίσως να μην το επιθυμεί και ο ίδιος ο άνθρωπος ο οποίος έχει καταφέρει να κλειστεί σε ένα καβούκι, να μετριάσει το ατίθασο συναίσθημά του και να απολαμβάνει τα αγαθά του υλικού πολιτισμού μας.
Ο καθένας από μας είναι κάτι το μή συνηθισμένο. Είναι το διαφορετικό μέσα στο πλήθος και θα πρέπει να διαφυλάττει την διαφορετικότητά του. Ο άνθρωπος δεν συγκρατεί τα θέλω και τα πιστεύω του. Μπορεί να κάνει το πιο τρελό πράγμα για υποστηρίξει τις ιδέες του έστω και αν είναι γελοίες. Μπορεί ακόμα να ξεχειλίζει από αγάπη και να μην περιμένει να βρει μια βολική πραγματικότητα για να την εκφράσει. Επιθυμεί την ανταπόκριση και δεν φοβάται την απόρριψη.
Το κλάμα στις μέρες μας τείνει να θεωρηθεί γραφικό. Σε πολλές περιπτώσεις είναι, όπως οι τόσοι και τόσοι πικραμένοι που φέρνει στα σπίτια μας η τηλεόραση. Στις διαπροσωπικές σχέσεις όμως δύσκολα αφήνει κάποιος τον εαυτό του ελεύθερο σε μια τρικυμία του μυαλού μόνο και μόνο από εγωισμό. Ο άνθρωπος όμως δεν φοβάται να κλάψει ότι τον πονά και τον χαροποιεί.
Ο άνθρωπος δεν φοβάται να τα παρατήσει όλα και να φύγει για να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Δεν φοβάται να παρατήσει έναν αγώνα όταν είναι στα όρια της αντοχής του. Οι άνθρωποι δεν θα τον κατακρίνουν γιατί θα έχει κάνει τα όσα δυνατά. Θα τον κατακρίνουν μόνο αυτοί που φοβούνται να είναι άνθρωποι.
Ο άνθρωπος δεν ανέχεται ποτέ να είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης. Δεν δέχεται να παίζει ρόλους που του καθορίζουν άλλοι και θέλει να έχει πάντα ελεύθερο πνεύμα. Θέλει να αγωνίζεται για όσα τον θλίβουν και για όσα τον ευχαριστούν.
Ο άνθρωπος δεν ζει μόνο στο παρόν. Ζει στο παρελθόν και στο μέλλον.

Η οκνηρία του σύγχρονου ανθρώπου

Η καθημερινότητα του σύγχρονου άνθρωπου δεν του επιτρέπει να εφησυχάζει συχνά. Του ζητά να είναι πάντα έτοιμος και οξυδερκής για να απαντήσει σε οποιαδήποτε πρόκλησή της. Η τεχνολογική επανάσταση αλλά και η ατέρμονη θέλησή του όλο και περισσότερα υλικά αγαθά τον ωθούν σε όλο και περισσότερη εργασία. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω θα αναρωτηθεί κάνεις πως είναι δυνατόν ο μέσος άνθρωπος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα να πάσχει από την αρρώστια της οκνηρίας.
Ως οκνηρία ορίζεται η χαλαρότητα του νου και η, ως αποτέλεσμα, αδυναμία του σώματος να ανταποκριθεί στο κάλεσμα εκτάκτων καταστάσεων. Σύμφωνα με αυτόν τον ορισμό δεν τίθεται θέμα οκνηρίας για το κοινωνικό σύνολο. Ωστόσο θέτοντας το ζήτημα στην βάση της πνευματικότητας και της ουσιαστικής πνευματικής λειτουργίας του μυαλού του σύγχρονου ανθρώπου παρατηρείται ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού πάσχει από αυτήν.
Στις μέρες μας όλες οι δυνατότητες της ψυχικής και σωματικής μας υπόστασης αναλώνονται στο βωμό της εύρεσης χρήματος και της κοινωνικής καταξίωσης μέσω αυτού. Ελάχιστη προσοχή δίνεται στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και του τρόπου σκέψης. Τα θεωρητικά ζητήματα και η φιλοσοφία δεν απασχολούν την κοινωνία γιατί απλώς δεν της προσφέρουν χρήμα. Τρανό παράδειγμα είναι το εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο ως πρωταρχικό του στόχο έχει την δημιουργία μηχανικών μυαλών και όχι ελεύθερων σκεπτόμενων ανθρώπων.
Η πνευματική οκνηρία είναι επικίνδυνη για την πορεία του κάθε πολιτισμού. Η στασιμότητα στα γράμματα και στις τέχνες δείχνει και στασιμότητα στους δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων. Έτσι μεταβαίνουμε σε μια εποχή άκρατου εγωισμού, ωχαδελφισμού και υλισμού στην οποία θα έχει διαβρωθεί ο κοινωνικός ιστός. Η πνευματική οκνηρία είναι μια από τις μάστιγες του παρόντος και εν δυνάμει ο εκτελεστής του μέλλοντος.

