Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008

Ζούμε τις Blogdays

Τις τελευταίες μέρες γίνεται πολύς λόγος γύρω απο ιστολόγια, την θέση τους στην ενημέρωση του πολίτη και τον τρόπο με τον οποίο ο εκάστοτε blogger προσεγγίζει την πραγματικότητα. Η ανωνυμία δεν θα πρέπει να χαρακτηρίζει a priori την ποιότητα ή τις θέσεις ενός ιστολογίου. Όπως ανέφερα και στο χώρο του Πίτυλου του κ. Γκορτζή ο γράφων θα πρέπει να εμφανίζει την ταυτότητά του μόνο όταν ασκεί κατά κάποιον τρόπο ή ουσιαστική δημοσιογραφία, ασκεί κριτική σε πρόσωπα ή τα κατηγορεί έχοντας τα στοιχεία για να το κάνει. Όταν η κριτική στοχεύει στους θεσμούς, όταν ο blogger εκφράζει θέσεις, απόψεις, γνώσεις που τον χαρακτηρίζουν χωρίς να θίγει την ελευθερία κανενός τότε δεν χρειάζεται να δίνει την πραγματική του ταυτότητα. Αυτή είναι και η επιτυχία των ιστολογίων. Η αποτύπωση της πραγματικής πραγματικότητας από τους πρωταγωνιστές της. Δυστυχώς παντού υπάρχουν μακριά χέρια που σκουραίνουν την καθημερινότητά μας. Αναδημοσιεύω από την Στήλη Άλατος του κ. Πήττα το κείμενο το 9 κεντρικών αρχών των Bloggers:

1. Τα blogs είναι διάλογος - ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.

2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.

3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.

4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.

5. Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες - τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.

6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.

7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.

8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.

9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.

Καλώ κι εγώ με την σειρά μου όποιον συμφωνεί με τα 9 αυτά σημεία να τα αναδημοσιεύσει.

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008

Ιστολογιακό Παιχνίδι 2

Αποκρινόμενος στην πρόσκληση της Queen Elizabeth, της μόνης γαλαζοαίματης υψηλοτάτης που αναγνωρίζω επί γης, γράφω για τις επτά αμαρτίες και πως τις βιώνω στην καθημερινότητα μου. Κατευθείαν στο θέμα λοιπόν:

Λαγνεία: Η "αποθέωση" της ανθρώπινης σωματικής και πνευματικής φύσης. Η λαγνεία θέτει σε λειτουργία κάθε υλικό και μη αισθητήριο του ανθρώπου. Απόλυτα αμαρτωλός.

Λαιμαργία: Τώρα τι να πω; Άμα είμαι μπροστά σε ένα εξαίσιο έδεσμα δεν θα πω όχι, μα δεν θα πω όχι. Απόλυτα αμαρτωλός.

Απληστία: Ποτέ δεν θέλησα άπληστα κάτι υλικό. Είμαι άπληστος στα συναισθήματα που εκφράζονται προς εμένα όντας πολύ ανοιχτός στην έκφραση των δικών μου συναισθημάτων. Μερικά αμαρτωλός θέλω να πιστεύω.

Οκνηρία: Δεν είμαι γενικά οκνηρός. Ωστόσο κατά την διάρκεια της εξεταστικής βρίσκω στην οκνηρία λύτρωση για τον αφάνταστα πιεσμένο εγκέφαλό μου. Μερικά αμαρτωλός

Οργή: Νιώθω οργή όταν ποδοπατούν τα συναισθήματά μου και όταν βλέπω το άδικο να επικροτείται ενεργητικά ή παθητικά. Μερικά αμαρτωλός;

Ζήλια: Εάν ζηλέψω κάτι θα είναι μικρό και καθημερινό. Χωρίς φθόνο και πάθος. Αθώος.

Αλαζονεία: Δεν υπήρξα ποτέ αλαζόνας ηθελημένα. Σαν άνθρωπος μου ξεφεύγει ώρες ώρες, ωστόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός σε κάθε επίπεδο των σχέσεών μου.

Όποιος θέλει να αποκριθεί σε αυτό το παιχνίδι είναι ευπρόσδεκτος. Καλώ τα κορίτσια του "ότι να 'ναι"

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008

Ιστολογιακό Παιχνίδι

Έχοντας επισκεφθεί την Queen Elizabeth, τα κορίτσια του "Απόλυτου ό,τι νά 'ναι" και την Mariel μου άρεσε η ιδέα που έκαναν πράξη. Την αναφορά σε ένα βιβλίο που πρότειναν η Elizabeth και οι κυρίες "ό,τι νά 'ναι" και την παρουσίαση ενός ποιήματος που ζητά η Mariel. Πέραν του παιχνιδιού, το να ψάξεις ένα βιβλίο θα σε φέρει πιο κοντά με την λογοτεχνία και ίσως σου ξυπνήσει το καλό μισό του πνεύματος σου και μυρίσει η άνοιξη. Έχω απαντήσει στην Elizabeth στον δικό της χώρο αλλά θα της απαντήσω και από εδώ.
Α! Ο κανόνας είναι ο εξής απλός. Βρίσκεται ένα βιβλίο το ανοίγετε στην σελίδα 123 και γράφετε την πέμπτη, έκτη και έβδομη περίοδο.

