Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008

Τίποτα

Τις μέρες αυτές η προετοιμασία για την εξεταστική περίοδο αλλά και η ξεκούραση η οποία επιβάλλεται έχουν πάρει θέση στην καθημερινότητα. Οι γρήγοροι ρυθμοί τους οποίους επέβαλλαν οι εργασίες και οι προφορικές εξετάσεις παρήλθαν και μπορώ να πω πως χαίρομαι την ηρεμία του σπιτιού.
Πολύς ύπνος, καλό φαΐ και διάβασμα. Ε, και τηλεόραση την οποία είχα να ανοίξω αρκετό καιρό. Μόνο τα ματς του Champions League είχαν την τιμή τους πριν την εξεταστική. Έχοντας ξοδέψει αρκετά χρόνια και στο πανεπιστήμιο νιώθω πως το μυαλό μου έχει αρχίσει να πήζει σιγά σιγά. Θυμάμαι πως στο Λύκειο διάβαζα 12 ώρες σερί και ανατριχιάζω.
Πέραν αυτής της νωχελικής πραγματικότητας θα ήθελα να σημειώσω το αξιολογότατο ντοκιμαντέρ του κ. Αυγερόπουλου (Εξάντας) το οποίο προβλήθηκε χτες βράδυ από την ΝΕΤ. Οι αναφορές στο Βορειοδυτικό Πέρασμα, στα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στον Βόρειο Πόλο καθώς και στις εντάσεις που προκαλεί η προσπάθεια από τα αρκτικά κράτη για την κατοχύρωση μεγαλύτερης επιφάνειας πάγου αποτέλεσαν την ύλη.
Ήταν μια ολοκληρωμένη παρουσίαση για την καινούργια οικονομία η οποία αναπτύσσεται στην περιοχή λόγω των κλιματικών μεταβολών και η οποία οικονομία θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη μόλυνση. Μόλις πληροφορήθηκα πως στην Ισπανία το θερμόμετρο αγγίζει τους 25οC και βρισκόμαστε στα μέσα Γενάρη. Έχω αρκετά πράγματα στο μυαλό και στις σημειώσεις μου σχετικά με το θέμα των ορυκτών καυσίμων τα οποία θέλω να τα αναφέρω εδώ αλλά για να τα παρουσιάσω καλά θέλουν λίγη δουλειά οπότε μετά την εξεταστική.
Επανερχόμενος στην θλιβερή καθημερινότητα η επίσκεψη του Καραμανλή στην Άγκυρα, το πανηγύρι γύρω από τα DVD και τον Ζαχόπουλο καλά κρατούν ενώ γύρω μας ανασυντάσσεται το σύμπαν.

Προχωρώντας λοιπόν σε αυτήν την περίοδο λέω τον εξής στίχο:

"Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ"

Εξάντας: http://exandas.ert.gr/

Χαιρετισμούς

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2008

Ελληνικά Τσιφλίκια Α.Ε.Ι.

Το 2007 αποτέλεσε μια κρίσιμη περίοδο για την Ανώτατη Παιδεία. Από την μια η κυβέρνηση η οποία προσπάθησε να επιβάλλει τις απόψεις της και από την άλλη η πανεπιστημιακή κοινότητα η οποία αντιδρούσε επιμελώς. Ο νόμος που θεσπίστηκε ευαγγέλιζε σύμφωνα με τους κρατούντες την μελλοντική ευημερία των ιδρυμάτων.
Ωστόσο η κατάσταση παραμένει ίδια. Ελάχιστα άλλαξαν και αυτά όχι τόσο ουσιώδη. Το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο συνεχίζει να βολοδέρνει, χωρίς στόχους, χωρίς προοπτική. Με φοιτητές οι οποίοι προσπαθούν να προετοιμαστούν μέσα σε ένα σύστημα το οποίο έχει κολλήσει κάπου στα μέσα του προηγούμενου αιώνα.
Ότι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί για το ελληνικό πανεπιστήμιο ήταν η είσοδος των κομμάτων σε αυτό. Υπάρχουν πανίσχυροι δεσμοί μεταξύ των φοιτητών και των κεντρικών γραφείων κάθε κόμματος με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ελευθερία βούλησης και σκέψης παρά μόνο εκτέλεση συγκεκριμένης γραμμής τρόπον τινά. Οι φοιτητικές παρατάξεις αποτελούν φυτώρια για μετέπειτα πολιτικούς και βάση του συστήματος παραγωγής καμμένων μυαλών.
Πέραν όμως των φοιτητικών παρατάξεων οι οποίες θα έπρεπε να ξεριζωθούν από τα πανεπιστήμια μια ακόμα πληγή αποτελεί η "μασονία" των καθηγητών. Συνήθως προωθούνται άνθρωποι πολύ κοντά στους ήδη υπάρχοντες καθηγητές. Η άσκηση εξουσίας πάνω στους φοιτητές με την μορφή σχέσης τσιφλικά - δούλου μόνο προαγωγή της γνώσης δεν μπορεί να επιφέρει.
Η επιθυμία για αλλαγή του υπάρχοντος καθεστώτος πρέπει να συνδεθεί με την προσοχή στα δικαιώματα του φοιτητή και στις προοπτικές που θα έχει έπειτα από αυτήν. Αυτοί δεν θέλουν καμμία αλλαγή είναι αυτοί οι οποίοι έχουν βολευτεί περισσότερο από κανέναν και συστυχώς είναι αρκετοί.

