Λοιπόν. Ζούμε ιστορικές στιγμές. Κατά δήλωση του προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Γ. Παπανδρέου "υπάρχει μια στιγμή στην καριέρα ενός πολιτικού που αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται μπροστά στην ιστορία, σε αυτήν ακριβώς την στιγμή βρίσκομαι κι εγώ". Ως άλλος μεσσίας θα θέσει τέλος στα τραγελαφικά που συμβαίνουν καθημερινά σε όλα τα επίπεδα λες και αυτός δεν έχει ποσοστό ευθύνης.
Είναι οι σεχταριστές που έφεραν αναστάτωση στην δημόσια τάξη με την τρομοκρατική τους δραστηριότητα. Είδαμε ξανά τους κορδωτούς της Αστυνομίας να κάνουν δηλώσεις με στόμφο και με ύφος εθνάρχου ότι θα σώσουν τον τόπο από την δράση ακραίων στοιχείων. Σαλιώνουν όμως την γλώσσα ακόμα περισσότερο ώστε να είναι αξιόμαχα γλύφτες σε περίπτωση που ο υπουργός θελήσει να τους αφαλοκόψει.
Ο Παλαιοκώστας μαζί με τον συνεργό του έχουν κάνει τις Φυλακές Κορυδαλλού δημοτικό ελικοδρόμιο. Ξεφτίλισαν ακόμα μια φορά το σύστημα και ανάγκασαν τον υπουργό να κόψει κεφάλια. Μήπως έπρεπε να βάλει και το δικό του στην γκιλοτίνα. Δεν μπορεί να μην φταίει και η κεντρική διοίκηση του σωφρονιστικού συστήματος που είναι το Υπουργείο.
Η Ε.Ε. μας καλεί στην οικονομική τάξη καθώς παρεκλίναμε εντελώς από τα συμφωνηθέντα. Και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Είναι απόρροια της ασχετοσύνης και του καιροσκοπισμού που χαρακτηρίζουν τους κυβερνώντες, νυν και πρώην.
Παρατηρείται μια καθημερινή αποσάθρωση των πάντων σε όλα τα επίπεδα, παιδεία, υγεία, ασφάλεια, οικονομία και έχουν το θράσος να μιλάνε για ισχυρές πολιτικές δυνάμεις, να επικαλούνται το κύρος τους και να προωθούν τους εαυτούς τους ως τους μόνους εγγυητές της ομαλότητας. Εγώ ένα έχω να πω, ΚΡΑ ΡΕΕΕΕΕΕ
Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009
Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009
Facebook?
Πριν από λίγες μέρες αποφάσισα να διαγράψω τον λογαριασμό μου στο Facebook διότι έκρινα ότι επρόκειτο για ένα πανηγύρι το οποίο δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Το χρησιμοποίησα για ένα περίπου χρόνο και η γενική αίσθηση μου είναι πως καμιά σύγχρονη τεχνολογία δεν μπορεί να σου δημιουργήσει "περισσότερη" κοινωνικότητα από αυτήν που εσύ θες ή εσύ μπορείς να αντέξεις.
Περιδιαβαίνοντας αυτόν το χρόνο στις σελίδες του Facebook βρήκα πολλούς παλιούς γνωστούς, ξεχασμένους και μη, με πρώτο αίσθημα αυτό της χαράς διότι βλέπεις πρόσωπα τα οποία σου θυμίζουν ωραίες καταστάσεις. Μίλησα, είπα ένα "γεια" με μερικούς από αυτούς και μετά τι; Έγιναν μια εικονά, από τις πολλές που βρίσκονται σε μια σελίδα, για να θυμίζουν σε εσένα ότι τους έχεις φίλους. Έβλεπα άλλους να έχουν πεντακόσιους ή χίλιους φίλους. Απορούσα. Είμαι πεπεισμένος πως τέτοια φαινόμενα απορρέουν από την προσωπική στέρηση φιλίας και ουσιαστικής κοινωνικότητας καταρχήν. Δεν είμαι ο κλασσικός αρνητής, ούτε πιστεύω ότι η τεχνολογία φταίει, άλλωστε για αυτήν θα δουλεύω μια ζωή. Είναι ο τρόπος χρησιμοποίησης του κάθε εργαλείου.