Paulo Coelho
Ο Αλχημιστής
Σελ 123 περ. 5,6,7

"-Μακτούμπ, είπε το αγόρι, καθώς θυμήθηκε τον έμπορο κρυστάλλων.
Σε άλλα σημεία της ερήμου υπήρχε άμμος και σε άλλα το έδαφος ήταν πετρώδες. Όταν το καραβάνι συναντούσε πετρώδες έδαφος, το παρέκαμπτε."

Όσον αφορά για το ποίημα που προτείνει η Mariel.

Η πρώτη στροφή από το ποίημα του Edgar Allan Poe "The City in the Sea" στην αγγλικά αλλά και σε μετάφραση:

"Lo! Death has reared himself a throne
In a strange city lying alone
Far down within the dim West,
Where the good and the bad and the worst and the best
Have gone to their eternal rest.
There shrines and palaces and towers
( Time-eaten towers and tremble not!)
Resemble nothing that is ours.
Around, by lifting winds forgot,
Resignedly beneath the sky
The melancholy waters lie."

"Πολιτεία στη Θάλασσα

Κοίταξε. Ο θάνατος έστησε το θρόνο του
σε μια παράδοξη που ολόμονη ξαπλώνει, πολιτεία,
πέρα εκεί κάτω, μεσ' στη σκοτεινή Δύση,
όπου οι καλοί, οι κακοί, οι χερότεροι, οι καλύτεροι,
όλοι, προς την αιώνια τους ξεδώσανε ησυχία.
Εκεί, ναοί ανάκτορα και πύργοι,
(πύργοι τριμμένοι απ' τον καιρό, μα ορτοί και δεν σαλεύουν),
όπου δεν μοιάζουνε ούτε στάλα στους δικούς μας.
Κι ολόγυρα, από τους εγέρτες τους ανέμους ξεχασμένα,
κι υποταγμένα στη βουλή των ουρανών
τα μελάγχολα ήρεμα απλώνουνε νερά."

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008

Αναφορά στο πετρέλαιο 1

Το πετρέλαιο αποτελεί την βάση της ανάπτυξης του σύγχρονου κόσμου. Οι πρώτες ατμομηχανές της βιομηχανικής επανάστασης αντικαταστάθηκαν με τις γνωστές μας μηχανές εσωτερικής καύσης. Η χρήση αυτών των μηχανών σε ένα ευρύ φάσμα στην καθημερινότητα δημιούργησε ανάγκες σε πετρέλαιο τόσο ώστε να του δοθεί ο χαρακτηρισμός "μαύρος χρυσός".
Η πρώτη ιστορική αναφορά για το πετρέλαιο έγινε από τον Ηρόδοτο. Σύμφωνα με τον αρχαίο Έλληνα ιστορικό άσφαλτος χρησιμοποιούταν για την κατασκευή των τειχών της Βαβυλώνας. Το ορυκτό αυτό καύσιμο είχε και ιατρικές χρήσεις στην περιοχή. Οι πρώτες πετρελαιοπηγές τοποθετούνται στην Κίνα όπου με την χρήση τρυπανιών από μπαμπού έφταναν σε βάθος ως και τα 244 μέτρα. Κατά τον έβδομο αιώνα το πετρέλαιο καλούταν στην Ανατολική Ασία ως καιόμενο ύδωρ.
Η σύγχρονη ιστορία του πετρελαίου ξεκινά με την ανακάλυψη της διαδικασίας παραγωγής κηροζίνης από άνθρακα από τον καναδό Abraham Pineo Gesner. Η κηροζίνη είχε καλύτερη καύση από τον άνθρακα και ήταν πιο φτηνή. Η διαδικασία αυτή εξελίχθηκε από τον Πολωνο-αρμένιο Ignacy Lukasiewicz ο οποίος την εφάρμοσε στο πετρέλαιο το 1852. Στην Πολωνία και στην περιοχή του Krosno δημιουργήθηκε το πρώτο ορυχείο πετρελαίου από τον ίδιο. Η πρώτη εμπορικής χρήσης πετρελαιοπηγή του σύγχρονου κόσμου δημιουργήθηκε στον Καναδά από τον James Miller Williams.
Σήμερα η χρήση του πετρελαίου καλύπτει τις ανάγκες του 90% των μεταφορικών μέσων. Η παγκόσμια παραγωγή αγγίζει τα 72 εκατομύρια βαρέλια την ημέρα σύμφωνα με την απολογιστική έκθεση του ΟΠΕΚ για το έτος 2006.
Το πετρέλαιο θεωρείται ότι είναι προϊόν οργανικής προελεύσεως το οποίο δημιουργείται κάτω από υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις σε ιζηματογενείς λεκάνες. Με τον σχηματισμό του αρχίζει να διασχίζει τα πορώδη πετρώματα ρέοντας από περιοχές υψηλής πιέσεως σε άλλες χαμηλότερης. Η κατά τόπους ύπαρξη στεγανών πετρωμάτων δημιουργεί φραγμούς και αυξάνει την συγκέντρωση πετρελαίου στο εκαστοτε σημείο με αποτέλεσμα την ύπαρξη κοιτάσματος.
Η εξόρυξη φέρνει στην επιφάνεια το γνωστό αργό πετρέλαιο ή μαζούτ το οποίο στην φυσική του κατάσταση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πρακτικές εφαρμογές. Η σύσταση του είναι λιγότερο μεταβλητή από αυτήν του άνθρακα. Αποτελείται από 83%-87% άνθρακα, 11%-16% υδρογόνο, 0.10%-2% άζωτο, 0.05%-1.5% οξυγόνο και 0.05%-6% θείο.