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008

Λίγες σκέψεις για το 2008

Καλή χρονιά σε όλους!

Ζούμε πλέον στο σωτήριον και δίσεκτο έτος δισχιλιοστό όγδοο μετά την γέννηση του Σωτήρα ημών Ιησού Χριστού. Περιμένουμε τι; Περιμένουμε σημαντικές στιγμές, περιμένουμε ανατροπές (χωρίς να θέλω να δώσω τόνο αριστερού συνδικαλιστή στον λόγο μου) ή ως καλοί και άξιοι σύγχρονοι άνθρωποι θα καθίσουμε για άλλη μια χρονιά μπροστά στις τηλεοράσεις μας και θα μαθαίνουμε για την κυρία 35χρονη η οποία για την διασφάλιση του μέλλοντός της συνευρέθη με τον προϊστάμενό της; Περιμένουμε την σωτηρία από τους άλλους και βαυκαλιζόμαστε για τον ποιόν του χαρακτήρα και την νοημοσύνη μας ή ίσως την κουτοπονηριά μας.

Τι με δίδαξαν τα γεγονότα τα οποία συνέβησαν κατά την διάρκεια των διακοπών; Ότι είναι πολύ εύκολο να τινάξεις στον αέρα την πορεία ενός κράτους το οποίο προσπαθεί να χαράξει καινούρια πορεία σε σημαίνοντες τομείς του όπως το ασφαλιστικό επειδή ένας λειτουργός του αποφάσισε να θέσει τέρμα στην ζωή του. Δεν είναι δείγματα μισανθρωπισμού οι λέξεις μου αλλά σκέψεις γύρω από το πως βολοδέρνει ένα κράτος. Ξεκινάνε οι συζητήσεις για το ασφαλιστικό που κακώς ή καλώς θα πρέπει να γίνουν. Άλλοι συμφωνούν, άλλοι διαφωνούν αλλά πρέπει να γίνει. Αηδιάζω με όλους αυτούς τους εργατοπατέρες που αρνούνται να συζητήσουν προφασιζόμενοι ότι προφυλάσσουν τα συμφέροντα του λαού. Δεν μπορούν να χωρέσουν στο στενό τους το μυαλό το κακό που κάνουν στον τόπο. Θα το πω για άλλη μια φορά, την πολλοστή, είναι όπως είναι αυτοί κάνουν έτσι και τις νεότερες γενιές. Συζητήστε με κομματικά φοιτητικά όργανα και βγάλτε συμπέρασμα πως ανδρώνονται όλοι αυτοί που σήμερα μας κυβερνούν. Και εκεί που όλα ήταν έτοιμα να αρχίσουν οι διαδικασίες (με γοργούς ρυθμούς) για την τροποποίηση ή όπως θέλετε πείτε την του ασφαλιστικού νά σου οι Ινδοί του Μαγγίνα. Εγώ ρωτώ υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που να μην έχει παρανομήσει ούτε για μια φορά. Δεν συνηγορώ υπέρ του και ούτε θα ήθελα κάτι τέτοιο. Ωστόσο φοβάμαι την χούντα των MME που όταν είδαν ότι θίγονται τα συμφέροντά τους ευνούχισαν τον Υπουργό και στην συνέχεια ανέκοψαν την πολιτική του καριέρα. Γιατί τώρα; Γιατί την ώρα που πάνε να γίνουν αλλαγές. Αλλαγές οι οποίες μπορεί να ήταν και σχέδιο επί χάρτου μόνο αλλά κάτι βρισκόταν σε κίνηση.

Πόσοι από μας αναλογίστηκαμε τι μας δίδαξε το 2007; Δεν μας ενδιαφέρει τώρα μαθαίνουμε για τον Σαρκοζί και την θανατηφόρα όμορφη Καρλα. Το ξώγαμο του Πασχάλη - "όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο" - και την αρρώστια της Ποπάρας -"Δεν είμαι η Μπιγιονσέ είμαι η Ποπάρα μπριζολέ".

Ίσως είναι ακόμα ένα γραφικό κείμενο. Σε καφέ με πολύ καλούς φίλους ύστερα από πολύωρη κουβέντα επί παντός επιστητού καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι είμαστε γραφικοί. Επιθυμούμε σωστή παιδεία, σωστό κράτος και το μόνο που βλέπουμε μπροστά μας κάθε μέρα είναι η αποσάθρωση την οποία στηρίζει ενεργά ή παθητικά η πλειοψηφία του έθνους. Και τα ΜΜΕ συνεχίζουν το χαβά τους.

Εύχομαι το 2008 να είναι χρονιά πραγματικής πολιτικής(όχι με την έννοια που την χρησιμοποιούν τα μέσα) ενεργοποίησης για να μην ξαναδούμε να καίγεται η Πελοπόννησος, να δούμε την κοινωνία μας να προοδεύει.

Χαιρετισμούς.