Κάτω απ' το μαξιλάρι

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου βιντεο

Κάτω απ' το μαξιλάρι

είναι ένα βαθύ πηγάδι

που μέσα κατοικούν

οι ψυχές που σ' αγαπούν.

Παλεύουν κάθε βράδυ

με τα κιούγκια στο σκοτάδι

να φτάσουν στα ψηλά,

πλάι στο μαχαραγιά.

Να σου μιλάν στον ύπνο,

να σε μπάζουνε σε κήπο

με αϊ-γιάννη και λωτούς,

με χειμωνανθούς.

Κι όταν σ' αναταράσσει

-για τα σκάρτα που 'χεις πράξει-

κύμα φαρμακερό,

να σου δίνουν φυλαχτό.

Χαϊμαλί από μετάξι,

που 'χουν μέσα του φυλάξει

άχυρο απ' τη γη,

που 'χει μείνει απάτητη.

Έρχονται και σε μένα

πρόσωπα λησμονημένα,

άδεια και χλωμά

από πριν κι από μετά.

Μου κρατάν το χέρι

στο ταξίδι, στο καρτέρι,

στον ύπνο το βαθύ.

Είναι λίγοι, είναι πολλοί.

Μέσα στο πηγάδι,

κάτω απ' το μαξιλάρι

ρίχνονται οι ψυχές.

Ήλιε μου τώρα βγες!

Ορθοδοξία ή θάνατος

Επισκεπτόμενος την ιστοσελίδα του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα του Στέλιου Κούλογλου βρήκα ένα εξαιρετικό 14λεπτο βίντεο για την περιουσία της εκκλησίας. Δεν έμεινα έκπληκτος για τα άθλια από πλευράς οικονομικών που πράττουν οι παπάδες. Αν θα τους χαρακτήριζε κανείς κοινωνικά ανάλγητους θα τους χάιδευε απαλά τα ώτα.

Σε μονές του Αγίου (Παραδείσιου) Όρος έχουν αναρτημένες σημαίες οι οποίες γράφουν "Ορθοδοξία ή Θάνατος". Πόσο πιο πορωτικό μπορεί να είναι ένα σύστημα σαν αυτό της εκκλησίας; Δηλαδή οι ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι αποτελούν ένα μικρό ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού, θα σωθούν μόνο; Οι άλλοι;

Όλοι αυτοί οι ρασοφόροι διατείνονται κατά καιρούς, μαζί με τους πατριδοκάπηλους της ακροδεξιάς, πως η εκκλησία ήταν αυτή που έβγαλε το γένος από το σκοτάδι. Δεν ήμουν εκεί για να πω ότι λένε ψέματα. Αλλά αναρωτιέμαι, χωρίς να έχω αρνητική διάθεση απέναντί τους, πως προστατεύεις τα παιδιά σου όταν δεν τα βοηθάς. Πως είναι δυνατόν να μην πληρώνουν φόρους; Πως είναι δυνατόν να λένε ότι προστατεύουν τον ελληνισμό και να γίνονται τσιράκια του Χίτλερ;

Δείτε το βίντεο πιστεύω πως αξίζει.

ΠΡΟΣΘΕΣΗ 27/11/08
Θα ήθελα να προτείνω ακόμα ένα βίντεο, αυτήν την φορά λίγο μεγαλύτερο. Στην ιστοσελίδα liantinis.gr, η οποία είναι αφιερωμένη στον Ακαδημαϊκό Δημήτρη Λιαντίνη έχει αναρτηθεί υλικό από διαλέξεις του καθως και συγγραφικό του έργο. Θα βρείτε ενα βίντεο απο μια διάλεξή του στο Ηρώδειο με θέμα "Ο θεός πέθανε".

Συναυλίες

Τώρα δυο μέρες με έχει λιώσει μια απίστευτη βαρεμάρα. Και επειδή δεν την πάλευα να διαβάσω και πήρα δυο μέρες ρεπό από την σημαία είπα να ασχοληθώ με τα των συναυλιών. Έχω δυο στα σχέδιά μου (πάνε τα λεφτά.....). Πάμε με την χρονολογική σειρά.