Νίκος Καββαδίας - Ο πιλότος Νάγκελ

Ο πιλότος Νάγκελ Χάρμπορ

Ο Νάγκελ Χάρμπορ, Νορβηγός πιλότος στο Κολόμπο,

Άμα έδινε κανονική πορεία στα καράβια

Που φεύγαν για τους άγνωστους και μακρινούς λιμένες,

Κατέβαινε στην βάρκα του βαρύς, συλλογισμένος,

Με τα χοντρά τα χέρια του στο στήθος σταυρωμένα,

Καπνίζοντας ένα παλιό χωμάτινο τσιμπούκι

Και σε μια γλώσσα βορινή σιγά μονολογώντας

Έφευγε μόλις χάνονταν ολότελα τα πλοία.

Ο Νάγκελ Χάρμπορ, πλοίαρχος σε φορτηγά καράβια,

Αφού τον κόσμο γύρισεν ολόκληρο, μια μέρα

Κουράστηκε κι απόμεινε πιλότος στο Κολόμπο.

Μα πάντα συλλογίζονταν την μακρινή του χώρα

Και τα νησιά που είναι γεμάτα θρύλους, τα Λοφούτεν.

Όμως μια μέρα επέθανε στην πιλοτίνα μέσα

Ξάφνου σαν ξεπροβόδισε το Steamer Tank “Fjord

Folden”

Όπου έφευγε καπνίζοντας για τα νησιά Λοφούτεν…

Ο Νίκος Καββαδίας αποτελεί σημείο αναφοράς στα ελληνικά γράμματα καθώς κατάφερε μέσα από την άκρως τεχνική γλώσσα των ναυτικών να φέρει στον άνθρωπο που δεν έχει σχέση με την θάλασσα τους προβληματισμούς του για την ζωή αλλά και την μαγεία του ταξιδιού.
Στο ποίημά του ο "O Πιλότος Νάγκελ Χάρμπορ" αναφέρεται μέσα σε δύο στροφές στην ροή της ζωής ενός ναυτικού. Ο πιλότος Χάρμπορ ήταν καπετάνιος στα φορτηγά όλη του την ζωή. Καταγόταν από της νήσους Λοφούτεν, της χώρας των φιόρδ, της Νορβηγίας. Ταξίδεψε όλο τον κόσμο με το ίδιο μεράκι όπως την πρώτη μέρα και όταν κουράστηκε πια να γυρνά τις θάλασσες αποφάσισε να πάει στο Κολόμπο και να κάνει την δουλειά του πιλότου.

Το Κολόμπο είναι το μεγαλύτερο λιμάνι της νήσου Κεϋλάνης η οποία βρίσκεται νοτιοανατολικά της χερσονήσου της Ινδίας. Εδώ τίθεται ο εξής προβληματισμός από τον Καββαδία. Γιατί ο ήρωας επέλεξε μια τόσο μακρινή χώρα για να κάνει το επάγγελμα του πιλότου; Ήθελε πραγματικά να επιστρέψει στην πατρίδα του;

Η ζωή στη θάλασσα είναι μεν γεμάτη περιπέτεια και εμπειρίες, αλλά είναι γεμάτη και με μοναξιά. Ο ήρωας του ποιήματος ταξίδεψε όλη του την ζωή. Δεν είχε αφήσει κάτι στην πατρίδα να τον περιμένει. Με αποτέλεσμα να μείνει μόνος στο τέλος και να συντηρεί την επιστροφή μόνο στα σχέδια.

Η αναγωγή στην καθημερινότητά μας και η μεταφορά των στίχων του Καββαδία διαμορφώνουν μια στάση ζωής κατά την οποία σαφώς υπάρχουν επιλογές και επιπτώσεις. Όπως ο πιλότος Νάγκελ Χάρμπορ επέλεξε να μείνει για πάντα στην Κεϋλάνη.