Συνεχίζεται...


Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008

Άλλο ένα τέλος

Και ναι, σήμερα τελειώνει άλλο ένα εξάμηνο με την τελευταία εξέταση. Πέρασε και αυτό σαν αέρας που μας πήρε και μας σήκωσε. Τώρα είναι η ώρα της αναμονής για να δούμε το μεγαλείο της επιστημοσύνης μας.
Δεν δίνουν κανένα περιθώριο. Από την Δευτέρα ξεκινά το θερινό εξάμηνο αλλά επειδή αν δεν φύγω για λίγο να ξεπήξει ο εγκέφαλος θα σαλτάρω αναχωρώ με το τέλος της εξέτασης για 5 μέρες.
Διαβάζοντας για την εξεταστική, αλλά και πολλά άλλα σημαντικά και ασήμαντα βρήκα πράγματα τα οποία θα ήθελά να θέσω εδώ για να έχω την άποψή σας. Περιβάλλον, πολιτική και οικονομία είναι οι γωνίες του τριγώνου της καθημερινότητας.
Εύχομαι στους συνbloggers που τυγχάνουν να εντάσσονται στην φοιτητιώσα νεολαία να έχουν καλά αποτελέσματα και καλή ξεκούραση. Σε όλους, καλά καρναβάλια. Την άλλη Πέμπτη τσικνίζουμε....

Χαιρετισμούς.

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2008

Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια

Εδώ και ενάμιση μήνα περίπου το Ελληνικό κράτος πλέει σε πελάγη στα οποία επικρατεί μια δυνατή τραμουντάνα. Δεν υπάρχει αρχή και τέλος σε αυτήν την ιστορία. Και εκεί που θα έπρεπε ο κόσμος να δυσανασχετεί κολλά περισσότερο την μύτη του μπροστά στο "μαγικό κουτί". Η υπόθεση αυτή θα αποτελούσε θαυμάσιο σενάριο για το Χόλλυγουντ. Σεξ, πολιτικά σκάνδαλα, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και πέντε hamburger. Η απόλυτη επιτυχία.
Κι ενώ ο αξιοθαύμαστος πολιτικός βίος της χώρας βρίσκεται σε πλήρη σύγχιση, το κοινωνικό σύνολο βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην μαλθακότητα της δίνης των υποτιθέμενων ειδήσεων. Χάνει την επαφή με την πραγματικότητα, ακόμα και με τα ίδια τα προβλήματά του, ψάχνοντας να βρει ποιος είναι ο ένοχος.
Η υπέρτατη μαλθακότητα όμως χαρακτηρίζει τους πολιτικούς ταγούς. Δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Δείχνουν προς το λαό ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Αυτοί οι αυτάρεσκοι ανευθυνοϋπεύθυνοι. Και εκεί που ο λαός κάθεται αποχαυνωμένος μπροστά στο "μαγικό κουτί" και συνθέτει με τον μερικώς πηγμένο εγκέφαλό του τις πληροφορίες που λαμβάνει ανακαλύπτει πως υπάρχει έλλειμμα.
Εκεί αρχίζει μια άλλη παράλληλη ιστορία. Αυτό το έλλειμμα έρχονται να το καλύψουν ακροδεξιές ιδέες, πολύ επικίνδυνες και ολοκληρωτικά αναχρονιστικές. Λόγια που κάνουν τον πολίτη να αισθάνεται τόσο όμορφα που είναι Έλληνας που μπορεί να μπει μόνος του με ένα γιαταγάνι στην φίλη γείτονα και να καταλάβει την μόνιμη πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους. Αυτή δεν είναι άλλη από την Πόλη διότι η Αθήνα είναι προσωρινό κέντρο του κράτους.
Η περίοδος αυτή είναι εξαιρετικά πρόσφορη για τους μονόλογους των ακροδεξιών. Πρέσβεις των παράνομων καθεστώτων, των αντιδημοκρατικών κυβερνήσεων καπηλεύονται την αννοία του συνόλου. Δεν μπορούν να συζητήσουν, απαιτούν και επιβάλλουν το μονόλογο. Δεν μιλούν με επιχειρήματα αλλά με πάθος και αυτό επιφέρει προβλήματα.