Anathema, 30 Νοεμβρίου στο Principal

Αναζητώντας πληροφορίες για αυτούς στο Διαδίκτυο θα βρείτε ότι εντάσσονται στην doom metal μαζί με τους Paradise Lost αλλά έχουν κάνει και μια μετάβαση στην Atmospheric Rock.
Έχουν κάνει μια σειρά από αξιόλογα Cds. Ο ένας από αυτούς είχε έρθει πέρσι στο Eightball μαζι με έναν από τους Antimatter σε μια ακουστική βραδιά. Ήταν πολύ καλοί. Προσθέτω και τρια πολύ καλά τραγούδια τους το Fragile Dreams και τα Parisienne Moonlight και Electricity σε ένα βίντεο

Calexico, 1 Φεβρουαρίου πάλι στο Principal

Αυτούς τους ανακάλυψα μετά απο προτροπή ενός φίλου αυτές τις δύο μέρες που καίω τον εγκεφαλό μου λόγω βαρεμάρας. Εξαιρετικός ήχος από ένα ροκ και alt-country συγκρότημα που έρχεται από την Αριζόνα. Όσοι παρακολουθείτε την εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη (ένας απο αυτούς που κρατάνε επίπεδο στην ΤV) θα έχετε ακούσει στους τίτλους το τραγούδι τους, το Stray. Προσθέτω και άλλο ένα εξαιρετικό κομμάτι τους το Ballad of Cable Hogue.

Α, έρχεται και ο Μάλαμας στο Principal. Αυτός έρχεται για αρκετές συναυλίες την επόμενη εβδομάδα. Νεράιδα, Πριγκιπέσσα, Τσιγαρο ατέλειωτο, Γράμμα , Στα είπα όλα, και άλλα πολλά όμορφα τραγούδια.

Είναι πολλά τα λεφτά Άρη.... Αλλά τα αξίζουν.

Μετά την πορεία

Τριάντα πέντε χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Τριάντα πέντε χρόνια αγώνων για μια ποιοτικότερη δημοκρατία αλλά και καπηλείας του νοήματος της ημέρας.

Η πορεία κύλησε ήρεμα και ωραία, είχε παλμό και ουσία. Η περίοδος που διανύουμε δεν είναι η καλύτερη για την πολιτεία μας. Τα συνθήματα εκείνων των ημερών θα μπορούσαν να φωτίσουν το μονοπάτι για την έξοδο από την δίνη των σκανδάλων και της διαφθοράς. Πέραν αυτού, η προάσπιση του κύρους της δημόσιας παιδείας και η εγκαθίδρυση σύγχρονου συστήματος ουσιαστικής κοινωνικής πρόνοιας φαίνονται ως προέκταση τους.

Η μέρα αυτή ευαγγελίζει τα θεμελιώδη ιδεώδη της σύγχρονης δημοκρατίας. Ωστόσο βλέπουμε θλιβερές εικόνες. Βλέπουμε πολιτικά πρόσωπα, παρατάξεις και φοιτητικές οργανώσεις να καπηλεύονται την έκβαση του αγώνα των φοιτητών. Οι αθλιότητες της ΠΑΣΠ με την σημαία, οι αθλιότητες των κρανοφόρων στην Πολυτεχνική της Θεσσαλονίκης μόνο καλά σημάδια δεν είναι. Η μεγαλύτερη πληγή του σύγχρονου ελληνικού κράτους είναι η είσοδος των κομμάτων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κομμάτων που το καθένα θέλει να ιδιοποιηθεί την νίκη της δημοκρατίας. Ούτε το ΚΚΕ, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η ΝΔ, ούτε κανένας φοιτητοπατέρας, εργατοπατέρας ή εθνοπατέρας έδιωξαν την χούντα. Ο ενωμένος λαός και η βούληση του για ελευθερία καθάρισαν το τοπίο από το μίασμα των φασιστών.

Διάβασα την ανάρτηση του κ. Πήττα, στην Στήλη Άλατος.

