Καλές γιορτές

Με τις ευχές του Ηγουμένου Εφραίμ, την προστασία της Ελληνικής Αστυνομίας και την αυξημένη καταναλωτική μανία λόγω σκοτωμένων εφηβικών ονείρων σίγουρα θα περάσουμε διαφορετικά Χριστούγεννα, αν καταλάβαμε τι έχει γίνει.

Εύχομαι σε όλους τους φίλους και τις φίλες που συνομιλούμε εδώ τα καλύτερα

Κι ένα τραγουδάκι στο γενικότερο κλίμα των ημερών το οποίο το άκουσα αν δεν απατώμαι στην εκπομπή του κ. Πήττα το προηγούμενο Σάββατο. Δεν ξέρω πως να βάλω το βιντεο, πατήστε το λινκ είναι το Ho ho fucking ho από Monty Pythons.

Το μυαλό τους έχει γίνει στόκος

Ήθελα να ξεκινήσω αλλιώς αυτήν την ανάρτηση αλλά ακούγοντας πριν από λίγο το υπόμνημα του αστυνομικού και την επίθεση που κάνει μέσω αυτής στον νεκρό δεν μπορώ να μην τον χαρακτηρίσω ως μίασμα της κοινωνίας. Έχει δεν έχει εξοστρακιστεί η σφαίρα, από την στιγμή που βγήκε το όπλο από την θήκη ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την τραγική στιγμή.

Η κυβέρνηση συνεχίζει να βρίσκεται στον μικρόκοσμό της, προστατεύει καλά τα συμφέροντά της. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει αυτή η λαοθάλασσα, σε όλη την χώρα, να ζητά παιδεία, δικαιοσύνη, ευκαιρίες και αυτοί να μιλάνε για γκάλοπ, για πριμοδοτήσεις, για κοινωνική γαλήνη (όπως την εννοούν αυτοί) κλπ. Είμαι εξοργισμένος γιατί δεν έχει ντραπεί ούτε ένας τους ώστε να παραιτηθεί. Είμαι 24 χρονών, κουβεντιάζω με πολλούς συνομήλικούς μου και η άποψη μας είναι κοινή. Είναι άθλιοι. Εδώ δεν μπαίνουν κομματικές ιδεολογίες. Εδώ υπάρχει η κοινή αντίληψη.

Ενημερώνομαι συστηματικά αυτές τις μέρες από το ραδιόφωνο. Υπήρχαν αρκετοί παλικαράδες μέχρι τώρα που βγήκαν και φώναζαν να επέμβει ο στρατός, να μπουν οι ειδικές δυνάμεις στα κέντρα των πόλεων. Είναι τόσο ηλίθιοι...

Η πορεία σήμερα ήταν ειρηνική, γεμάτη παλμό και νόημα. Δεν τους έκανε κανείς το χατήρι να σπάσει και να αρχίσουν να μιλούν πάλι για αλήτες κλπ. Πρέπει να ντρεπόμαστε για την πολιτεία μας, στην βουτηγμένη στο ψέμα, στη ρεμούλα, την κατ' επίφαση ηθικολογία και τον στρουθοκαμηλισμό.

ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 11/12/08
Δεν ξέρω αν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών μου έχουν κλονίσει τις υπερευαίσθητες χορδές μου ή αν τα παίρνω πολύ τοις μετρητοίς. Δεν μπορώ να χωνέψω πως μετά από τόσα που έγιναν κάποιοι είχαν χτες το βραδυ την διάθεση να χορεύουν τσιφτετέλια μέχρι το πρωί. Στα 20 τους δεν καταλαβαίνουν τι διαδραματίζεται καθημερινά; Δεν βλέπουν τι συμβαίνει;

Η χειρόγραφη επιστολή στην κηδεία του Αλέξη

Θα την βρείτε και αλλού να την διαβάσετε. Την διάβασα, με άγγιξε και την αναδημοσιεύω παίρνοντάς την από το tvxs.gr του Στέλιου Κούλογλου. Πριν από αυτήν να πω πως πρέπει έστω και αυτήν την ύστατη ώρα να γίνουμε όλοι ενεργοί πολίτες. Να διαδηλώσουμε ειρηνικά για το μέλλον μας...

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί-άγνωστοι"
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι....
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο
για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε,
ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,
να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι,
έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε
τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε
δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα
ΕΜΕΙΣ
κλαίμε κι από μόνοι μας.

Δημοκρατία της Μπανανίας

Τον τελευταίο καιρό τυχαίνει να διαβάζω το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη "Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους1830-1974". Ο ιδιαίτερος λόγος του συγγραφέα με έκανε να συνδέσω πολλά γεγονότα και να βγάλω το συμπέρασμα ότι συνεχίζουμε να ζούμε σε μια Μπανανία.

Ανέκαθεν, από το 1830, το έτος ίδρυσης του Ελληνικού Κράτους υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι ασελγούν και βιάζουν παρα φύση την κοινωνία. Ο θάνατος του 16χρονου είναι τέκνο ενός ανάλογου βιασμού από την σημερινή κυβέρνηση. Ζούμε σε μια χώρα στην οποία αρκούμαστε στον κατ' επίφαση και δήθεν δημοκρατικό λόγο και δεν εμβαθύνουμε στα προβλήματα.

Η στάση της κυβέρνησης είναι τουλάχιστον λυπηρή. Στην κρίσιμη αυτή στιγμή αντί να βγει ο αρχηγός του Κράτους και να προσπαθήσει να ηρεμήσει τα πνεύματα βγάζει έναν ωραίο λαϊκίστικο λόγο στον οποίο μόνο ουσιαστικά μηνύματα δεν βρίσκει κάποιος. Ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ξεδιπλώνει ένα αντιπολιτευτικό λόγο χωρίς προτάσεις και με τελικό συμπέρασμα ότι αν έρθει το ΠΑΣΟΚ θα έρθει η άνοιξη.

Δείγμα της παρακμής της ελληνικής παιδείας και εν γένει του Κράτους μας είναι τα πεπραγμένα στην σημερινή συνέλευση του συλλόγου φοιτητών του τμήματός μου. Είναι τουλάχιστον κατάπτυστο να θέλουν όλοι μια κοινή απόφαση και η ΠΚΣ (η φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ) να λέει τα δικά της και να μην συμβιβάζεται με τίποτα άλλο πέραν τον έτοιμων θέσεων, των σταλμένων από τα κεντρικά του κόμματος.

Αλλά να μην εξειδικεύω σε θέματα που λίγη σημασία έχουν. Οι Έλληνες ζούμε με την ρεμούλα και τον κομπραδορισμό, τα οποία ασπάζονται και οι υποτιθέμενοι πνευματικοί ταγοί αυτού του μη βάρβαρου έθνους, οι άκρως εθνικόφρονες παπάδες. Σε μια χώρα που δεν ενδιαφέρεται να προστατεύσει τους πολίτες της, να τους εκπαιδεύσει, να θέσει θεμέλια μιας υγιούς κοινωνίας. Όλα αυτά τα λαμόγια όπλισαν το χέρι αυτού του ηλίθιου. Του δίνουν την εντύπωση πως αυτός είναι η εξουσία.

Η κυβερνητική επιτροπή ύστερα από δυο μέρες επεισοδίων κλήθηκε. ΝΤΡΟΠΗ. Αύριο ο Πρωθυπουργός θα συναντήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και το σύνολο των Αρχηγών της αντιπολίτευσης. Ελπίζω να μην είναι μόνο ένα σύνολο εικόνων. Ελπίζω να παρθούν αποφάσεις. ΝΤΡΟΠΗ. Ο φόνος του 16χρονου φέρνει στην επιφάνεια και την αντίδραση του λαού για την φτώχεια, την πείνα, τα σκάνδαλα. Τι έχουν να πουν για όλα αυτά οι φωστήρες του Έθνους; Ο μόνος από τους Δημόσιους Άνδρες που μίλησε ορθά ήταν ένας εκπρόσωπος των εμπόρων.

Τα συλλυπητήριά μου είναι κάτι ασήμαντο για την απώλεια ενός νέου, που όπως κάθε νέος μπορεί να προσφέρει σε αυτό το βάρβαρο τόπο τα καλύτερα του ενδότερου κόσμου του.

ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΡΙΤΗ ΠΡΩΙ
Είναι άθλιοι και άκρως ιδιοτελείς. Βγαίνουν στη τηλεόραση και τσακώνονται οι ΠΑΣΟΚοι με τους Νεοδημοκράτες για το ποιος φταίει. Και στην άκρη το ΚΚΕ προσπαθεί να κερδίσει πόντους αγωνιστηκότητας κατηγορώντας τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αυτοί είναι. Δυστυχώς υπάρχουν και οι βλαμμένοι οι οποίοι ακολουθούν την μικροκομματική διένεξη φοβούμενοι μην πέσει ο Καραμανλής ή μήπως δεν έρθει ο Παπανδρέου γρήγορα. Οι περισσότεροι αυτήν την ωρα κοιτάνε την μάσα...

Παρακμή

Η σημερινή ημέρα μπορεί να γραφεί στην ιστορία της χώρας ως μία από της ματωμένες Κυριακές της. Είναι δείγμα παρακμής ο φόνος του νεαρού. Επίσης είναι δείγμα παρακμής της πολιτείας μας η μη παρουσία του Πρωθυπουργού, του αρχηγού της, ενώ η χώρα βρίσκεται εν βρασμώ. Ζούμε σε μια περίοδο η οποία μόνο εύκολη δεν είναι. Η παγκόσμια κρίση αλλά και η εμφανής αναποτελεσματικότητα του κρατους προκαλούν. Και ο μεγαλύτερος αλήτης να ήταν το παιδί(που δεν ήταν σύμφωνα με αυτά που μαθαίνουμε απο τα ΜΜΕ) δεν τον σκοτώνεις εν ψυχρώ. Δεν πυροβολείς στην καρδιά. ΝΤΡΟΠΗ

A blink of an eye A dream for the blind

Κάποιες στιγμές όλα στέκονται και αναμένουν την επόμενη κίνησή σου. Είναι εκείνα τα χρονικά διαστήματα που η πολύβουη και ταχύτατη ζωή σιωπαίνει και σου δίνει την ευκαιρία να δείξεις το μεγαλείο του νου ή την γεμάτη συναισθήματα καρδιά. Ποιές οι συνέπειες που θα υποστεί το άβουλο ον; Οι χαμένες ευκαιρίες είναι η καταδίκη του μέλλοντος.

Οι Anathema στην χτεσινή τους συναυλία στο Principal ήταν εξαιρετικοί. Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλά συγκροτήματα τα οποία βγάζουν 2,5 ώρες χωρίς διάλλειμα, παίζουν διαφόρων ρυθμών και χρωμάτων τραγούδια και κρατάνε το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο.

Μας κοροϊδεύουν. Από την μια λένε πως ζητούν την παραίτηση του Εφραίμ και την άλλη λένε πως δεν τον διώχνουν απλά του στερούν τα διοικητικά του καθήκοντα. Ναι μεν, αλλά' και τρεις κωλοτούμπες στον αέρα. Ρε τι ωραίες κωλοτούμπες κάνουν οι ταγοί αυτού του κράτους;

Καλό μήνα, καλή δύναμη

Κάτω απ' το μαξιλάρι

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου βιντεο

Κάτω απ' το μαξιλάρι

είναι ένα βαθύ πηγάδι

που μέσα κατοικούν

οι ψυχές που σ' αγαπούν.

Παλεύουν κάθε βράδυ

με τα κιούγκια στο σκοτάδι

να φτάσουν στα ψηλά,

πλάι στο μαχαραγιά.

Να σου μιλάν στον ύπνο,

να σε μπάζουνε σε κήπο

με αϊ-γιάννη και λωτούς,

με χειμωνανθούς.

Κι όταν σ' αναταράσσει

-για τα σκάρτα που 'χεις πράξει-

κύμα φαρμακερό,

να σου δίνουν φυλαχτό.

Χαϊμαλί από μετάξι,

που 'χουν μέσα του φυλάξει

άχυρο απ' τη γη,

που 'χει μείνει απάτητη.

Έρχονται και σε μένα

πρόσωπα λησμονημένα,

άδεια και χλωμά

από πριν κι από μετά.

Μου κρατάν το χέρι

στο ταξίδι, στο καρτέρι,

στον ύπνο το βαθύ.

Είναι λίγοι, είναι πολλοί.

Μέσα στο πηγάδι,

κάτω απ' το μαξιλάρι

ρίχνονται οι ψυχές.

Ήλιε μου τώρα βγες!

Ορθοδοξία ή θάνατος

Επισκεπτόμενος την ιστοσελίδα του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα του Στέλιου Κούλογλου βρήκα ένα εξαιρετικό 14λεπτο βίντεο για την περιουσία της εκκλησίας. Δεν έμεινα έκπληκτος για τα άθλια από πλευράς οικονομικών που πράττουν οι παπάδες. Αν θα τους χαρακτήριζε κανείς κοινωνικά ανάλγητους θα τους χάιδευε απαλά τα ώτα.

Σε μονές του Αγίου (Παραδείσιου) Όρος έχουν αναρτημένες σημαίες οι οποίες γράφουν "Ορθοδοξία ή Θάνατος". Πόσο πιο πορωτικό μπορεί να είναι ένα σύστημα σαν αυτό της εκκλησίας; Δηλαδή οι ορθόδοξοι χριστιανοί, οι οποίοι αποτελούν ένα μικρό ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού, θα σωθούν μόνο; Οι άλλοι;

Όλοι αυτοί οι ρασοφόροι διατείνονται κατά καιρούς, μαζί με τους πατριδοκάπηλους της ακροδεξιάς, πως η εκκλησία ήταν αυτή που έβγαλε το γένος από το σκοτάδι. Δεν ήμουν εκεί για να πω ότι λένε ψέματα. Αλλά αναρωτιέμαι, χωρίς να έχω αρνητική διάθεση απέναντί τους, πως προστατεύεις τα παιδιά σου όταν δεν τα βοηθάς. Πως είναι δυνατόν να μην πληρώνουν φόρους; Πως είναι δυνατόν να λένε ότι προστατεύουν τον ελληνισμό και να γίνονται τσιράκια του Χίτλερ;

Δείτε το βίντεο πιστεύω πως αξίζει.

ΠΡΟΣΘΕΣΗ 27/11/08
Θα ήθελα να προτείνω ακόμα ένα βίντεο, αυτήν την φορά λίγο μεγαλύτερο. Στην ιστοσελίδα liantinis.gr, η οποία είναι αφιερωμένη στον Ακαδημαϊκό Δημήτρη Λιαντίνη έχει αναρτηθεί υλικό από διαλέξεις του καθως και συγγραφικό του έργο. Θα βρείτε ενα βίντεο απο μια διάλεξή του στο Ηρώδειο με θέμα "Ο θεός πέθανε".

Συναυλίες

Τώρα δυο μέρες με έχει λιώσει μια απίστευτη βαρεμάρα. Και επειδή δεν την πάλευα να διαβάσω και πήρα δυο μέρες ρεπό από την σημαία είπα να ασχοληθώ με τα των συναυλιών. Έχω δυο στα σχέδιά μου (πάνε τα λεφτά.....). Πάμε με την χρονολογική σειρά.

Anathema, 30 Νοεμβρίου στο Principal

Αναζητώντας πληροφορίες για αυτούς στο Διαδίκτυο θα βρείτε ότι εντάσσονται στην doom metal μαζί με τους Paradise Lost αλλά έχουν κάνει και μια μετάβαση στην Atmospheric Rock.
Έχουν κάνει μια σειρά από αξιόλογα Cds. Ο ένας από αυτούς είχε έρθει πέρσι στο Eightball μαζι με έναν από τους Antimatter σε μια ακουστική βραδιά. Ήταν πολύ καλοί. Προσθέτω και τρια πολύ καλά τραγούδια τους το Fragile Dreams και τα Parisienne Moonlight και Electricity σε ένα βίντεο

Calexico, 1 Φεβρουαρίου πάλι στο Principal

Αυτούς τους ανακάλυψα μετά απο προτροπή ενός φίλου αυτές τις δύο μέρες που καίω τον εγκεφαλό μου λόγω βαρεμάρας. Εξαιρετικός ήχος από ένα ροκ και alt-country συγκρότημα που έρχεται από την Αριζόνα. Όσοι παρακολουθείτε την εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη (ένας απο αυτούς που κρατάνε επίπεδο στην ΤV) θα έχετε ακούσει στους τίτλους το τραγούδι τους, το Stray. Προσθέτω και άλλο ένα εξαιρετικό κομμάτι τους το Ballad of Cable Hogue.

Α, έρχεται και ο Μάλαμας στο Principal. Αυτός έρχεται για αρκετές συναυλίες την επόμενη εβδομάδα. Νεράιδα, Πριγκιπέσσα, Τσιγαρο ατέλειωτο, Γράμμα , Στα είπα όλα, και άλλα πολλά όμορφα τραγούδια.

Είναι πολλά τα λεφτά Άρη.... Αλλά τα αξίζουν.

Μετά την πορεία

Τριάντα πέντε χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Τριάντα πέντε χρόνια αγώνων για μια ποιοτικότερη δημοκρατία αλλά και καπηλείας του νοήματος της ημέρας.

Η πορεία κύλησε ήρεμα και ωραία, είχε παλμό και ουσία. Η περίοδος που διανύουμε δεν είναι η καλύτερη για την πολιτεία μας. Τα συνθήματα εκείνων των ημερών θα μπορούσαν να φωτίσουν το μονοπάτι για την έξοδο από την δίνη των σκανδάλων και της διαφθοράς. Πέραν αυτού, η προάσπιση του κύρους της δημόσιας παιδείας και η εγκαθίδρυση σύγχρονου συστήματος ουσιαστικής κοινωνικής πρόνοιας φαίνονται ως προέκταση τους.

Η μέρα αυτή ευαγγελίζει τα θεμελιώδη ιδεώδη της σύγχρονης δημοκρατίας. Ωστόσο βλέπουμε θλιβερές εικόνες. Βλέπουμε πολιτικά πρόσωπα, παρατάξεις και φοιτητικές οργανώσεις να καπηλεύονται την έκβαση του αγώνα των φοιτητών. Οι αθλιότητες της ΠΑΣΠ με την σημαία, οι αθλιότητες των κρανοφόρων στην Πολυτεχνική της Θεσσαλονίκης μόνο καλά σημάδια δεν είναι. Η μεγαλύτερη πληγή του σύγχρονου ελληνικού κράτους είναι η είσοδος των κομμάτων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κομμάτων που το καθένα θέλει να ιδιοποιηθεί την νίκη της δημοκρατίας. Ούτε το ΚΚΕ, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η ΝΔ, ούτε κανένας φοιτητοπατέρας, εργατοπατέρας ή εθνοπατέρας έδιωξαν την χούντα. Ο ενωμένος λαός και η βούληση του για ελευθερία καθάρισαν το τοπίο από το μίασμα των φασιστών.

