Πελοπόννησος, θυσία για την αφύπνιση των Ελλήνων

Τις τελευταίες δέκα ημέρες του Αυγούστου η Πελοπόννησος έζησε τις πιο φρικτές στιγμές των τελευταίων δεκαετιών. Οι ανυπολόγιστες καταστροφές που συντελέστηκαν από τις αδηφάγες πυρκαγιές θα χαρακτηρίζουν την περιοχή για τα επόμενα χρόνια. Έχοντας περάσει σχεδόν δυο μήνες από την περίοδο αυτή στο πλαίσιο της Blog Action Day θα αναφέρω κάποια πράγματα για την επίδραση αυτού του φυσικού φαινόμενου στο περιβάλλον αλλά και στους ανθρώπους οι οποίοι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του.

Οι αριθμοί μιλούν. 67 άνθρωποι νεκροί, χιλιάδες άστεγοι και οικονομικά πληγέντες. 2,5 εκατομμύρια στρέμματα καμένα, 300000 περίπου από αυτά βρίσκονται υπό την προστασία του Δικτύου Νatura 2000. Σύμφωνα με αποτίμηση το 55% των εκτάσεων που κάηκαν ήταν δασικές, το 42% ήταν γεωργικές και το 0,9% ήταν οικισμοί, δρόμοι κλπ. Όλα αυτά έκαναν τον πλανήτη να κουβεντιάζει για την Ελλάδα. Αυτά έγιναν. Ο καιρός περνά και όλοι θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας τις οικονομικές, περιβαλλοντικές, κοινωνικές επιπτώσεις.

Η πιο άμεση επίδραση της φωτιάς στους ανθρώπους παρήλθε. Ήταν ο θάνατος. Τα εκατομμύρια καμένα στρέμματα που έμειναν πίσω θα δυσκολέψουν δυσβάστακτα την ζωή τους στο μέλλον. Μεγάλες συγκεντρώσεις αιωρουμένων σωματιδίων καταγράφονταν στην ατμόσφαιρα τις πρώτες μέρες της καταστροφής. Η επικινδυνότητα των σωματιδίων αυτών έγκειται στην κατακράτηση ενός μέρους τους εντός των πνευμόνων του ανθρώπου. Επικίνδυνα είναι τα σωματίδια διαμέτρου 0,1-1 μm (μικρόμετρο=1 εκατομμυριοστό του μέτρου) διότι τα μεγαλύτερα από αυτά συγκρατούνται στην πορεία τους προς τους πνεύμονες ενώ τα μικρότερα από αυτά δεν μπορούν να παραμείνουν εντός του αναπνευστικού συστήματος και με την εκπνοή φεύγουν στην ατμόσφαιρα.

Σημαντικά αυξημένη την ίδια περίοδο είναι και η συγκέντρωση μονοξειδίου του άνθρακα στην περιοχή. Το αέριο αυτό είναι άχρωμο, άοσμο, άγευστο. Έχει την ιδιότητα η μοριακή του δομή να μοιάζει με την δομή του μοριακού οξυγόνου(αυτό που αναπνέουμε). Αυτό κάνει τον οργανισμό να το αναγνωρίζει σαν οξυγόνο και να το οδηγεί στο αίμα. Εκεί αντιδρά με την αιμοσφαιρίνη και έτσι μειώνει την συγκέντρωσή της. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στις μικρές αλλά πάνω από επιτρεπτά όρια συγκεντρώσεις να προκαλεί πονοκεφάλους και σε πολύ υψηλές συγκεντρώσεις (οι οποίες δεν υπήρχαν εκεί) να προκαλεί το θάνατο.

Αυτές τις μέρες διατυπώνεται στον τύπο ο προβληματισμός για την τοξική ρύπανση στις πληγείσες περιοχές. Αναφέρεται ότι η ποσότητα των διοξινών η οποία εκλύθηκε κατά την διάρκεια των πυρκαγιών είναι μεγαλύτερη από αυτή που εκλύεται από όλες τις βιομηχανίες της Γερμανίας σε ένα χρόνο. Οι διοξίνες αποθηκεύονται στο λίπος ανθρώπων και ζώων και είναι υπεύθυνες για τερατογενέσεις και μεταλλάξεις.

Σε έρευνα που έγινε στην Λακωνία από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης βρέθηκαν έως και πενήντα φορές μεγαλύτερες συγκεντρώσεις σε αμμωνία και φωσφορικά από το κανονικό. Επίσης βρέθηκαν και υψηλές συγκεντρώσεις σε βαρέα μέταλλα. Σε περίπτωση βροχοπτώσεων θα παρασυρθεί η τέφρα που περιέχει αυτό το δυνατό κοκτέιλ τοξικών ουσιών και θα μολύνει τον υπέργειο και το υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα με ανυπολόγιστες συνέπειες στην οικονομία και στην κοινωνία πέρα από το περιβάλλον. Είναι δεδομένος ο κίνδυνος πλημμυρών όπως αυτές που έγιναν στην Χαλκιδική.

Ένα ποσοστό αγροτών μπορεί να εγκαταλείψει την μέχρι τώρα καθημερινότητα του και να αποτελέσει το πρώτο μαζικό κύμα περιβαλλοντικών προσφύγων στην Ελλάδα με κατεύθυνση τις πόλεις.

Αυτά τα λίγα, ίσως και ασυνάρτητα μεταξύ τους αναφέρω σαν δημοσιεύσεις που βρήκα αλλά και σαν σκέψεις δικές μου. Ελπίζω όλοι να βοηθήσουμε την ανασυγκρότηση της περιοχής. Το σπίτι μας θα το προστατεύαμε από τη φωτιά. Τον πλανήτη μας;

Πηγές:

Οικολογικός Απολογισμός των καταστροφικών πυρκαγιών του Αυγούστου 2007 στην Πελοπόννησο, WWF και Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, http://www.wwf.gr/storage/additional/FIRE_report_Peloponnisos.pdf

Εφημερίδα Καθημερινή, http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100042_14/10/2007_244782

Wikipedia.org