Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Επάνοδος

Έχοντας αποφασίσει να ξανασχοληθώ με το ιστολόγιο μετά από τέσσερις μήνες διαπίστωσα πως αρκετοί φίλοι των οποίων τα γραφόμενα παρακολουθούσα πριν την αποχή, έχουν αρχίσει να αραιώνουν την παρουσία τους. Ελπίζω να είναι παροδικό. Άλλωστε με την συμμετοχή μου εδώ έχω κουβεντιάσει ουσιωδώς.
Η έντονη καθημερινότητα στο πανεπιστήμιο μου στέρησε την δυνατότητα να γράφω. Από το Πάσχα και έπειτα μέχρι και το τελος της εξεταστικής του θερινού εξαμήνου σπαταλούσα 12 ώρες το 24ωρο μελετώντας. Ύστερα ήλθε η ενός μηνός θερινή ραστώνη, μακριά από κάθε ίχνος τεχνολογίας (σύγχρονης τουλάχιστον) στο χωριό, με την θάλασσα και την παρέα. Η επάνοδος στην Θεσσαλονίκη σήμανε την έναρξη ενός νέου γύρου ασύστολης μελέτης για την επαναληπτική εξεταστική στου Σεπτεμβρίου. Το τέλος της με βρήκε σε ημιάγρια κατάσταση και η ανάγκη επανακοινωνικοποίησης με έβγαλε από το σπίτι για ένα σχεδόν μήνα. Και έτσι φτάνω στην 30η Οκτωβρίου.
Είμαστε στην δίνη μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Μια εβδομάδα πριν από τις σημαντικές εκλογές, κατά την γνώμη μου, στις ΗΠΑ. Και αυτό για τον εξής απλό λόγο. Η Αμερικανική οικονομία ορίζει τον παλμό της παγκόσμιας αγοράς. Ο καπιταλισμός έχει αποδειχθεί ως το πλέον επιτυχημένο μοντέλο και η χώρα της αντίπερα όχθης του Ατλαντικού είναι η μητέρα του. Έτσι η οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει θα επηρεάσει και τον υπόλοιπο κόσμο οδηγώντας τον στην εθνική απομόνωση υπό τον ΜακΚειν ή στην Παγκόσμια Οικονομική συνεργασία με κεντρώες τάσεις υπό τον Ομπάμα.
Και ενώ στην εκτός συνόρων κοινωνία αναδεύεται το σύμπαν, στην Ελλάδα ο "Αγιότατος" Εφραίμ μας ενημερώνει ότι αν πάρουν από το Βατοπέδι την περιοχή της Βιστωνίδας τίθεται σε επισφάλεια η δημοκρατία μας. ΕΛΕΟΣ. Πηγαίνοντας στο χωριό, δίπλα μου στο λεωφορείο καθόταν μια Αλβανή μητέρα με το μικρό της κοριτσάκι. Το γλυκό αυτό παιδάκι έλεγε στην μητέρα του πως ο Θεός πέθανε. Συγκλονίστηκα. Καθώς χωρίς να το θέλει είπε μια μεγάλη φιλοσοφική αλήθεια την οποία είχα προσπαθήσει να καταλάβω λίγες μέρες νωρίτερα παρακολουθώντας σε βίντεο μια διάλεξη του Δημήτρη Λιαντίνη.
Αυτά για την ώρα...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Η περίοδος πριν και μετά την εξεταστική ήταν ενα μαρτύριο.Welcome back και θα τα λέμε συχνά..