Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια

Εδώ και ενάμιση μήνα περίπου το Ελληνικό κράτος πλέει σε πελάγη στα οποία επικρατεί μια δυνατή τραμουντάνα. Δεν υπάρχει αρχή και τέλος σε αυτήν την ιστορία. Και εκεί που θα έπρεπε ο κόσμος να δυσανασχετεί κολλά περισσότερο την μύτη του μπροστά στο "μαγικό κουτί". Η υπόθεση αυτή θα αποτελούσε θαυμάσιο σενάριο για το Χόλλυγουντ. Σεξ, πολιτικά σκάνδαλα, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και πέντε hamburger. Η απόλυτη επιτυχία.
Κι ενώ ο αξιοθαύμαστος πολιτικός βίος της χώρας βρίσκεται σε πλήρη σύγχιση, το κοινωνικό σύνολο βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην μαλθακότητα της δίνης των υποτιθέμενων ειδήσεων. Χάνει την επαφή με την πραγματικότητα, ακόμα και με τα ίδια τα προβλήματά του, ψάχνοντας να βρει ποιος είναι ο ένοχος.
Η υπέρτατη μαλθακότητα όμως χαρακτηρίζει τους πολιτικούς ταγούς. Δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Δείχνουν προς το λαό ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Αυτοί οι αυτάρεσκοι ανευθυνοϋπεύθυνοι. Και εκεί που ο λαός κάθεται αποχαυνωμένος μπροστά στο "μαγικό κουτί" και συνθέτει με τον μερικώς πηγμένο εγκέφαλό του τις πληροφορίες που λαμβάνει ανακαλύπτει πως υπάρχει έλλειμμα.
Εκεί αρχίζει μια άλλη παράλληλη ιστορία. Αυτό το έλλειμμα έρχονται να το καλύψουν ακροδεξιές ιδέες, πολύ επικίνδυνες και ολοκληρωτικά αναχρονιστικές. Λόγια που κάνουν τον πολίτη να αισθάνεται τόσο όμορφα που είναι Έλληνας που μπορεί να μπει μόνος του με ένα γιαταγάνι στην φίλη γείτονα και να καταλάβει την μόνιμη πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους. Αυτή δεν είναι άλλη από την Πόλη διότι η Αθήνα είναι προσωρινό κέντρο του κράτους.
Η περίοδος αυτή είναι εξαιρετικά πρόσφορη για τους μονόλογους των ακροδεξιών. Πρέσβεις των παράνομων καθεστώτων, των αντιδημοκρατικών κυβερνήσεων καπηλεύονται την αννοία του συνόλου. Δεν μπορούν να συζητήσουν, απαιτούν και επιβάλλουν το μονόλογο. Δεν μιλούν με επιχειρήματα αλλά με πάθος και αυτό επιφέρει προβλήματα.