Δεν μπορείς να στήσεις πολιτική καριέρα μέσω Facebook, δημοσιοποιώντας από εκεί φωτογραφίες με κορυφαία στελέχη της κομματικής σαπίλας, παρέα με τα οποία έτυχε να βρεθείς σε μια κρασοκατάνυξη. Είσαι τουλάχιστον ηλίθιος. Δεν είσαι πιο θελκτική όταν στήνεσαι στο φακό ως άλλη Μόνικα Μπελούτσι και ύστερα δημοσιοποιείς τους μέτριους γλουτούς σου. Δεν είναι λογικό να ανακοινώνεις σε 200 άτομα ότι σε 5 λεπτά θα πας στην τουαλέτα. Να σου βαρέσουμε και παλαμάκια;
Σκεπτόμενος όλα αυτά αποφάσισα να το κλείσω και ας μην έχω τόσους "φίλους". Μετά από αυτό είχα μια διαδικτυακή κουβέντα με μία από τις εξαίρετες κυρίες του Απόλυτου ό,τι να 'ναι
η οποία με ενημέρωσε ότι το Facebook άλλαξε τους όρους χρήσης. Προσπαθώντας να βρω πληροφορίες για το θέμα διάβασα πως η ομάδα που το διαχειρίζεται θέλει να κρατά τα στοιχεία του χρήστη ακόμα και όταν διαγράψει τον λογαριασμό. Μέχρι πρότινος αυτό δεν γινόταν, θεωρητικά πάντα. Ωστόσο αυτό έφερε μπελάδες για τους διαχειριστές καθώς ξεσηκώθηκε ο κόσμος και αναίρεσαν τα σχέδιά τους. Στόχος τους όμως είναι να εφαρμόσουν ότι έχουν σκεφτεί.
Σχετική εκπομπή με το Facebook έχει κάνει "Το κουτί της Πανδώρας" και ο πολύ καλός δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης, αλλά υπάρχουν και πολλά καλά sites τα οποία μπορείτε να ενημερωθείτε με τις τρέχουσες πληροφορίες.
Περιδιαβαίνοντας αυτόν το χρόνο στις σελίδες του Facebook βρήκα πολλούς παλιούς γνωστούς, ξεχασμένους και μη, με πρώτο αίσθημα αυτό της χαράς διότι βλέπεις πρόσωπα τα οποία σου θυμίζουν ωραίες καταστάσεις. Μίλησα, είπα ένα "γεια" με μερικούς από αυτούς και μετά τι; Έγιναν μια εικονά, από τις πολλές που βρίσκονται σε μια σελίδα, για να θυμίζουν σε εσένα ότι τους έχεις φίλους. Έβλεπα άλλους να έχουν πεντακόσιους ή χίλιους φίλους. Απορούσα. Είμαι πεπεισμένος πως τέτοια φαινόμενα απορρέουν από την προσωπική στέρηση φιλίας και ουσιαστικής κοινωνικότητας καταρχήν. Δεν είμαι ο κλασσικός αρνητής, ούτε πιστεύω ότι η τεχνολογία φταίει, άλλωστε για αυτήν θα δουλεύω μια ζωή. Είναι ο τρόπος χρησιμοποίησης του κάθε εργαλείου.
