Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008

Νερό το ζωογόνο

Το νερό αποτελεί μία από τις ενώσεις που κάνουν τον κύκλο τους στη φύση χωρίς να υποστούν χημική μεταβολή παρά μόνο αλλαγές στις φάσεις του στερεή, υγρή και αέρια. Υπάρχουν τέσσερις βασικές διαδρομές τις οποίες ακολουθεί το νερό. Αυτές είναι η πτώση του νερού από την ατμόσφαιρα, η εξάτμιση, η μεταφορά ατμών από την θάλασσα στην ξηρά και η μεταφορά ύδατος από την ξηρά στην θάλασσα μέσω των ποταμών.
Παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν τον κύκλο του νερού είναι η κατανάλωση, η θερμοκρασία και οι αλλαγές στη χρήση εδάφους. Όσον αφορά την κατανάλωση είναι αυτονόητο ότι η υπερβολική χρήση των υδάτινων πόρων προκαλεί ανισορροπία η οποία μπορεί δύσκολα να αντιμετωπιστεί από την φύση. Η συνεχόμενη αύξηση της θερμοκρασίας και το φαινόμενο του θερμοκηπίου θα επιδράσουν στην στάθμη των υδάτων τόσο στην θάλασσα όσο και στους ποταμούς. Όσον αφορά τον τρίτο παράγοντα, το νερό μεταφέρει πολύτιμα συστατικά τα οποία καθιστούν την γη εύφορη και παραγωγική.
Η κατανομή του νερού στον πλανήτη είναι περίπου η εξής:
  • 97,2% στους ωκεανούς
  • 1,8% σε μορφή πάγου
  • 0,9% στα υπόγεια αποθέματα
  • 0,02% σε ποταμούς, λίμνες
  • 0,001% σε αέρια μορφή στην ατμόσφαιρα
Όπως γίνεται κατανοητό το ποσοστό του πόσιμου νερού είναι ελάχιστο και αν αναλογιστούμε την μόλυνση η οποία προκαλείται από την βιομηχανία τότε καταλήγουμε στην εννόηση του πόσο εγκληματικές καταστάσεις είναι ανάλογες με αυτές του Ασωπού. Η σύγχρονη τεχνολογία προτείνει την αφαλάτωση ως μέσο της προστασίας του ανθρώπινου είδους από την έλλειψη του νερού. Όπως γίνεται κατανοητό από τον όρο και μόνο, μιλάμε για την ανάκτηση πόσιμου ύδατος από την τεράστια δεξαμενή των ωκεανών.
Ενδιαφέροντες είναι τόσο οι ιστότοποι των Ηνωμένων Εθνών για τις πολιτικές προστασίας του νερού(UN - Water) όσο και του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού (WMO).

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Επάνοδος

Έχοντας αποφασίσει να ξανασχοληθώ με το ιστολόγιο μετά από τέσσερις μήνες διαπίστωσα πως αρκετοί φίλοι των οποίων τα γραφόμενα παρακολουθούσα πριν την αποχή, έχουν αρχίσει να αραιώνουν την παρουσία τους. Ελπίζω να είναι παροδικό. Άλλωστε με την συμμετοχή μου εδώ έχω κουβεντιάσει ουσιωδώς.
Η έντονη καθημερινότητα στο πανεπιστήμιο μου στέρησε την δυνατότητα να γράφω. Από το Πάσχα και έπειτα μέχρι και το τελος της εξεταστικής του θερινού εξαμήνου σπαταλούσα 12 ώρες το 24ωρο μελετώντας. Ύστερα ήλθε η ενός μηνός θερινή ραστώνη, μακριά από κάθε ίχνος τεχνολογίας (σύγχρονης τουλάχιστον) στο χωριό, με την θάλασσα και την παρέα. Η επάνοδος στην Θεσσαλονίκη σήμανε την έναρξη ενός νέου γύρου ασύστολης μελέτης για την επαναληπτική εξεταστική στου Σεπτεμβρίου. Το τέλος της με βρήκε σε ημιάγρια κατάσταση και η ανάγκη επανακοινωνικοποίησης με έβγαλε από το σπίτι για ένα σχεδόν μήνα. Και έτσι φτάνω στην 30η Οκτωβρίου.
Είμαστε στην δίνη μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Μια εβδομάδα πριν από τις σημαντικές εκλογές, κατά την γνώμη μου, στις ΗΠΑ. Και αυτό για τον εξής απλό λόγο. Η Αμερικανική οικονομία ορίζει τον παλμό της παγκόσμιας αγοράς. Ο καπιταλισμός έχει αποδειχθεί ως το πλέον επιτυχημένο μοντέλο και η χώρα της αντίπερα όχθης του Ατλαντικού είναι η μητέρα του. Έτσι η οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει θα επηρεάσει και τον υπόλοιπο κόσμο οδηγώντας τον στην εθνική απομόνωση υπό τον ΜακΚειν ή στην Παγκόσμια Οικονομική συνεργασία με κεντρώες τάσεις υπό τον Ομπάμα.
Και ενώ στην εκτός συνόρων κοινωνία αναδεύεται το σύμπαν, στην Ελλάδα ο "Αγιότατος" Εφραίμ μας ενημερώνει ότι αν πάρουν από το Βατοπέδι την περιοχή της Βιστωνίδας τίθεται σε επισφάλεια η δημοκρατία μας. ΕΛΕΟΣ. Πηγαίνοντας στο χωριό, δίπλα μου στο λεωφορείο καθόταν μια Αλβανή μητέρα με το μικρό της κοριτσάκι. Το γλυκό αυτό παιδάκι έλεγε στην μητέρα του πως ο Θεός πέθανε. Συγκλονίστηκα. Καθώς χωρίς να το θέλει είπε μια μεγάλη φιλοσοφική αλήθεια την οποία είχα προσπαθήσει να καταλάβω λίγες μέρες νωρίτερα παρακολουθώντας σε βίντεο μια διάλεξη του Δημήτρη Λιαντίνη.
Αυτά για την ώρα...