Διάβασα την ανάρτηση του κ. Πήττα, στην Στήλη Άλατος.

Της γενιάς μας τα πολυτεχνεία είναι ο αγώνας για την ποιότητα της δημοκρατίας, για ουσιαστική παιδεία και όχι κατάρτιση. Για προστασία των κοινωνικά αδύναμων. Για εκδίωξη της κομματοκρατίας και των δινών που επιφέρει. Για ενεργό ρόλο στην κοινωνία. Για προστασία του περιβάλλοντος και του φυσικού πλούτου.

Μποτίλια στο πέλαγο

Τρεῖς βράχοι λίγα καμένα πεῦκα κι ἕνα ρημοκλῆσι
καὶ παραπάνω
τὸ ἴδιο τοπίο ἀντιγραμμένο ξαναρχίζει.
τρεῖς βράχοι σὲ σχῆμα πύλης, σκουριασμένοι
λίγα καμένα πεῦκα, μαῦρα καὶ κίτρινα
κι ἕνα τετράγωνο σπιτάκι θαμμένο στὸν ἀσβέστη.
καὶ παραπάνω ἀκόμη πολλὲς φορὲς
τὸ ἴδιο τοπίο ξαναρχίζει κλιμακωτὰ
ὡς τὸν ὁρίζοντα ὡς τὸν οὐρανὸ ποὺ βασιλεύει.
Ἐδῶ ἀράξαμε τὸ καράβι νὰ ματίσουμε τὰ σπασμένα κουπιά,
νὰ πιοῦμε νερὸ καὶ νὰ κοιμηθοῦμε.
Ἡ θάλασσα ποὺ μᾶς πίκρανε εἶναι βαθιὰ κι ἀνεξερεύνητη
καὶ ξεδιπλώνει μίαν ἀπέραντη γαλήνη.
Ἐδῶ μέσα στὰ βότσαλα βρήκαμε ἕνα νόμισμα
καὶ τὸ παίξαμε στὰ ζάρια.
Τὸ κέρδισε ὁ μικρότερος καὶ χάθηκε.
Ξαναμπαρκάραμε μὲ τὰ σπασμένα μας κουπιά.

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ

Νεοέλληνες σε κρίση

Το τετραήμερο που πέρασε μου προσέφερε τόσες πληροφορίες όσες χρειάζονταν για να επαληθεύσω για ακόμη μια φορά ότι ζω σε ένα μεγάλο τσίρκο. Πιστεύω πως έχουμε πιάσει πάτο. Αν μπορέσουμε να οδηγηθούμε ακόμα πιο κάτω θα μιλάμε για τομή στα παγκόσμια πολιτικο-κοινωνικά ιστορικά.

Στοπ Καρέ 1
Η αποπομπή του Πέτρου Τατούλη
Διάβασα την συνέντευξή του στο Έθνος στην οποία μιλά όπως θα έπρεπε να μιλά κάθε σοβαρός πολιτικός. Οι θέσεις του είναι ξεκάθαρες. Ακόμα πιο ξεκάθαρα μηνύματα βρίσκει κανείς στην ανακοίνωσή του μετά την διαγραφή την οποία ανέβασε στο πολιτικό του ιστολόγιο. Γιατί άργησε τόσο πολύ να κάνει αισθητή την παρουσία του; Μήπως υποκινείται από κάποιον; Αυτά τα συνωμοσιολογικά είναι προϊόντα της ηλίθιας και άκριτης σκέψης κάποιων εγκάθετων δημοσιογράφων και πολιτικών οι οποίοι θα πρέπει να μας απαλλάξουν από την ύπαρξή τους κάποια στιγμή. Στην διεθνή σκηνή αναδεύεται το σύμπαν και εμείς εδώ κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η σαπίλα και η βρώμα αγγίζουν το πηγούνι μας. Σε λίγο θα καταποντιστούμε στην αθλιότητα των πράξεων και των κολλημένων μυαλών μας.

Στοπ Καρέ 2
Η μάχη του Πανάγιου Τάφου
Ποιος μας είπε ότι οι Ορθόδοξοι και δη οι Έλληνες Ορθόδοξοι είμαστε οι γαμάτοι; Αναλογιστείτε το εξής. Σύμφωνα με αυτά που μας διδάσκουν από την ηλικία των 5 τόσο μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας όσο και στα κατηχητικά εμείς θα πρέπει να πάμε στον παράδεισο και οι υπόλοιποι 5.990.000.000 στο πυρ το εξώτερον. Δεν κρίνω την πίστη του καθενός στο αν ο Χριστός ήταν θεός, άνθρωπος ή οτιδήποτε άλλο. Αυτοί όμως που τον πρεσβεύουν επί γης είναι οι μεγαλύτεροι αλήτες που έχουν γνωρίσει τα χώματα που πατάμε. Ο Χριστός ήταν ένας μεγάλος επαναστάτης στην εποχή του. Η εκκλησία του αποτελεί το πιο άθλιο ακροδεξιό σύστημα μετά την απολυταρχική βασιλεία. Ποιοι θα μας σώσουν αυτοί που τρώνε το ψωμί του φτωχού λαού ή οι άθλιοι που μετατρέπουν τα μανουάλια σε όπλα και χτυπάνε ότι κινείται εντός του χώρου που θεωρούν ιερό;

Στοπ Καρέ 3
Αθλητισμός σε σήψη
Σαν Νεοέλληνας κι εγώ κάθομαι με την παρέα μου την Κυριακή το βράδυ να δούμε το ντέρμπι. Πέραν της αθλιότητας του θεάματος και της αναντιστοιχίας του με τα εκατομμύρια που τρέχανε, οι εκφωνητές προσπαθούσαν να επιβάλλουν ένα περίεργο κλίμα. Αυτά κατά την διάρκεια της μετάδοσης. Έπειτα στην πολυδιαφημισμένη Αθλητική Κυριακή είδαμε κάποιους δημοσιογράφους ανδρείκελα να προσπαθούν να προστατέψουν τα συμβόλαια των μεγάλων, κάποιους άλλους να προστατέψουν το γιο του προέδρου, πέντε παλαίμαχους άμπαλους να πουλάνε οπαδιλίκι για μπούνε στην διοίκηση και να οικονομήσουν. Όταν παίζει μπάλα όλη η Ευρώπη, είναι σε εξέλιξη άλλα αξιόλογα σπορ εμείς ασχολούμαστε με τους πέντε της ΕΡΤ οι οποίοι είναι απλά ανίδεοι. Θα άλλαζα απλά κανάλι αλλά αυτοί τρώνε από τους φόρους που πληρώνει ο πατέρας μου. Εγώ δυστυχώς αργώ ακόμα.

Στοπ Καρέ 4
Μπουζουκίτιδα
Η παρέα μού έκανε το χατήρι να πάμε να ακούσουμε τους Μικρούτσικο-Πασχαλίδη-Αντωνοπούλου στο Μύλο. Ήθελα πολύ να ακούσω ειδικά τον Μικρούτσικο γιατί έχει μελοποιήσει ποιήματα που αγαπώ. Το πρόγραμμα έγραφε πως η προσέλευση ήταν από τις 21:00 έως τις 22:00. Φτάνουμε εκεί στις 21:30. Μας λέει ο μπράβος δεν μπορείτε να μπείτε θα μπουν πρώτα οι κρατήσεις. Εντάξει λέμε και περιμένουμε. Δυστυχώς δεν έχουμε το λαλά. Περιμέναμε, περιμέναμε. Σε κάποια φάση μαζευτήκαμε πολλοί χωρίς κρατήσεις και κάναμε ουρά να μπούμε ενώ η ώρα είχε πάει 22:30. Ο μπράβος συνέχισε να μας αρνείται την είσοδο ψάχνοντας να βρει ποιοι έχουν κρατήσεις. Και αν τύχαινε να πεταχτεί κανένας με την συνοδό του ντυμένη ωσάν να πήγαινε στον Χάρη Κωστόπουλο(δεν έχω τίποτα με τον άνθρωπο) μας σπρώχνανε για να μπούνε πρώτοι. Κι εμείς πηγαίναμε να κλείσουμε μιάμιση ώρα στο πεζοδρόμιο. Έλεος. Σηκωθήκαμε και φύγαμε. Πείτε δεν θέλουμε φτωχομπινέδες, γιατί έτσι ένιωσα. Α, ελπίζω ο καλοβαλμένος κύριος με το πούρο να έβαλε την κυρία με τους ωραίους αεριζόμενους γλουτούς να χορέψει belly dance τον Σταυρό του Νότου.

Η οικονομική κρίση που περνάμε είναι το λιγότερο. Η κρίση των θεσμών, η κρίση των ηθών και η ανάποδη αντίληψη της καθημερινότητας είναι αυτά που σκάβουν το λάκκο του Νεοέλληνα.