Δεν μπορείς να στήσεις πολιτική καριέρα μέσω Facebook, δημοσιοποιώντας από εκεί φωτογραφίες με κορυφαία στελέχη της κομματικής σαπίλας, παρέα με τα οποία έτυχε να βρεθείς σε μια κρασοκατάνυξη. Είσαι τουλάχιστον ηλίθιος. Δεν είσαι πιο θελκτική όταν στήνεσαι στο φακό ως άλλη Μόνικα Μπελούτσι και ύστερα δημοσιοποιείς τους μέτριους γλουτούς σου. Δεν είναι λογικό να ανακοινώνεις σε 200 άτομα ότι σε 5 λεπτά θα πας στην τουαλέτα. Να σου βαρέσουμε και παλαμάκια;
Σκεπτόμενος όλα αυτά αποφάσισα να το κλείσω και ας μην έχω τόσους "φίλους". Μετά από αυτό είχα μια διαδικτυακή κουβέντα με μία από τις εξαίρετες κυρίες του Απόλυτου ό,τι να 'ναι
η οποία με ενημέρωσε ότι το Facebook άλλαξε τους όρους χρήσης. Προσπαθώντας να βρω πληροφορίες για το θέμα διάβασα πως η ομάδα που το διαχειρίζεται θέλει να κρατά τα στοιχεία του χρήστη ακόμα και όταν διαγράψει τον λογαριασμό. Μέχρι πρότινος αυτό δεν γινόταν, θεωρητικά πάντα. Ωστόσο αυτό έφερε μπελάδες για τους διαχειριστές καθώς ξεσηκώθηκε ο κόσμος και αναίρεσαν τα σχέδιά τους. Στόχος τους όμως είναι να εφαρμόσουν ότι έχουν σκεφτεί.
Σχετική εκπομπή με το Facebook έχει κάνει "Το κουτί της Πανδώρας" και ο πολύ καλός δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης, αλλά υπάρχουν και πολλά καλά sites τα οποία μπορείτε να ενημερωθείτε με τις τρέχουσες πληροφορίες.
Ο Στρατής ο θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους
Γ. Σεφέρης
Δεν έχει ασφοδίλια, μενεξέδες, μήτε υάκινθους-
πώς να μιλήσεις με τους πεθαμένους.
Οι πεθαμένοι ξέρουν μονάχα τη γλώσσα των λουλουδιών-
γι αυτό σωπαίνουν
ταξιδεύουν και σωπαίνουν, υπομένουν και σωπαίνουν
παρα δήμων ονείρων, παρα δήμων ονείρων.
Αν αρχίσω να τραγουδώ θα φωνάξω
κι αν φωνάξω-
Οι αγάπανθοι προστάζουν σιωπή
σηκώνοντας ένα χεράκι μαβιού μωρού της Αραβίας
ή ακόμη τα πατήματα μιας χήνας στον αέρα.
Είναι βαρύ και δύσκολο, δέ μου φτάνουν οι ζωντανοί-
πρώτα γιατί δε μιλούν, κι ύστερα
γιατί πρέπει να ρωτήσω τους νεκρούς
για να μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω.
Αλλιώς δε γίνεται, μόλις με πάρει ο ύπνος
οι σύντροφοι κόβουνε τους ασημένιους σπάγκους
και το φλασκί των ανέμων αδειάζει.
Το γεμίζω κι αδειάζει, το γεμίζω κι αδειάζει-
ξυπνώ
σαν το χρυσόψαρο κολυμπώντας
μέσα στα χάσματα της αστραπής,
κι ο αγέρας κι ο κατακλυσμός και τα ανθρώπινα σώματα,
κι οι αγάπανθοι καρφωμένοι σαν τις σαΐτες της μοίρας
στον αξεδίψαστη γης
συγκλονισμένοι από σπασμωδικά νοήματα,
θα 'λεγες είναι φορτωμένοι σ' ένα παμπάλαιο κάρο
κατρακυλώντας σε χαλασμένους δρόμους, σε παλιά καλντερίμια,
οι αγάπανθοι τα ασφοδίλια των νέγρων:
Πώς να τη μάθω ετούτη τη Θρησκεία;
Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Θεός είναι η αγάπη
έπειτα έρχεται το αίμα
κι η δίψα για το αίμα
που τον κεντρίζει
το σπέρμα του κορμιού καθώς τ' αλάτι.
Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Θεός είναι το μακρινό ταξίδι-
εκείνο το σπίτι περιμένει
μ' ένα γαλάζιο καπνό
μ' ένα σκυλί γερασμένο
περιμένοντας για να ξεψυχήσει το γυρισμό.
Μα πρέπει να μ' αρμηνέψουν οι πεθαμένοι-
είναι οι αγάπανθοι που τους κρατούν αμίλητους,
όπως τα βάθη της Θάλασσας ή το νερό μες στο ποτήρι.
Σημείωση: Το ποίημα αυτό έχει μελοποιηθεί από τον Γ. Μαρκόπουλο και έχει ερμηνευτεί από τον Ν. Ξυλούρη
Δεν έχει ασφοδίλια, μενεξέδες, μήτε υάκινθους-
πώς να μιλήσεις με τους πεθαμένους.
Οι πεθαμένοι ξέρουν μονάχα τη γλώσσα των λουλουδιών-
γι αυτό σωπαίνουν
ταξιδεύουν και σωπαίνουν, υπομένουν και σωπαίνουν
παρα δήμων ονείρων, παρα δήμων ονείρων.
Αν αρχίσω να τραγουδώ θα φωνάξω
κι αν φωνάξω-
Οι αγάπανθοι προστάζουν σιωπή
σηκώνοντας ένα χεράκι μαβιού μωρού της Αραβίας
ή ακόμη τα πατήματα μιας χήνας στον αέρα.
Είναι βαρύ και δύσκολο, δέ μου φτάνουν οι ζωντανοί-
πρώτα γιατί δε μιλούν, κι ύστερα
γιατί πρέπει να ρωτήσω τους νεκρούς
για να μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω.
Αλλιώς δε γίνεται, μόλις με πάρει ο ύπνος
οι σύντροφοι κόβουνε τους ασημένιους σπάγκους
και το φλασκί των ανέμων αδειάζει.
Το γεμίζω κι αδειάζει, το γεμίζω κι αδειάζει-
ξυπνώ
σαν το χρυσόψαρο κολυμπώντας
μέσα στα χάσματα της αστραπής,
κι ο αγέρας κι ο κατακλυσμός και τα ανθρώπινα σώματα,
κι οι αγάπανθοι καρφωμένοι σαν τις σαΐτες της μοίρας
στον αξεδίψαστη γης
συγκλονισμένοι από σπασμωδικά νοήματα,
θα 'λεγες είναι φορτωμένοι σ' ένα παμπάλαιο κάρο
κατρακυλώντας σε χαλασμένους δρόμους, σε παλιά καλντερίμια,
οι αγάπανθοι τα ασφοδίλια των νέγρων:
Πώς να τη μάθω ετούτη τη Θρησκεία;
Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Θεός είναι η αγάπη
έπειτα έρχεται το αίμα
κι η δίψα για το αίμα
που τον κεντρίζει
το σπέρμα του κορμιού καθώς τ' αλάτι.
Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Θεός είναι το μακρινό ταξίδι-
εκείνο το σπίτι περιμένει
μ' ένα γαλάζιο καπνό
μ' ένα σκυλί γερασμένο
περιμένοντας για να ξεψυχήσει το γυρισμό.
Μα πρέπει να μ' αρμηνέψουν οι πεθαμένοι-
είναι οι αγάπανθοι που τους κρατούν αμίλητους,
όπως τα βάθη της Θάλασσας ή το νερό μες στο ποτήρι.