Της γενιάς μας τα πολυτεχνεία είναι ο αγώνας για την ποιότητα της δημοκρατίας, για ουσιαστική παιδεία και όχι κατάρτιση. Για προστασία των κοινωνικά αδύναμων. Για εκδίωξη της κομματοκρατίας και των δινών που επιφέρει. Για ενεργό ρόλο στην κοινωνία. Για προστασία του περιβάλλοντος και του φυσικού πλούτου.

Μποτίλια στο πέλαγο

Τρεῖς βράχοι λίγα καμένα πεῦκα κι ἕνα ρημοκλῆσι
καὶ παραπάνω
τὸ ἴδιο τοπίο ἀντιγραμμένο ξαναρχίζει.
τρεῖς βράχοι σὲ σχῆμα πύλης, σκουριασμένοι
λίγα καμένα πεῦκα, μαῦρα καὶ κίτρινα
κι ἕνα τετράγωνο σπιτάκι θαμμένο στὸν ἀσβέστη.
καὶ παραπάνω ἀκόμη πολλὲς φορὲς
τὸ ἴδιο τοπίο ξαναρχίζει κλιμακωτὰ
ὡς τὸν ὁρίζοντα ὡς τὸν οὐρανὸ ποὺ βασιλεύει.
Ἐδῶ ἀράξαμε τὸ καράβι νὰ ματίσουμε τὰ σπασμένα κουπιά,
νὰ πιοῦμε νερὸ καὶ νὰ κοιμηθοῦμε.
Ἡ θάλασσα ποὺ μᾶς πίκρανε εἶναι βαθιὰ κι ἀνεξερεύνητη
καὶ ξεδιπλώνει μίαν ἀπέραντη γαλήνη.
Ἐδῶ μέσα στὰ βότσαλα βρήκαμε ἕνα νόμισμα
καὶ τὸ παίξαμε στὰ ζάρια.
Τὸ κέρδισε ὁ μικρότερος καὶ χάθηκε.
Ξαναμπαρκάραμε μὲ τὰ σπασμένα μας κουπιά.

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ

Νεοέλληνες σε κρίση

Το τετραήμερο που πέρασε μου προσέφερε τόσες πληροφορίες όσες χρειάζονταν για να επαληθεύσω για ακόμη μια φορά ότι ζω σε ένα μεγάλο τσίρκο. Πιστεύω πως έχουμε πιάσει πάτο. Αν μπορέσουμε να οδηγηθούμε ακόμα πιο κάτω θα μιλάμε για τομή στα παγκόσμια πολιτικο-κοινωνικά ιστορικά.

Στοπ Καρέ 1
Η αποπομπή του Πέτρου Τατούλη
Διάβασα την συνέντευξή του στο Έθνος στην οποία μιλά όπως θα έπρεπε να μιλά κάθε σοβαρός πολιτικός. Οι θέσεις του είναι ξεκάθαρες. Ακόμα πιο ξεκάθαρα μηνύματα βρίσκει κανείς στην ανακοίνωσή του μετά την διαγραφή την οποία ανέβασε στο πολιτικό του ιστολόγιο. Γιατί άργησε τόσο πολύ να κάνει αισθητή την παρουσία του; Μήπως υποκινείται από κάποιον; Αυτά τα συνωμοσιολογικά είναι προϊόντα της ηλίθιας και άκριτης σκέψης κάποιων εγκάθετων δημοσιογράφων και πολιτικών οι οποίοι θα πρέπει να μας απαλλάξουν από την ύπαρξή τους κάποια στιγμή. Στην διεθνή σκηνή αναδεύεται το σύμπαν και εμείς εδώ κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η σαπίλα και η βρώμα αγγίζουν το πηγούνι μας. Σε λίγο θα καταποντιστούμε στην αθλιότητα των πράξεων και των κολλημένων μυαλών μας.