Είμαι ο Νεοέλληνας που ψηφίζει Ν.Δ. ή ΠΑ.ΣΟ.Κ περιμένοντας να διοριστεί στο Δημόσιο. Είμαι ο Νεοέλληνας που κάνει τους μεγάλους σταυρούς και περιμένει από τον Θεό να βάλει το χέρι του γιατί το δικό μου κρατάει μια μπριζόλα. Είμαι ο Νεοέλληνας που υποστηρίζω μια ομάδα χωρίς να σκεφτώ τι μου πουλάνε. Είμαι οπαδός γιατί έτσι είναι όλοι. Είμαι ο Νεοέλληνας που πάω στα μπουζούκια με την εκάστοτε κυρία που με συνοδεύει, πλερώνω και είμαι μάγκας. Την ανεβάζω και στο τραπέζι, άμα λάχει, για να δείξω τι πράμα κυκλοφοράω. Όχι πως δεν θέλει κι αυτή να δείξει τον καινούριο κώλο (μετά το γυμναστήριο, οι νεότερες) ή το νέο βυζί (μετά το νυστέρι, οι παλαιότερες). Είμαι ο Νεοέλληνας που φοβάμαι να μιλήσω για να μην κάνω την διαφορά και με πατήσουν. Είμαι ο Νεοέλληνας που φοβάμαι να εκφράσω αίσθημα, συναίσθημα και γνώμη.

Ο τελευταίος άνθρωπος και το σήμερα

Ο Φρίντριχ Νίτσε μέσω των παραβολών του Ζαρατούστρα ορίζει τον άνθρωπο ως το τεντωμένο σκοινί ανάμεσα στο ζώο και τον υπεράνθρωπο. Ο υπεράνθρωπος αποτελεί την ιδεατή κατάληξη του ανθρώπου. Ο τελευταίος άνθρωπος είναι η χειρότερη μορφή του.

Ο υπεράνθρωπος είναι απαλλαγμένος από πάθη, είναι ελεύθερος στην ψυχή και στο πνεύμα. Κοιτά μέσα του και όχι προς τον ουρανό. Αγαπά το είναι του ως μέρος του σύμπαντος και όχι επειδή είναι δικό του. Η πορεία προς αυτόν όμως είναι μία, πάνω στο τεντωμένο σκοινί. Θέλει σθένος και πολλές θυσίες.

Ο τελευταίος άνθρωπος είναι μέρος μιας μάζας, άβουλος, έρμαιο των καταστάσεων. Είναι αυτός που κατέχει το ελιξίριο της αθανασίας χωρίς να έχει καταλάβει ότι είναι ήδη πεθαμένος.

Η εφαρμογή των νέων τεχνολογιών και η επίτευξη του επίπεδου κόσμου (κατά Τόμας Φρίντμαν) τείνει να δημιουργήσει πέρα από ευκαιρίες επαγγελματικής καταξίωσης και στρατιές τελευταίων ανθρώπων. Η ευημερία, η εύκολη από υλικής απόψεως καθημερινότητα και η έλλειψη ουσιαστικής πνευματικής εκπαίδευσης του σύγχρονου ανθρώπου του δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι έχει βρει αυτό το ελιξίριο, πως είναι ο θεός μέσα στον περίγυρό του. Πριν όμως πέσει το φταίξιμο σε εξωγενείς παράγοντες ας κρίνουμε τους εαυτούς μας.

Θεματοφύλακας των αξιών είναι ο καθένας μας. Η μετάβαση στο στάδιο του υπεράνθρωπου χρειάζεται ως πόρους τους ανθρώπους, ως σώματα και πνεύματα, ενωμένα και αδιαίρετα. Αυτοί θα είναι οι φορείς των αξιών. Αυτές οι αξίες πηγάζουν και καταποντίζονται εντός μας. Ο υπεράνθρωπος θα έρθει σαν αστραπή και θα φωτίσει το βαμμένο μαύρο σκηνικό του τελευταίου ανθρώπου.

Με Κ.Ε.Σ με Κ.Ε.Σ

Πρόσφατα ανακάλυψα ένα διαμαντάκι στον κάλαθο σκουπιδιών της νεοελληνικής trush μουσικής. Ερμηνευτής, ίσως και δημιουργός δεν το έχω διασταυρώσει , είναι ο Γιάννης Βασιλείου. Ποιος είναι αυτός; Πατέρας του Γ. Αλκαίου, άλλου εκφραστή της κλασσικής ελληνικής υποκουλτούρας και, και του θρυλικού άσματος της δεκαετίας του 90, "Μπες μες το καμπριολέ, πάμε για κανά καφε." Το τραγούδι αυτό λοιπόν λέει "Με καις με καις / εσύ με καις/ όταν δεν σε βλέπω / εσύ με καις".
Θα μου πείτε γιατί αναφέρομαι στον "λαϊκό" βάρδο-συνθέτη-γόη. Όλα αυτά που ανέφερα ήταν συνειρμικά επακόλουθα της ανάγνωσης της είδησης ότι οι πρυτάνεις αντιτίθενται στην λειτουργία των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (Κ.Ε.Σ.), οι άγγελοι των οποίων είναι έτοιμοι να βάλλουν φωτιά στο πεδίο της εκπαίδευσης αλλά και της επαγγελματικής αποκατάστασης. Βρισκόμαστε σε περίοδο έντονων πανεπιστημιακών ζυμώσεων, οι οποίες δεν είναι απίθανο να ξαναοδηγήσουν στις κατακριτέες εικόνες των περασμένων ετών.
Πριν απ' όλα και πάνω απ' όλα πρέπει να σκεφτεί ο κάθε πολίτης. Τι παιδεία θέλουμε; Θέλουμε να υπάρχει μόρφωση ή κατάρτιση; Θέλουμε τους νέους με ελεύθερο πνεύμα ή μηχανές διεκπεραίωσης;
Πάγια θέση μου είναι πως ο καπιταλισμός είναι το καλύτερο κοινωνικό-οικονομικό-πολιτικό σύστημα που έχει εφαρμοστεί. Ωστόσο ευαίσθητοι τομείς όπως η υγεία, η παιδεία και η κοινωνικη πρόνοια θα πρέπει να έχουν τουλάχιστον άμεση κρατική εποπτεία, αν όχι κρατική μορφή. Τα Κ.Ε.Σ. απλώς πωλούν δικαιώματα. Είναι κρίκος ροής του χρήματος και όχι εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Ευρισκόμενος τις προηγούμενες μέρες στην Αθήνα έτυχε να ανταλλάξω απόψεις με έναν κύριο από αυτούς που είναι έτοιμοι να εφαρμόσουν το νόμο και να δώσουν πτυχία από ιδιωτικές σχολές. Στην ρύμη του λόγου του με κατηγόρησε ότι εκφράζω γνωσιακό φασισμό, ότι μιλάω ιδιοτελώς και δεν αποδέχομαι τον υγιή ανταγωνισμό στο πεδίο της δουλειάς. Είναι γνωσιακός φασισμός να επισημαίνεις ότι ένας μαθητής με 5 στα μαθηματικά θα πάει να γίνει μηχανικός; Το εκπαιδευτικό μας σύστημα, μπορεί να μην είναι εκπαιδευτικό αλλά σε μαθαίνει κάποια εργαλεία, τα οποία στα εξετάζει σε κάποιες άθλιες μεν , αντικειμενικές δε, εξετάσεις.
Είμαστε έτοιμοι να κάψουμε ότι έχει απομείνει.

Νερό το ζωογόνο

Το νερό αποτελεί μία από τις ενώσεις που κάνουν τον κύκλο τους στη φύση χωρίς να υποστούν χημική μεταβολή παρά μόνο αλλαγές στις φάσεις του στερεή, υγρή και αέρια. Υπάρχουν τέσσερις βασικές διαδρομές τις οποίες ακολουθεί το νερό. Αυτές είναι η πτώση του νερού από την ατμόσφαιρα, η εξάτμιση, η μεταφορά ατμών από την θάλασσα στην ξηρά και η μεταφορά ύδατος από την ξηρά στην θάλασσα μέσω των ποταμών.
Παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν τον κύκλο του νερού είναι η κατανάλωση, η θερμοκρασία και οι αλλαγές στη χρήση εδάφους. Όσον αφορά την κατανάλωση είναι αυτονόητο ότι η υπερβολική χρήση των υδάτινων πόρων προκαλεί ανισορροπία η οποία μπορεί δύσκολα να αντιμετωπιστεί από την φύση. Η συνεχόμενη αύξηση της θερμοκρασίας και το φαινόμενο του θερμοκηπίου θα επιδράσουν στην στάθμη των υδάτων τόσο στην θάλασσα όσο και στους ποταμούς. Όσον αφορά τον τρίτο παράγοντα, το νερό μεταφέρει πολύτιμα συστατικά τα οποία καθιστούν την γη εύφορη και παραγωγική.
Η κατανομή του νερού στον πλανήτη είναι περίπου η εξής:

• 97,2% στους ωκεανούς
• 1,8% σε μορφή πάγου
• 0,9% στα υπόγεια αποθέματα
• 0,02% σε ποταμούς, λίμνες
  
• 0,001% σε αέρια μορφή στην ατμόσφαιρα

Όπως γίνεται κατανοητό το ποσοστό του πόσιμου νερού είναι ελάχιστο και αν αναλογιστούμε την μόλυνση η οποία προκαλείται από την βιομηχανία τότε καταλήγουμε στην εννόηση του πόσο εγκληματικές καταστάσεις είναι ανάλογες με αυτές του Ασωπού. Η σύγχρονη τεχνολογία προτείνει την αφαλάτωση ως μέσο της προστασίας του ανθρώπινου είδους από την έλλειψη του νερού. Όπως γίνεται κατανοητό από τον όρο και μόνο, μιλάμε για την ανάκτηση πόσιμου ύδατος από την τεράστια δεξαμενή των ωκεανών.
Ενδιαφέροντες είναι τόσο οι ιστότοποι των Ηνωμένων Εθνών για τις πολιτικές προστασίας του νερού(UN - Water) όσο και του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού (WMO).

