Η καθημερινότητα του σύγχρονου άνθρωπου δεν του επιτρέπει να εφησυχάζει συχνά. Του ζητά να είναι πάντα έτοιμος και οξυδερκής για να απαντήσει σε οποιαδήποτε πρόκλησή της. Η τεχνολογική επανάσταση αλλά και η ατέρμονη θέλησή του όλο και περισσότερα υλικά αγαθά τον ωθούν σε όλο και περισσότερη εργασία. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω θα αναρωτηθεί κάνεις πως είναι δυνατόν ο μέσος άνθρωπος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα να πάσχει από την αρρώστια της οκνηρίας.
Ως οκνηρία ορίζεται η χαλαρότητα του νου και η, ως αποτέλεσμα, αδυναμία του σώματος να ανταποκριθεί στο κάλεσμα εκτάκτων καταστάσεων. Σύμφωνα με αυτόν τον ορισμό δεν τίθεται θέμα οκνηρίας για το κοινωνικό σύνολο. Ωστόσο θέτοντας το ζήτημα στην βάση της πνευματικότητας και της ουσιαστικής πνευματικής λειτουργίας του μυαλού του σύγχρονου ανθρώπου παρατηρείται ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού πάσχει από αυτήν.
Στις μέρες μας όλες οι δυνατότητες της ψυχικής και σωματικής μας υπόστασης αναλώνονται στο βωμό της εύρεσης χρήματος και της κοινωνικής καταξίωσης μέσω αυτού. Ελάχιστη προσοχή δίνεται στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και του τρόπου σκέψης. Τα θεωρητικά ζητήματα και η φιλοσοφία δεν απασχολούν την κοινωνία γιατί απλώς δεν της προσφέρουν χρήμα. Τρανό παράδειγμα είναι το εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο ως πρωταρχικό του στόχο έχει την δημιουργία μηχανικών μυαλών και όχι ελεύθερων σκεπτόμενων ανθρώπων.
Η πνευματική οκνηρία είναι επικίνδυνη για την πορεία του κάθε πολιτισμού. Η στασιμότητα στα γράμματα και στις τέχνες δείχνει και στασιμότητα στους δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων. Έτσι μεταβαίνουμε σε μια εποχή άκρατου εγωισμού, ωχαδελφισμού και υλισμού στην οποία θα έχει διαβρωθεί ο κοινωνικός ιστός. Η πνευματική οκνηρία είναι μια από τις μάστιγες του παρόντος και εν δυνάμει ο εκτελεστής του μέλλοντος.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου