Λίγες σκέψεις για το 2008

Καλή χρονιά σε όλους!

Ζούμε πλέον στο σωτήριον και δίσεκτο έτος δισχιλιοστό όγδοο μετά την γέννηση του Σωτήρα ημών Ιησού Χριστού. Περιμένουμε τι; Περιμένουμε σημαντικές στιγμές, περιμένουμε ανατροπές (χωρίς να θέλω να δώσω τόνο αριστερού συνδικαλιστή στον λόγο μου) ή ως καλοί και άξιοι σύγχρονοι άνθρωποι θα καθίσουμε για άλλη μια χρονιά μπροστά στις τηλεοράσεις μας και θα μαθαίνουμε για την κυρία 35χρονη η οποία για την διασφάλιση του μέλλοντός της συνευρέθη με τον προϊστάμενό της; Περιμένουμε την σωτηρία από τους άλλους και βαυκαλιζόμαστε για τον ποιόν του χαρακτήρα και την νοημοσύνη μας ή ίσως την κουτοπονηριά μας.

Τι με δίδαξαν τα γεγονότα τα οποία συνέβησαν κατά την διάρκεια των διακοπών; Ότι είναι πολύ εύκολο να τινάξεις στον αέρα την πορεία ενός κράτους το οποίο προσπαθεί να χαράξει καινούρια πορεία σε σημαίνοντες τομείς του όπως το ασφαλιστικό επειδή ένας λειτουργός του αποφάσισε να θέσει τέρμα στην ζωή του. Δεν είναι δείγματα μισανθρωπισμού οι λέξεις μου αλλά σκέψεις γύρω από το πως βολοδέρνει ένα κράτος. Ξεκινάνε οι συζητήσεις για το ασφαλιστικό που κακώς ή καλώς θα πρέπει να γίνουν. Άλλοι συμφωνούν, άλλοι διαφωνούν αλλά πρέπει να γίνει. Αηδιάζω με όλους αυτούς τους εργατοπατέρες που αρνούνται να συζητήσουν προφασιζόμενοι ότι προφυλάσσουν τα συμφέροντα του λαού. Δεν μπορούν να χωρέσουν στο στενό τους το μυαλό το κακό που κάνουν στον τόπο. Θα το πω για άλλη μια φορά, την πολλοστή, είναι όπως είναι αυτοί κάνουν έτσι και τις νεότερες γενιές. Συζητήστε με κομματικά φοιτητικά όργανα και βγάλτε συμπέρασμα πως ανδρώνονται όλοι αυτοί που σήμερα μας κυβερνούν. Και εκεί που όλα ήταν έτοιμα να αρχίσουν οι διαδικασίες (με γοργούς ρυθμούς) για την τροποποίηση ή όπως θέλετε πείτε την του ασφαλιστικού νά σου οι Ινδοί του Μαγγίνα. Εγώ ρωτώ υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που να μην έχει παρανομήσει ούτε για μια φορά. Δεν συνηγορώ υπέρ του και ούτε θα ήθελα κάτι τέτοιο. Ωστόσο φοβάμαι την χούντα των MME που όταν είδαν ότι θίγονται τα συμφέροντά τους ευνούχισαν τον Υπουργό και στην συνέχεια ανέκοψαν την πολιτική του καριέρα. Γιατί τώρα; Γιατί την ώρα που πάνε να γίνουν αλλαγές. Αλλαγές οι οποίες μπορεί να ήταν και σχέδιο επί χάρτου μόνο αλλά κάτι βρισκόταν σε κίνηση.

Πόσοι από μας αναλογίστηκαμε τι μας δίδαξε το 2007; Δεν μας ενδιαφέρει τώρα μαθαίνουμε για τον Σαρκοζί και την θανατηφόρα όμορφη Καρλα. Το ξώγαμο του Πασχάλη - "όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο" - και την αρρώστια της Ποπάρας -"Δεν είμαι η Μπιγιονσέ είμαι η Ποπάρα μπριζολέ".

Ίσως είναι ακόμα ένα γραφικό κείμενο. Σε καφέ με πολύ καλούς φίλους ύστερα από πολύωρη κουβέντα επί παντός επιστητού καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι είμαστε γραφικοί. Επιθυμούμε σωστή παιδεία, σωστό κράτος και το μόνο που βλέπουμε μπροστά μας κάθε μέρα είναι η αποσάθρωση την οποία στηρίζει ενεργά ή παθητικά η πλειοψηφία του έθνους. Και τα ΜΜΕ συνεχίζουν το χαβά τους.

Εύχομαι το 2008 να είναι χρονιά πραγματικής πολιτικής(όχι με την έννοια που την χρησιμοποιούν τα μέσα) ενεργοποίησης για να μην ξαναδούμε να καίγεται η Πελοπόννησος, να δούμε την κοινωνία μας να προοδεύει.

Χαιρετισμούς.