Επάνοδος

Έχοντας αποφασίσει να ξανασχοληθώ με το ιστολόγιο μετά από τέσσερις μήνες διαπίστωσα πως αρκετοί φίλοι των οποίων τα γραφόμενα παρακολουθούσα πριν την αποχή, έχουν αρχίσει να αραιώνουν την παρουσία τους. Ελπίζω να είναι παροδικό. Άλλωστε με την συμμετοχή μου εδώ έχω κουβεντιάσει ουσιωδώς.
Η έντονη καθημερινότητα στο πανεπιστήμιο μου στέρησε την δυνατότητα να γράφω. Από το Πάσχα και έπειτα μέχρι και το τελος της εξεταστικής του θερινού εξαμήνου σπαταλούσα 12 ώρες το 24ωρο μελετώντας. Ύστερα ήλθε η ενός μηνός θερινή ραστώνη, μακριά από κάθε ίχνος τεχνολογίας (σύγχρονης τουλάχιστον) στο χωριό, με την θάλασσα και την παρέα. Η επάνοδος στην Θεσσαλονίκη σήμανε την έναρξη ενός νέου γύρου ασύστολης μελέτης για την επαναληπτική εξεταστική στου Σεπτεμβρίου. Το τέλος της με βρήκε σε ημιάγρια κατάσταση και η ανάγκη επανακοινωνικοποίησης με έβγαλε από το σπίτι για ένα σχεδόν μήνα. Και έτσι φτάνω στην 30η Οκτωβρίου.
Είμαστε στην δίνη μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Μια εβδομάδα πριν από τις σημαντικές εκλογές, κατά την γνώμη μου, στις ΗΠΑ. Και αυτό για τον εξής απλό λόγο. Η Αμερικανική οικονομία ορίζει τον παλμό της παγκόσμιας αγοράς. Ο καπιταλισμός έχει αποδειχθεί ως το πλέον επιτυχημένο μοντέλο και η χώρα της αντίπερα όχθης του Ατλαντικού είναι η μητέρα του. Έτσι η οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει θα επηρεάσει και τον υπόλοιπο κόσμο οδηγώντας τον στην εθνική απομόνωση υπό τον ΜακΚειν ή στην Παγκόσμια Οικονομική συνεργασία με κεντρώες τάσεις υπό τον Ομπάμα.
Και ενώ στην εκτός συνόρων κοινωνία αναδεύεται το σύμπαν, στην Ελλάδα ο "Αγιότατος" Εφραίμ μας ενημερώνει ότι αν πάρουν από το Βατοπέδι την περιοχή της Βιστωνίδας τίθεται σε επισφάλεια η δημοκρατία μας. ΕΛΕΟΣ. Πηγαίνοντας στο χωριό, δίπλα μου στο λεωφορείο καθόταν μια Αλβανή μητέρα με το μικρό της κοριτσάκι. Το γλυκό αυτό παιδάκι έλεγε στην μητέρα του πως ο Θεός πέθανε. Συγκλονίστηκα. Καθώς χωρίς να το θέλει είπε μια μεγάλη φιλοσοφική αλήθεια την οποία είχα προσπαθήσει να καταλάβω λίγες μέρες νωρίτερα παρακολουθώντας σε βίντεο μια διάλεξη του Δημήτρη Λιαντίνη.
Αυτά για την ώρα...

Οι δρόμοι της ελιάς

Το Επιμελητήριο Μεσσηνίας με την συνδρομή φορέων από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή ένωση διοργανώνει την πολιτιστική διαδρομή "Οι Δρόμοι της Ελιάς". Επισκεφτείτε το site της διαδρομής να πληροφορηθείτε είναι αξιόλογο.

www.olivetreeroute.gr

Κατα τα αλλα διάβασμα, και ύπνος. Ε και εξεταση ενίοτε. Έμεινε πίσω το blog δυστυχώς.
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς για καλά μπάνια σε όποιον προλαβαίνει γιατί εγώ είμαι κλεισμένος στο κλουβί μου.

Μετά από ένα μήνα

Η αλληλουχία των σκέψεων, των εικόνων και των πράξεων πραγματοποιείται με ένα ρυθμό αρκετά παρανοϊκό. Ο ελεύθερος χρόνος υπάρχει μόνο και μόνο για να προσφέρει στον Μορφέα έδαφος ώστε να κυριαρχεί ενάντια στην θέληση για εργασία. Διάβασα το παραμύθι του καπετάν Κωστή και μέσα σ 'ολα τα ωραία του θυμήθηκα την θάλασσα την οποία αν και την έχω απέναντι σπάνια σηκώνω το κεφάλι για να την δω. Ένας μήνας πάει από την τελευταία φορά που ασχολήθηκα με το blog. Δυστυχώς σοβαρά θα κάνω να ασχοληθώ και καιρό ακόμα. Μέχρι να βγω στην θάλασσα. Αγωνιστικούς χαιρετισμούς σε όλους όσους θέλουν να σκίζουν κύματα και να αγκαλιάζουν νέφη.

Καλημέρα

Φτάνω τα 24! Μερικοί συμφοιτητές που περάσαμε 6 χρόνια εδώ στην Θεσσαλονίκη αναχωρούν για τις ιδιαίτερες πατρίδες τους καθώς την περασμένη εβδομάδα έλαβαν το πολυπόθητο. Ίσως αρκετοί από μας να μοιάζουμε με το Γκόλουμ της σειράς των ταινιών του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Να προσφωνούμε το πτυχίο ως άλλο μαγικό και παντοδύναμο δαχτυλίδι. Που θα πάει όμως; Δεν είναι στο χέρι τους.

Είμαι καταδικασμένος να τρέχω. Τις τελευταίες εβδομάδες έχουν πέσει όλα μαζεμένα. Εργασίες, πρόοδοι και παρακολουθήσεις. Ζω έναν ατέλειωτο μαραθώνιο. Μετά την εξεταστική είπα να δώσω λίγο περισσότερο χρόνο στο Blog και πάλι το αμέλησα. Θα κάνω υπερπαραγωγή όμως κάποια στιγμή.

Αύριο είναι οι φοιτητικές εκλογές. Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά όλοι οι φοιτητοπατέρες κυνηγάνε την λεία τους μέσα στην ανοιξιάτικη εξαλλοσύνη των ημερών. Είναι ντροπής πράγματα. Υπονομεύουν την νοημοσύνη μας. Οι φοιτητικές εκλογές θα πρέπει να γίνουν υποχρεωτικές για όλους και να πάψει να ισχύει πια αυτό το άθλιο σύστημα όπου 10 άτομα από κάθε παράταξη κάνουν κουμάντο.

Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό ένα εξαιρετικό τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου σε ποίηση Νίκου Καββαδία είναι βάλσαμο

Χαιρετισμούς

Επιστροφή

Η άνοιξη είναι εδώ. Η άνοιξη είναι φραπές στην Ναβαρίνου, κάτω από τον ημίκαυτο ήλιο να ζεσταίνεσαι. Είναι αρκετών ωρών περπάτημα ή τρέξιμο στην παραλία. Είναι βόλτα στους αγρούς για να μυρίσεις τις ευωδιές Και εν τέλει είναι έρωτας γιατί πολύ απλά όλη η πλάση διεγείρεται αυτήν την περίοδο. Ζούμε τον κολοφώνα της δόξας της ζωής.
Το ερώτημα είναι αν καταλαβαίνουμε τι έχουμε στα χέρια και στο σώμα μας. Η απορία έγκειται στον εάν έχουμε εστιάσει στις απαιτήσεις που έχουμε από την ζωή και αν αυτές τελικά μας γεμίζουν. Ή απλά περπατάμε και σκεφτόμαστε σαν μηχανές όχι μόνο όταν δουλεύουμε αλλά και όταν συναναστρεφόμαστε κοινωνικά, όταν ερωτευόμαστε.
Η απάντηση είναι ότι πρέπει να πολεμήσεις την μοναξιά και όχι τον δίπλα σου. Η έλλειψη μοναξιάς σου φανερώνει σιγά σιγά το μεγαλείο του δημιουργού. Του όποιου δημιουργού, όπως και να τον αποκαλούν ανά τον κόσμο. Η απάντηση είναι στην ανεκτικότητα για τον γείτονά μας, για τον φίλο μας, για την αγαπημένη μας.
Όλα είναι ρυθμός. Η μουσική είναι ρυθμός. Το διάβασμα είναι ρυθμός. Ακόμα και στο ποτό αν έχεις ρυθμό δύσκολα μεθάς. Τον ρυθμό τον δίνει η ίδια η ζωή γύρω μας. Προσοχή, όχι η κοινωνία γιατί αν ήταν έτσι θα βλέπαμε κάθε βράδυ τον Ευαγγελάτο στον ύπνο μας.

