Ιστολογιακό Παιχνίδι

Έχοντας επισκεφθεί την Queen Elizabeth, τα κορίτσια του "Απόλυτου ό,τι νά 'ναι" και την Mariel μου άρεσε η ιδέα που έκαναν πράξη. Την αναφορά σε ένα βιβλίο που πρότειναν η Elizabeth και οι κυρίες "ό,τι νά 'ναι" και την παρουσίαση ενός ποιήματος που ζητά η Mariel. Πέραν του παιχνιδιού, το να ψάξεις ένα βιβλίο θα σε φέρει πιο κοντά με την λογοτεχνία και ίσως σου ξυπνήσει το καλό μισό του πνεύματος σου και μυρίσει η άνοιξη. Έχω απαντήσει στην Elizabeth στον δικό της χώρο αλλά θα της απαντήσω και από εδώ.
Α! Ο κανόνας είναι ο εξής απλός. Βρίσκεται ένα βιβλίο το ανοίγετε στην σελίδα 123 και γράφετε την πέμπτη, έκτη και έβδομη περίοδο.

Paulo Coelho
Ο Αλχημιστής
Σελ 123 περ. 5,6,7

"-Μακτούμπ, είπε το αγόρι, καθώς θυμήθηκε τον έμπορο κρυστάλλων.
Σε άλλα σημεία της ερήμου υπήρχε άμμος και σε άλλα το έδαφος ήταν πετρώδες. Όταν το καραβάνι συναντούσε πετρώδες έδαφος, το παρέκαμπτε."

Όσον αφορά για το ποίημα που προτείνει η Mariel.

Η πρώτη στροφή από το ποίημα του Edgar Allan Poe "The City in the Sea" στην αγγλικά αλλά και σε μετάφραση:

"Lo! Death has reared himself a throne
In a strange city lying alone
Far down within the dim West,
Where the good and the bad and the worst and the best
Have gone to their eternal rest.
There shrines and palaces and towers
( Time-eaten towers and tremble not!)
Resemble nothing that is ours.
Around, by lifting winds forgot,
Resignedly beneath the sky
The melancholy waters lie."

"Πολιτεία στη Θάλασσα

Κοίταξε. Ο θάνατος έστησε το θρόνο του
σε μια παράδοξη που ολόμονη ξαπλώνει, πολιτεία,
πέρα εκεί κάτω, μεσ' στη σκοτεινή Δύση,
όπου οι καλοί, οι κακοί, οι χερότεροι, οι καλύτεροι,
όλοι, προς την αιώνια τους ξεδώσανε ησυχία.
Εκεί, ναοί ανάκτορα και πύργοι,
(πύργοι τριμμένοι απ' τον καιρό, μα ορτοί και δεν σαλεύουν),
όπου δεν μοιάζουνε ούτε στάλα στους δικούς μας.
Κι ολόγυρα, από τους εγέρτες τους ανέμους ξεχασμένα,
κι υποταγμένα στη βουλή των ουρανών
τα μελάγχολα ήρεμα απλώνουνε νερά."