Σημείωση: Το ποίημα αυτό έχει μελοποιηθεί από τον Γ. Μαρκόπουλο και έχει ερμηνευτεί από τον Ν. Ξυλούρη
Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009
Τα σαράντα κύματα
Την ώρα που θολωμένος από το διάβασμα ακούω την "Αναστασία" του Παπαδημητρίου μου ήρθε στο μυαλό το για πολλοστή φορά εγκαταλειμμένο ιστολόγιό μου. Αυτή η εβδομάδα είναι ίσως η πιο κρίσιμη και κουραστική της όλης διασικασίας που έχει ξεκινήσει από τις αρχές του Νοέμβρη.
Όλο αυτό το διάστημα της αποχής από τα ιστολογιακά δρώμενα συνέβησαν σημαντικά γεγονότα στην πατρίδα μας, που ανήμερα των τυπικών γενεθλίων της συνεχίζει να την πέφτει με δακρυγόνα σε ακόμα μια κοινωνική ομάδα. Ήταν τότε που λέτε, κάποτε πριν από πολλά πολλά χρόνια, μια μέρα σαν την σημερινή που η επιθυμία για ελευθερία κάποιων καθώς και η επιθυμία για κέρδος και δύναμη κάποιων άλλων (αυτή μου φαίνεται ισχυρότερη) έβαλαν την σφραγίδα ενάρξεως λειτουργίας αυτού του Κράτους. Άραγε αυτοί εκεί στα Βορειοδυτικά του 19ου αιώνα φαντάζονταν την εξέλιξη αυτού του τότε κρατιδίου; Η φαντασία τους δεν θα έφτανε τόσο μακρυά.
Η πρότασή μου είναι να πάμε στο Κιριμπάτι, ξέρετε εκεί μακρυά στον Ειρηνικό, και να αφήσουμε εδώ όποιον επιθυμεί να σώσει τον τόπο. Με ΜΑΤ και βία όχι παιδεία δεν γίνεται (κατά το γνωστό σύνθημα) αλλά συνουσιάζεται η ιστορία, για να το θέσω κόσμια. Μας κοροϊδεύουν εμπρός στα γκριζοπράσινα μάτια μας κι εμείς καθόμαστε και τους ακούμε. Καλά ο Παπαντρέος, που έλεγε και ο Άσιμος, δεν ντράπηκε να πάει μπροστά στους αγρότες; Καλά για να μην πω για τον απόντα από όλα τα σοβαρά ζητήματα Καραμάν Αλή, που λέει αυτήν την φορά ο Τζιμάκος. Α και επειδή το έφερε ο λόγος κάθε μέρα στις 12 το μεσημέρι παίζει ο Πανούσης στο City Fm.
Δύσκολοι καιροί που λέτε, στο εξωτερικό βγαίνουν οι καλοντυμένοι να ψάξουν στα σκουπίδια για φαγητό, οι καπιταλιστές κλαίγονται γιατί δεν τους τα λένε καλά οι θεωρίες τους και οι κομμουνιστές βλέπουν στα όνειρά τους εντονότερα παρά ποτέ τον Μαρξ να θωπεύει την Παγκόσμια Οικονομία.
Έχω να πω πολλά αλλά δεν έχω χρόνο. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και δη αυτό που σου γαργαλά το στομάχι, διότι λαός πεινασμένος ποτέ νικημένος, με καλεί. Ξέρετε, παλιότερα νόμιζα πως στην εξελιγμένη κοινωνία που ζούμε η επόμενη ανατροπή θα φανεί όταν αντιληφθούμε όλοι κάτι σημαντικό που θα ανατρέπει τα υπάρχοντα και θα εφαρμόσει ειρηνικά τα νέα. Ε όχι, η ανατροπή θα έρθει όταν πεινάσει ο λαός. Όταν θα βγούνε όχι μόνο οι καλοντυμένοι στα σκουπίδια αλλά και οι κυρίες με τα Coco Chanel. Γιατί το μόνο που μας οδηγεί είναι η λαιμαργία μας. Και εκεί δεν θα χωράνε εργατοπατέρες, φοιτητοπατέρες, εθνοπατέρες και κάθε είδους πατέρες ας είναι κι άγιοι. Εκεί θα μιλά η πείνα.