Στοπ Καρέ 2
Η μάχη του Πανάγιου Τάφου
Ποιος μας είπε ότι οι Ορθόδοξοι και δη οι Έλληνες Ορθόδοξοι είμαστε οι γαμάτοι; Αναλογιστείτε το εξής. Σύμφωνα με αυτά που μας διδάσκουν από την ηλικία των 5 τόσο μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας όσο και στα κατηχητικά εμείς θα πρέπει να πάμε στον παράδεισο και οι υπόλοιποι 5.990.000.000 στο πυρ το εξώτερον. Δεν κρίνω την πίστη του καθενός στο αν ο Χριστός ήταν θεός, άνθρωπος ή οτιδήποτε άλλο. Αυτοί όμως που τον πρεσβεύουν επί γης είναι οι μεγαλύτεροι αλήτες που έχουν γνωρίσει τα χώματα που πατάμε. Ο Χριστός ήταν ένας μεγάλος επαναστάτης στην εποχή του. Η εκκλησία του αποτελεί το πιο άθλιο ακροδεξιό σύστημα μετά την απολυταρχική βασιλεία. Ποιοι θα μας σώσουν αυτοί που τρώνε το ψωμί του φτωχού λαού ή οι άθλιοι που μετατρέπουν τα μανουάλια σε όπλα και χτυπάνε ότι κινείται εντός του χώρου που θεωρούν ιερό;

Στοπ Καρέ 3
Αθλητισμός σε σήψη
Σαν Νεοέλληνας κι εγώ κάθομαι με την παρέα μου την Κυριακή το βράδυ να δούμε το ντέρμπι. Πέραν της αθλιότητας του θεάματος και της αναντιστοιχίας του με τα εκατομμύρια που τρέχανε, οι εκφωνητές προσπαθούσαν να επιβάλλουν ένα περίεργο κλίμα. Αυτά κατά την διάρκεια της μετάδοσης. Έπειτα στην πολυδιαφημισμένη Αθλητική Κυριακή είδαμε κάποιους δημοσιογράφους ανδρείκελα να προσπαθούν να προστατέψουν τα συμβόλαια των μεγάλων, κάποιους άλλους να προστατέψουν το γιο του προέδρου, πέντε παλαίμαχους άμπαλους να πουλάνε οπαδιλίκι για μπούνε στην διοίκηση και να οικονομήσουν. Όταν παίζει μπάλα όλη η Ευρώπη, είναι σε εξέλιξη άλλα αξιόλογα σπορ εμείς ασχολούμαστε με τους πέντε της ΕΡΤ οι οποίοι είναι απλά ανίδεοι. Θα άλλαζα απλά κανάλι αλλά αυτοί τρώνε από τους φόρους που πληρώνει ο πατέρας μου. Εγώ δυστυχώς αργώ ακόμα.

Στοπ Καρέ 4
Μπουζουκίτιδα
Η παρέα μού έκανε το χατήρι να πάμε να ακούσουμε τους Μικρούτσικο-Πασχαλίδη-Αντωνοπούλου στο Μύλο. Ήθελα πολύ να ακούσω ειδικά τον Μικρούτσικο γιατί έχει μελοποιήσει ποιήματα που αγαπώ. Το πρόγραμμα έγραφε πως η προσέλευση ήταν από τις 21:00 έως τις 22:00. Φτάνουμε εκεί στις 21:30. Μας λέει ο μπράβος δεν μπορείτε να μπείτε θα μπουν πρώτα οι κρατήσεις. Εντάξει λέμε και περιμένουμε. Δυστυχώς δεν έχουμε το λαλά. Περιμέναμε, περιμέναμε. Σε κάποια φάση μαζευτήκαμε πολλοί χωρίς κρατήσεις και κάναμε ουρά να μπούμε ενώ η ώρα είχε πάει 22:30. Ο μπράβος συνέχισε να μας αρνείται την είσοδο ψάχνοντας να βρει ποιοι έχουν κρατήσεις. Και αν τύχαινε να πεταχτεί κανένας με την συνοδό του ντυμένη ωσάν να πήγαινε στον Χάρη Κωστόπουλο(δεν έχω τίποτα με τον άνθρωπο) μας σπρώχνανε για να μπούνε πρώτοι. Κι εμείς πηγαίναμε να κλείσουμε μιάμιση ώρα στο πεζοδρόμιο. Έλεος. Σηκωθήκαμε και φύγαμε. Πείτε δεν θέλουμε φτωχομπινέδες, γιατί έτσι ένιωσα. Α, ελπίζω ο καλοβαλμένος κύριος με το πούρο να έβαλε την κυρία με τους ωραίους αεριζόμενους γλουτούς να χορέψει belly dance τον Σταυρό του Νότου.