Nothern Barbarian Macedonian People's Republic

Επειδή έχω άποψη για όλα, έχω άποψη και για αυτό. Το Nothern δηλώνει γεωγραφικό προσδιορισμό ως προς την μητέρα Ελλάδα. Το Barbarian δείχνει την ανύπαρκτη σχέση μητέρας κόρης η οποία επισημοποιείται από το Northern. To Macedonian υποδηλώνει αυτή την σχέση αίματος (τώρα το αίμα που κυλάει στις φλέβες ή το αίμα που βλέπουν τα γλαυκωματικά μάτια των φασιστόμουτρων να ρέει όπως στην πολύ ωραία πρόσφατη ταινία που πήρε και Oscar;). Το People's είναι προαιρετικό και δηλώνει μια πιο αριστερή κυβέρνηση, όχι τίποτα ουσιαστικό έτσι για να κρατάμε τα προσχήματα. Μην τα δίνουμε όλα στους Αμερικάνους. Το Republic δηλώνει τα αυτονόητα γιατί η Αμερικάνοι μερικές φορές τα ξεχνάνε.
Σοβαρότερα τώρα. Δεν γνωρίζω τα πλείστα γύρω από τις διπλωματικές διαδικασίες και ούτε έχω υπόψη μου τα σχετικά συμβάντα κατά την περίοδο 1992 έως και τις μέρες μας γιατί πολύ απλά δεν ήμουν από τους πρωταγωνιστές. Ωστόσο κάπου κάτι έχει γίνει λάθος. Φαίνεται και φαίνεται άσχημα.
Το πρόβλημα που προέκυψε με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας θα έπρεπε να είχε λυθεί μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έστω και με κάποιες απώλειες για εμάς οι οποίες θα ήταν σίγουρα λιγότερες από τις σημερινές.
Η εκκλησία δεν έχει καμιά δουλειά να μπερδεύει τον κόσμο και να μπερδεύεται στα πόδια της διπλωματίας. Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τήρησε την θέση την οποία έπρεπε ως πνευματικός πατέρας αυτού του τόπου. Ο επίσκοπος Θεσσαλονίκης προσπαθεί να αφυπνίσει το έθνος. Η Επανάσταση τελείωσε ας του πει κάποιος. Δεν θα κερδίσουμε τίποτα περισσότερο με τις σημαίες και τα πλακάτ στους δρόμους.
Οι μέρες αυτές είναι η χαρά των ακροδεξιών. Φανφάρες, επιδείξεις πατριωτισμού και ότι άλλο μπορεί να σκεφθεί ο ανθρώπινος νους για να μπορέσουν να τραβήξουν όλο και περισσότερο κόσμο κοντά τους. Τα εμπάργκο και άλλες σχετικές θέσεις δεν βοηθούν.
Η Ελλάδα έχει εκλεγμένη κυβέρνηση, η οποία ελπίζω να μην βολοδέρνει για πολύ ακόμα, για να δώσει λύση στο θέμα. Τα συλλαλητήρια δεν βοηθούν, μόνο μπερδεύουν τον κόσμο. Α και για να μην ξεχνιόμαστε. Δεν ξέρω αν όλοι θυμούνται ότι από την περιοχή μας θα περάσει ένας από τους σημαντικότερους αγωγούς των Ρώσων Η Αμερική θα κάνει ότι είναι δυνατόν να έχει βήμα στην περιοχή μας.
Είμαστε ακόμα στην αρχή.

Ζούμε τις Blogdays

Τις τελευταίες μέρες γίνεται πολύς λόγος γύρω απο ιστολόγια, την θέση τους στην ενημέρωση του πολίτη και τον τρόπο με τον οποίο ο εκάστοτε blogger προσεγγίζει την πραγματικότητα. Η ανωνυμία δεν θα πρέπει να χαρακτηρίζει a priori την ποιότητα ή τις θέσεις ενός ιστολογίου. Όπως ανέφερα και στο χώρο του Πίτυλου του κ. Γκορτζή ο γράφων θα πρέπει να εμφανίζει την ταυτότητά του μόνο όταν ασκεί κατά κάποιον τρόπο ή ουσιαστική δημοσιογραφία, ασκεί κριτική σε πρόσωπα ή τα κατηγορεί έχοντας τα στοιχεία για να το κάνει. Όταν η κριτική στοχεύει στους θεσμούς, όταν ο blogger εκφράζει θέσεις, απόψεις, γνώσεις που τον χαρακτηρίζουν χωρίς να θίγει την ελευθερία κανενός τότε δεν χρειάζεται να δίνει την πραγματική του ταυτότητα. Αυτή είναι και η επιτυχία των ιστολογίων. Η αποτύπωση της πραγματικής πραγματικότητας από τους πρωταγωνιστές της. Δυστυχώς παντού υπάρχουν μακριά χέρια που σκουραίνουν την καθημερινότητά μας. Αναδημοσιεύω από την Στήλη Άλατος του κ. Πήττα το κείμενο το 9 κεντρικών αρχών των Bloggers:

1. Τα blogs είναι διάλογος - ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.

2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.

3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.

4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.

5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες - τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.

6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.

7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.

8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.

9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.

Καλώ κι εγώ με την σειρά μου όποιον συμφωνεί με τα 9 αυτά σημεία να τα αναδημοσιεύσει.

Ιστολογιακό Παιχνίδι 2

Αποκρινόμενος στην πρόσκληση της Queen Elizabeth, της μόνης γαλαζοαίματης υψηλοτάτης που αναγνωρίζω επί γης, γράφω για τις επτά αμαρτίες και πως τις βιώνω στην καθημερινότητα μου. Κατευθείαν στο θέμα λοιπόν:

Λαγνεία: Η "αποθέωση" της ανθρώπινης σωματικής και πνευματικής φύσης. Η λαγνεία θέτει σε λειτουργία κάθε υλικό και μη αισθητήριο του ανθρώπου. Απόλυτα αμαρτωλός.

Λαιμαργία: Τώρα τι να πω; Άμα είμαι μπροστά σε ένα εξαίσιο έδεσμα δεν θα πω όχι, μα δεν θα πω όχι. Απόλυτα αμαρτωλός.

Απληστία: Ποτέ δεν θέλησα άπληστα κάτι υλικό. Είμαι άπληστος στα συναισθήματα που εκφράζονται προς εμένα όντας πολύ ανοιχτός στην έκφραση των δικών μου συναισθημάτων. Μερικά αμαρτωλός θέλω να πιστεύω.

Οκνηρία: Δεν είμαι γενικά οκνηρός. Ωστόσο κατά την διάρκεια της εξεταστικής βρίσκω στην οκνηρία λύτρωση για τον αφάνταστα πιεσμένο εγκέφαλό μου. Μερικά αμαρτωλός

Οργή: Νιώθω οργή όταν ποδοπατούν τα συναισθήματά μου και όταν βλέπω το άδικο να επικροτείται ενεργητικά ή παθητικά. Μερικά αμαρτωλός;

Ζήλια: Εάν ζηλέψω κάτι θα είναι μικρό και καθημερινό. Χωρίς φθόνο και πάθος. Αθώος.

Αλαζονεία: Δεν υπήρξα ποτέ αλαζόνας ηθελημένα. Σαν άνθρωπος μου ξεφεύγει ώρες ώρες, ωστόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός σε κάθε επίπεδο των σχέσεών μου.

Όποιος θέλει να αποκριθεί σε αυτό το παιχνίδι είναι ευπρόσδεκτος. Καλώ τα κορίτσια του "ότι να 'ναι"

Ιστολογιακό Παιχνίδι

Έχοντας επισκεφθεί την Queen Elizabeth, τα κορίτσια του "Απόλυτου ό,τι νά 'ναι" και την Mariel μου άρεσε η ιδέα που έκαναν πράξη. Την αναφορά σε ένα βιβλίο που πρότειναν η Elizabeth και οι κυρίες "ό,τι νά 'ναι" και την παρουσίαση ενός ποιήματος που ζητά η Mariel. Πέραν του παιχνιδιού, το να ψάξεις ένα βιβλίο θα σε φέρει πιο κοντά με την λογοτεχνία και ίσως σου ξυπνήσει το καλό μισό του πνεύματος σου και μυρίσει η άνοιξη. Έχω απαντήσει στην Elizabeth στον δικό της χώρο αλλά θα της απαντήσω και από εδώ.
Α! Ο κανόνας είναι ο εξής απλός. Βρίσκεται ένα βιβλίο το ανοίγετε στην σελίδα 123 και γράφετε την πέμπτη, έκτη και έβδομη περίοδο.

Paulo Coelho
Ο Αλχημιστής
Σελ 123 περ. 5,6,7

"-Μακτούμπ, είπε το αγόρι, καθώς θυμήθηκε τον έμπορο κρυστάλλων.
Σε άλλα σημεία της ερήμου υπήρχε άμμος και σε άλλα το έδαφος ήταν πετρώδες. Όταν το καραβάνι συναντούσε πετρώδες έδαφος, το παρέκαμπτε."

Όσον αφορά για το ποίημα που προτείνει η Mariel.

Η πρώτη στροφή από το ποίημα του Edgar Allan Poe "The City in the Sea" στην αγγλικά αλλά και σε μετάφραση:

"Lo! Death has reared himself a throne
In a strange city lying alone
Far down within the dim West,
Where the good and the bad and the worst and the best
Have gone to their eternal rest.
There shrines and palaces and towers
( Time-eaten towers and tremble not!)
Resemble nothing that is ours.
Around, by lifting winds forgot,
Resignedly beneath the sky
The melancholy waters lie."

