Φτάνω τα 24! Μερικοί συμφοιτητές που περάσαμε 6 χρόνια εδώ στην Θεσσαλονίκη αναχωρούν για τις ιδιαίτερες πατρίδες τους καθώς την περασμένη εβδομάδα έλαβαν το πολυπόθητο. Ίσως αρκετοί από μας να μοιάζουμε με το Γκόλουμ της σειράς των ταινιών του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Να προσφωνούμε το πτυχίο ως άλλο μαγικό και παντοδύναμο δαχτυλίδι. Που θα πάει όμως; Δεν είναι στο χέρι τους.
Είμαι καταδικασμένος να τρέχω. Τις τελευταίες εβδομάδες έχουν πέσει όλα μαζεμένα. Εργασίες, πρόοδοι και παρακολουθήσεις. Ζω έναν ατέλειωτο μαραθώνιο. Μετά την εξεταστική είπα να δώσω λίγο περισσότερο χρόνο στο Blog και πάλι το αμέλησα. Θα κάνω υπερπαραγωγή όμως κάποια στιγμή.
Αύριο είναι οι φοιτητικές εκλογές. Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά όλοι οι φοιτητοπατέρες κυνηγάνε την λεία τους μέσα στην ανοιξιάτικη εξαλλοσύνη των ημερών. Είναι ντροπής πράγματα. Υπονομεύουν την νοημοσύνη μας. Οι φοιτητικές εκλογές θα πρέπει να γίνουν υποχρεωτικές για όλους και να πάψει να ισχύει πια αυτό το άθλιο σύστημα όπου 10 άτομα από κάθε παράταξη κάνουν κουμάντο.
Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό ένα εξαιρετικό τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου σε ποίηση Νίκου Καββαδία είναι βάλσαμο
Χαιρετισμούς
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)