Η οικονομική κρίση που περνάμε είναι το λιγότερο. Η κρίση των θεσμών, η κρίση των ηθών και η ανάποδη αντίληψη της καθημερινότητας είναι αυτά που σκάβουν το λάκκο του Νεοέλληνα.

Είμαι ο Νεοέλληνας που ψηφίζει Ν.Δ. ή ΠΑ.ΣΟ.Κ περιμένοντας να διοριστεί στο Δημόσιο. Είμαι ο Νεοέλληνας που κάνει τους μεγάλους σταυρούς και περιμένει από τον Θεό να βάλει το χέρι του γιατί το δικό μου κρατάει μια μπριζόλα. Είμαι ο Νεοέλληνας που υποστηρίζω μια ομάδα χωρίς να σκεφτώ τι μου πουλάνε. Είμαι οπαδός γιατί έτσι είναι όλοι. Είμαι ο Νεοέλληνας που πάω στα μπουζούκια με την εκάστοτε κυρία που με συνοδεύει, πλερώνω και είμαι μάγκας. Την ανεβάζω και στο τραπέζι, άμα λάχει, για να δείξω τι πράμα κυκλοφοράω. Όχι πως δεν θέλει κι αυτή να δείξει τον καινούριο κώλο (μετά το γυμναστήριο, οι νεότερες) ή το νέο βυζί (μετά το νυστέρι, οι παλαιότερες). Είμαι ο Νεοέλληνας που φοβάμαι να μιλήσω για να μην κάνω την διαφορά και με πατήσουν. Είμαι ο Νεοέλληνας που φοβάμαι να εκφράσω αίσθημα, συναίσθημα και γνώμη.

Ο τελευταίος άνθρωπος και το σήμερα

Ο Φρίντριχ Νίτσε μέσω των παραβολών του Ζαρατούστρα ορίζει τον άνθρωπο ως το τεντωμένο σκοινί ανάμεσα στο ζώο και τον υπεράνθρωπο. Ο υπεράνθρωπος αποτελεί την ιδεατή κατάληξη του ανθρώπου. Ο τελευταίος άνθρωπος είναι η χειρότερη μορφή του.

Ο υπεράνθρωπος είναι απαλλαγμένος από πάθη, είναι ελεύθερος στην ψυχή και στο πνεύμα. Κοιτά μέσα του και όχι προς τον ουρανό. Αγαπά το είναι του ως μέρος του σύμπαντος και όχι επειδή είναι δικό του. Η πορεία προς αυτόν όμως είναι μία, πάνω στο τεντωμένο σκοινί. Θέλει σθένος και πολλές θυσίες.

Ο τελευταίος άνθρωπος είναι μέρος μιας μάζας, άβουλος, έρμαιο των καταστάσεων. Είναι αυτός που κατέχει το ελιξίριο της αθανασίας χωρίς να έχει καταλάβει ότι είναι ήδη πεθαμένος.

Η εφαρμογή των νέων τεχνολογιών και η επίτευξη του επίπεδου κόσμου (κατά Τόμας Φρίντμαν) τείνει να δημιουργήσει πέρα από ευκαιρίες επαγγελματικής καταξίωσης και στρατιές τελευταίων ανθρώπων. Η ευημερία, η εύκολη από υλικής απόψεως καθημερινότητα και η έλλειψη ουσιαστικής πνευματικής εκπαίδευσης του σύγχρονου ανθρώπου του δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι έχει βρει αυτό το ελιξίριο, πως είναι ο θεός μέσα στον περίγυρό του. Πριν όμως πέσει το φταίξιμο σε εξωγενείς παράγοντες ας κρίνουμε τους εαυτούς μας.