"Πολιτεία στη Θάλασσα

Κοίταξε. Ο θάνατος έστησε το θρόνο του
σε μια παράδοξη που ολόμονη ξαπλώνει, πολιτεία,
πέρα εκεί κάτω, μεσ' στη σκοτεινή Δύση,
όπου οι καλοί, οι κακοί, οι χερότεροι, οι καλύτεροι,
όλοι, προς την αιώνια τους ξεδώσανε ησυχία.
Εκεί, ναοί ανάκτορα και πύργοι,
(πύργοι τριμμένοι απ' τον καιρό, μα ορτοί και δεν σαλεύουν),
όπου δεν μοιάζουνε ούτε στάλα στους δικούς μας.
Κι ολόγυρα, από τους εγέρτες τους ανέμους ξεχασμένα,
κι υποταγμένα στη βουλή των ουρανών
τα μελάγχολα ήρεμα απλώνουνε νερά."

Αναφορά στο πετρέλαιο 1

Το πετρέλαιο αποτελεί την βάση της ανάπτυξης του σύγχρονου κόσμου. Οι πρώτες ατμομηχανές της βιομηχανικής επανάστασης αντικαταστάθηκαν με τις γνωστές μας μηχανές εσωτερικής καύσης. Η χρήση αυτών των μηχανών σε ένα ευρύ φάσμα στην καθημερινότητα δημιούργησε ανάγκες σε πετρέλαιο τόσο ώστε να του δοθεί ο χαρακτηρισμός "μαύρος χρυσός".
Η πρώτη ιστορική αναφορά για το πετρέλαιο έγινε από τον Ηρόδοτο. Σύμφωνα με τον αρχαίο Έλληνα ιστορικό άσφαλτος χρησιμοποιούταν για την κατασκευή των τειχών της Βαβυλώνας. Το ορυκτό αυτό καύσιμο είχε και ιατρικές χρήσεις στην περιοχή. Οι πρώτες πετρελαιοπηγές τοποθετούνται στην Κίνα όπου με την χρήση τρυπανιών από μπαμπού έφταναν σε βάθος ως και τα 244 μέτρα. Κατά τον έβδομο αιώνα το πετρέλαιο καλούταν στην Ανατολική Ασία ως καιόμενο ύδωρ.
Η σύγχρονη ιστορία του πετρελαίου ξεκινά με την ανακάλυψη της διαδικασίας παραγωγής κηροζίνης από άνθρακα από τον καναδό Abraham Pineo Gesner. Η κηροζίνη είχε καλύτερη καύση από τον άνθρακα και ήταν πιο φτηνή. Η διαδικασία αυτή εξελίχθηκε από τον Πολωνο-αρμένιο Ignacy Lukasiewicz ο οποίος την εφάρμοσε στο πετρέλαιο το 1852. Στην Πολωνία και στην περιοχή του Krosno δημιουργήθηκε το πρώτο ορυχείο πετρελαίου από τον ίδιο. Η πρώτη εμπορικής χρήσης πετρελαιοπηγή του σύγχρονου κόσμου δημιουργήθηκε στον Καναδά από τον James Miller Williams.
Σήμερα η χρήση του πετρελαίου καλύπτει τις ανάγκες του 90% των μεταφορικών μέσων. Η παγκόσμια παραγωγή αγγίζει τα 72 εκατομύρια βαρέλια την ημέρα σύμφωνα με την απολογιστική έκθεση του ΟΠΕΚ για το έτος 2006.
Το πετρέλαιο θεωρείται ότι είναι προϊόν οργανικής προελεύσεως το οποίο δημιουργείται κάτω από υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις σε ιζηματογενείς λεκάνες. Με τον σχηματισμό του αρχίζει να διασχίζει τα πορώδη πετρώματα ρέοντας από περιοχές υψηλής πιέσεως σε άλλες χαμηλότερης. Η κατά τόπους ύπαρξη στεγανών πετρωμάτων δημιουργεί φραγμούς και αυξάνει την συγκέντρωση πετρελαίου στο εκαστοτε σημείο με αποτέλεσμα την ύπαρξη κοιτάσματος.
Η εξόρυξη φέρνει στην επιφάνεια το γνωστό αργό πετρέλαιο ή μαζούτ το οποίο στην φυσική του κατάσταση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πρακτικές εφαρμογές. Η σύσταση του είναι λιγότερο μεταβλητή από αυτήν του άνθρακα. Αποτελείται από 83%-87% άνθρακα, 11%-16% υδρογόνο, 0.10%-2% άζωτο, 0.05%-1.5% οξυγόνο και 0.05%-6% θείο.

Συνεχίζεται...

Άλλο ένα τέλος

Και ναι, σήμερα τελειώνει άλλο ένα εξάμηνο με την τελευταία εξέταση. Πέρασε και αυτό σαν αέρας που μας πήρε και μας σήκωσε. Τώρα είναι η ώρα της αναμονής για να δούμε το μεγαλείο της επιστημοσύνης μας.
Δεν δίνουν κανένα περιθώριο. Από την Δευτέρα ξεκινά το θερινό εξάμηνο αλλά επειδή αν δεν φύγω για λίγο να ξεπήξει ο εγκέφαλος θα σαλτάρω αναχωρώ με το τέλος της εξέτασης για 5 μέρες.
Διαβάζοντας για την εξεταστική, αλλά και πολλά άλλα σημαντικά και ασήμαντα βρήκα πράγματα τα οποία θα ήθελά να θέσω εδώ για να έχω την άποψή σας. Περιβάλλον, πολιτική και οικονομία είναι οι γωνίες του τριγώνου της καθημερινότητας.
Εύχομαι στους συνbloggers που τυγχάνουν να εντάσσονται στην φοιτητιώσα νεολαία να έχουν καλά αποτελέσματα και καλή ξεκούραση. Σε όλους, καλά καρναβάλια. Την άλλη Πέμπτη τσικνίζουμε....

Χαιρετισμούς.

Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια

Εδώ και ενάμιση μήνα περίπου το Ελληνικό κράτος πλέει σε πελάγη στα οποία επικρατεί μια δυνατή τραμουντάνα. Δεν υπάρχει αρχή και τέλος σε αυτήν την ιστορία. Και εκεί που θα έπρεπε ο κόσμος να δυσανασχετεί κολλά περισσότερο την μύτη του μπροστά στο "μαγικό κουτί". Η υπόθεση αυτή θα αποτελούσε θαυμάσιο σενάριο για το Χόλλυγουντ. Σεξ, πολιτικά σκάνδαλα, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και πέντε hamburger. Η απόλυτη επιτυχία.
Κι ενώ ο αξιοθαύμαστος πολιτικός βίος της χώρας βρίσκεται σε πλήρη σύγχιση, το κοινωνικό σύνολο βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην μαλθακότητα της δίνης των υποτιθέμενων ειδήσεων. Χάνει την επαφή με την πραγματικότητα, ακόμα και με τα ίδια τα προβλήματά του, ψάχνοντας να βρει ποιος είναι ο ένοχος.
Η υπέρτατη μαλθακότητα όμως χαρακτηρίζει τους πολιτικούς ταγούς. Δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Δείχνουν προς το λαό ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Αυτοί οι αυτάρεσκοι ανευθυνοϋπεύθυνοι. Και εκεί που ο λαός κάθεται αποχαυνωμένος μπροστά στο "μαγικό κουτί" και συνθέτει με τον μερικώς πηγμένο εγκέφαλό του τις πληροφορίες που λαμβάνει ανακαλύπτει πως υπάρχει έλλειμμα.
Εκεί αρχίζει μια άλλη παράλληλη ιστορία. Αυτό το έλλειμμα έρχονται να το καλύψουν ακροδεξιές ιδέες, πολύ επικίνδυνες και ολοκληρωτικά αναχρονιστικές. Λόγια που κάνουν τον πολίτη να αισθάνεται τόσο όμορφα που είναι Έλληνας που μπορεί να μπει μόνος του με ένα γιαταγάνι στην φίλη γείτονα και να καταλάβει την μόνιμη πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους. Αυτή δεν είναι άλλη από την Πόλη διότι η Αθήνα είναι προσωρινό κέντρο του κράτους.
Η περίοδος αυτή είναι εξαιρετικά πρόσφορη για τους μονόλογους των ακροδεξιών. Πρέσβεις των παράνομων καθεστώτων, των αντιδημοκρατικών κυβερνήσεων καπηλεύονται την αννοία του συνόλου. Δεν μπορούν να συζητήσουν, απαιτούν και επιβάλλουν το μονόλογο. Δεν μιλούν με επιχειρήματα αλλά με πάθος και αυτό επιφέρει προβλήματα.