Χαιρετισμούς
Όλο αυτό το διάστημα της αποχής από τα ιστολογιακά δρώμενα συνέβησαν σημαντικά γεγονότα στην πατρίδα μας, που ανήμερα των τυπικών γενεθλίων της συνεχίζει να την πέφτει με δακρυγόνα σε ακόμα μια κοινωνική ομάδα. Ήταν τότε που λέτε, κάποτε πριν από πολλά πολλά χρόνια, μια μέρα σαν την σημερινή που η επιθυμία για ελευθερία κάποιων καθώς και η επιθυμία για κέρδος και δύναμη κάποιων άλλων (αυτή μου φαίνεται ισχυρότερη) έβαλαν την σφραγίδα ενάρξεως λειτουργίας αυτού του Κράτους. Άραγε αυτοί εκεί στα Βορειοδυτικά του 19ου αιώνα φαντάζονταν την εξέλιξη αυτού του τότε κρατιδίου; Η φαντασία τους δεν θα έφτανε τόσο μακρυά.
Η πρότασή μου είναι να πάμε στο Κιριμπάτι, ξέρετε εκεί μακρυά στον Ειρηνικό, και να αφήσουμε εδώ όποιον επιθυμεί να σώσει τον τόπο. Με ΜΑΤ και βία όχι παιδεία δεν γίνεται (κατά το γνωστό σύνθημα) αλλά συνουσιάζεται η ιστορία, για να το θέσω κόσμια. Μας κοροϊδεύουν εμπρός στα γκριζοπράσινα μάτια μας κι εμείς καθόμαστε και τους ακούμε. Καλά ο Παπαντρέος, που έλεγε και ο Άσιμος, δεν ντράπηκε να πάει μπροστά στους αγρότες; Καλά για να μην πω για τον απόντα από όλα τα σοβαρά ζητήματα Καραμάν Αλή, που λέει αυτήν την φορά ο Τζιμάκος. Α και επειδή το έφερε ο λόγος κάθε μέρα στις 12 το μεσημέρι παίζει ο Πανούσης στο City Fm.
Δύσκολοι καιροί που λέτε, στο εξωτερικό βγαίνουν οι καλοντυμένοι να ψάξουν στα σκουπίδια για φαγητό, οι καπιταλιστές κλαίγονται γιατί δεν τους τα λένε καλά οι θεωρίες τους και οι κομμουνιστές βλέπουν στα όνειρά τους εντονότερα παρά ποτέ τον Μαρξ να θωπεύει την Παγκόσμια Οικονομία.
Έχω να πω πολλά αλλά δεν έχω χρόνο. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και δη αυτό που σου γαργαλά το στομάχι, διότι λαός πεινασμένος ποτέ νικημένος, με καλεί. Ξέρετε, παλιότερα νόμιζα πως στην εξελιγμένη κοινωνία που ζούμε η επόμενη ανατροπή θα φανεί όταν αντιληφθούμε όλοι κάτι σημαντικό που θα ανατρέπει τα υπάρχοντα και θα εφαρμόσει ειρηνικά τα νέα. Ε όχι, η ανατροπή θα έρθει όταν πεινάσει ο λαός. Όταν θα βγούνε όχι μόνο οι καλοντυμένοι στα σκουπίδια αλλά και οι κυρίες με τα Coco Chanel. Γιατί το μόνο που μας οδηγεί είναι η λαιμαργία μας. Και εκεί δεν θα χωράνε εργατοπατέρες, φοιτητοπατέρες, εθνοπατέρες και κάθε είδους πατέρες ας είναι κι άγιοι. Εκεί θα μιλά η πείνα.
Χαιρετισμούς
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)