Θεματοφύλακας των αξιών είναι ο καθένας μας. Η μετάβαση στο στάδιο του υπεράνθρωπου χρειάζεται ως πόρους τους ανθρώπους, ως σώματα και πνεύματα, ενωμένα και αδιαίρετα. Αυτοί θα είναι οι φορείς των αξιών. Αυτές οι αξίες πηγάζουν και καταποντίζονται εντός μας. Ο υπεράνθρωπος θα έρθει σαν αστραπή και θα φωτίσει το βαμμένο μαύρο σκηνικό του τελευταίου ανθρώπου.

Με Κ.Ε.Σ με Κ.Ε.Σ

Πρόσφατα ανακάλυψα ένα διαμαντάκι στον κάλαθο σκουπιδιών της νεοελληνικής trush μουσικής. Ερμηνευτής, ίσως και δημιουργός δεν το έχω διασταυρώσει , είναι ο Γιάννης Βασιλείου. Ποιος είναι αυτός; Πατέρας του Γ. Αλκαίου, άλλου εκφραστή της κλασσικής ελληνικής υποκουλτούρας και, και του θρυλικού άσματος της δεκαετίας του 90, "Μπες μες το καμπριολέ, πάμε για κανά καφε." Το τραγούδι αυτό λοιπόν λέει "Με καις με καις / εσύ με καις/ όταν δεν σε βλέπω / εσύ με καις".
Θα μου πείτε γιατί αναφέρομαι στον "λαϊκό" βάρδο-συνθέτη-γόη. Όλα αυτά που ανέφερα ήταν συνειρμικά επακόλουθα της ανάγνωσης της είδησης ότι οι πρυτάνεις αντιτίθενται στην λειτουργία των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (Κ.Ε.Σ.), οι άγγελοι των οποίων είναι έτοιμοι να βάλλουν φωτιά στο πεδίο της εκπαίδευσης αλλά και της επαγγελματικής αποκατάστασης. Βρισκόμαστε σε περίοδο έντονων πανεπιστημιακών ζυμώσεων, οι οποίες δεν είναι απίθανο να ξαναοδηγήσουν στις κατακριτέες εικόνες των περασμένων ετών.
Πριν απ' όλα και πάνω απ' όλα πρέπει να σκεφτεί ο κάθε πολίτης. Τι παιδεία θέλουμε; Θέλουμε να υπάρχει μόρφωση ή κατάρτιση; Θέλουμε τους νέους με ελεύθερο πνεύμα ή μηχανές διεκπεραίωσης;
Πάγια θέση μου είναι πως ο καπιταλισμός είναι το καλύτερο κοινωνικό-οικονομικό-πολιτικό σύστημα που έχει εφαρμοστεί. Ωστόσο ευαίσθητοι τομείς όπως η υγεία, η παιδεία και η κοινωνικη πρόνοια θα πρέπει να έχουν τουλάχιστον άμεση κρατική εποπτεία, αν όχι κρατική μορφή. Τα Κ.Ε.Σ. απλώς πωλούν δικαιώματα. Είναι κρίκος ροής του χρήματος και όχι εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Ευρισκόμενος τις προηγούμενες μέρες στην Αθήνα έτυχε να ανταλλάξω απόψεις με έναν κύριο από αυτούς που είναι έτοιμοι να εφαρμόσουν το νόμο και να δώσουν πτυχία από ιδιωτικές σχολές. Στην ρύμη του λόγου του με κατηγόρησε ότι εκφράζω γνωσιακό φασισμό, ότι μιλάω ιδιοτελώς και δεν αποδέχομαι τον υγιή ανταγωνισμό στο πεδίο της δουλειάς. Είναι γνωσιακός φασισμός να επισημαίνεις ότι ένας μαθητής με 5 στα μαθηματικά θα πάει να γίνει μηχανικός; Το εκπαιδευτικό μας σύστημα, μπορεί να μην είναι εκπαιδευτικό αλλά σε μαθαίνει κάποια εργαλεία, τα οποία στα εξετάζει σε κάποιες άθλιες μεν , αντικειμενικές δε, εξετάσεις.
Είμαστε έτοιμοι να κάψουμε ότι έχει απομείνει.