Τίποτα

Τις μέρες αυτές η προετοιμασία για την εξεταστική περίοδο αλλά και η ξεκούραση η οποία επιβάλλεται έχουν πάρει θέση στην καθημερινότητα. Οι γρήγοροι ρυθμοί τους οποίους επέβαλλαν οι εργασίες και οι προφορικές εξετάσεις παρήλθαν και μπορώ να πω πως χαίρομαι την ηρεμία του σπιτιού.
Πολύς ύπνος, καλό φαΐ και διάβασμα. Ε, και τηλεόραση την οποία είχα να ανοίξω αρκετό καιρό. Μόνο τα ματς του Champions League είχαν την τιμή τους πριν την εξεταστική. Έχοντας ξοδέψει αρκετά χρόνια και στο πανεπιστήμιο νιώθω πως το μυαλό μου έχει αρχίσει να πήζει σιγά σιγά. Θυμάμαι πως στο Λύκειο διάβαζα 12 ώρες σερί και ανατριχιάζω.
Πέραν αυτής της νωχελικής πραγματικότητας θα ήθελα να σημειώσω το αξιολογότατο ντοκιμαντέρ του κ. Αυγερόπουλου (Εξάντας) το οποίο προβλήθηκε χτες βράδυ από την ΝΕΤ. Οι αναφορές στο Βορειοδυτικό Πέρασμα, στα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στον Βόρειο Πόλο καθώς και στις εντάσεις που προκαλεί η προσπάθεια από τα αρκτικά κράτη για την κατοχύρωση μεγαλύτερης επιφάνειας πάγου αποτέλεσαν την ύλη.
Ήταν μια ολοκληρωμένη παρουσίαση για την καινούργια οικονομία η οποία αναπτύσσεται στην περιοχή λόγω των κλιματικών μεταβολών και η οποία οικονομία θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη μόλυνση. Μόλις πληροφορήθηκα πως στην Ισπανία το θερμόμετρο αγγίζει τους 25οC και βρισκόμαστε στα μέσα Γενάρη. Έχω αρκετά πράγματα στο μυαλό και στις σημειώσεις μου σχετικά με το θέμα των ορυκτών καυσίμων τα οποία θέλω να τα αναφέρω εδώ αλλά για να τα παρουσιάσω καλά θέλουν λίγη δουλειά οπότε μετά την εξεταστική.
Επανερχόμενος στην θλιβερή καθημερινότητα η επίσκεψη του Καραμανλή στην Άγκυρα, το πανηγύρι γύρω από τα DVD και τον Ζαχόπουλο καλά κρατούν ενώ γύρω μας ανασυντάσσεται το σύμπαν.

Προχωρώντας λοιπόν σε αυτήν την περίοδο λέω τον εξής στίχο:

"Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ"

Εξάντας: http://exandas.ert.gr/

Χαιρετισμούς

Ελληνικά Τσιφλίκια Α.Ε.Ι.

Το 2007 αποτέλεσε μια κρίσιμη περίοδο για την Ανώτατη Παιδεία. Από την μια η κυβέρνηση η οποία προσπάθησε να επιβάλλει τις απόψεις της και από την άλλη η πανεπιστημιακή κοινότητα η οποία αντιδρούσε επιμελώς. Ο νόμος που θεσπίστηκε ευαγγέλιζε σύμφωνα με τους κρατούντες την μελλοντική ευημερία των ιδρυμάτων.
Ωστόσο η κατάσταση παραμένει ίδια. Ελάχιστα άλλαξαν και αυτά όχι τόσο ουσιώδη. Το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο συνεχίζει να βολοδέρνει, χωρίς στόχους, χωρίς προοπτική. Με φοιτητές οι οποίοι προσπαθούν να προετοιμαστούν μέσα σε ένα σύστημα το οποίο έχει κολλήσει κάπου στα μέσα του προηγούμενου αιώνα.
Ότι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί για το ελληνικό πανεπιστήμιο ήταν η είσοδος των κομμάτων σε αυτό. Υπάρχουν πανίσχυροι δεσμοί μεταξύ των φοιτητών και των κεντρικών γραφείων κάθε κόμματος με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ελευθερία βούλησης και σκέψης παρά μόνο εκτέλεση συγκεκριμένης γραμμής τρόπον τινά. Οι φοιτητικές παρατάξεις αποτελούν φυτώρια για μετέπειτα πολιτικούς και βάση του συστήματος παραγωγής καμμένων μυαλών.
Πέραν όμως των φοιτητικών παρατάξεων οι οποίες θα έπρεπε να ξεριζωθούν από τα πανεπιστήμια μια ακόμα πληγή αποτελεί η "μασονία" των καθηγητών. Συνήθως προωθούνται άνθρωποι πολύ κοντά στους ήδη υπάρχοντες καθηγητές. Η άσκηση εξουσίας πάνω στους φοιτητές με την μορφή σχέσης τσιφλικά - δούλου μόνο προαγωγή της γνώσης δεν μπορεί να επιφέρει.
Η επιθυμία για αλλαγή του υπάρχοντος καθεστώτος πρέπει να συνδεθεί με την προσοχή στα δικαιώματα του φοιτητή και στις προοπτικές που θα έχει έπειτα από αυτήν. Αυτοί δεν θέλουν καμμία αλλαγή είναι αυτοί οι οποίοι έχουν βολευτεί περισσότερο από κανέναν και συστυχώς είναι αρκετοί.

Λίγες σκέψεις για το 2008

Καλή χρονιά σε όλους!

Ζούμε πλέον στο σωτήριον και δίσεκτο έτος δισχιλιοστό όγδοο μετά την γέννηση του Σωτήρα ημών Ιησού Χριστού. Περιμένουμε τι; Περιμένουμε σημαντικές στιγμές, περιμένουμε ανατροπές (χωρίς να θέλω να δώσω τόνο αριστερού συνδικαλιστή στον λόγο μου) ή ως καλοί και άξιοι σύγχρονοι άνθρωποι θα καθίσουμε για άλλη μια χρονιά μπροστά στις τηλεοράσεις μας και θα μαθαίνουμε για την κυρία 35χρονη η οποία για την διασφάλιση του μέλλοντός της συνευρέθη με τον προϊστάμενό της; Περιμένουμε την σωτηρία από τους άλλους και βαυκαλιζόμαστε για τον ποιόν του χαρακτήρα και την νοημοσύνη μας ή ίσως την κουτοπονηριά μας.

Τι με δίδαξαν τα γεγονότα τα οποία συνέβησαν κατά την διάρκεια των διακοπών; Ότι είναι πολύ εύκολο να τινάξεις στον αέρα την πορεία ενός κράτους το οποίο προσπαθεί να χαράξει καινούρια πορεία σε σημαίνοντες τομείς του όπως το ασφαλιστικό επειδή ένας λειτουργός του αποφάσισε να θέσει τέρμα στην ζωή του. Δεν είναι δείγματα μισανθρωπισμού οι λέξεις μου αλλά σκέψεις γύρω από το πως βολοδέρνει ένα κράτος. Ξεκινάνε οι συζητήσεις για το ασφαλιστικό που κακώς ή καλώς θα πρέπει να γίνουν. Άλλοι συμφωνούν, άλλοι διαφωνούν αλλά πρέπει να γίνει. Αηδιάζω με όλους αυτούς τους εργατοπατέρες που αρνούνται να συζητήσουν προφασιζόμενοι ότι προφυλάσσουν τα συμφέροντα του λαού. Δεν μπορούν να χωρέσουν στο στενό τους το μυαλό το κακό που κάνουν στον τόπο. Θα το πω για άλλη μια φορά, την πολλοστή, είναι όπως είναι αυτοί κάνουν έτσι και τις νεότερες γενιές. Συζητήστε με κομματικά φοιτητικά όργανα και βγάλτε συμπέρασμα πως ανδρώνονται όλοι αυτοί που σήμερα μας κυβερνούν. Και εκεί που όλα ήταν έτοιμα να αρχίσουν οι διαδικασίες (με γοργούς ρυθμούς) για την τροποποίηση ή όπως θέλετε πείτε την του ασφαλιστικού νά σου οι Ινδοί του Μαγγίνα. Εγώ ρωτώ υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που να μην έχει παρανομήσει ούτε για μια φορά. Δεν συνηγορώ υπέρ του και ούτε θα ήθελα κάτι τέτοιο. Ωστόσο φοβάμαι την χούντα των MME που όταν είδαν ότι θίγονται τα συμφέροντά τους ευνούχισαν τον Υπουργό και στην συνέχεια ανέκοψαν την πολιτική του καριέρα. Γιατί τώρα; Γιατί την ώρα που πάνε να γίνουν αλλαγές. Αλλαγές οι οποίες μπορεί να ήταν και σχέδιο επί χάρτου μόνο αλλά κάτι βρισκόταν σε κίνηση.

Πόσοι από μας αναλογίστηκαμε τι μας δίδαξε το 2007; Δεν μας ενδιαφέρει τώρα μαθαίνουμε για τον Σαρκοζί και την θανατηφόρα όμορφη Καρλα. Το ξώγαμο του Πασχάλη - "όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο" - και την αρρώστια της Ποπάρας -"Δεν είμαι η Μπιγιονσέ είμαι η Ποπάρα μπριζολέ".

Ίσως είναι ακόμα ένα γραφικό κείμενο. Σε καφέ με πολύ καλούς φίλους ύστερα από πολύωρη κουβέντα επί παντός επιστητού καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι είμαστε γραφικοί. Επιθυμούμε σωστή παιδεία, σωστό κράτος και το μόνο που βλέπουμε μπροστά μας κάθε μέρα είναι η αποσάθρωση την οποία στηρίζει ενεργά ή παθητικά η πλειοψηφία του έθνους. Και τα ΜΜΕ συνεχίζουν το χαβά τους.

Εύχομαι το 2008 να είναι χρονιά πραγματικής πολιτικής(όχι με την έννοια που την χρησιμοποιούν τα μέσα) ενεργοποίησης για να μην ξαναδούμε να καίγεται η Πελοπόννησος, να δούμε την κοινωνία μας να προοδεύει.

Χαιρετισμούς.